Alle inzendingen over algemeen

In vrijheid word je geboren Vol verwondering aanschouw je de wereld om je heen Alles is nog puur en nieuw Ontdek je opeens dat je vingers en tenen hebt Ergens anders, ver weg Ver van je bedje Ook daar wordt iemand geboren Met dezelfde verwondering aanschouwt ook zij haar wereld Haar omgeving Ook haar ouders zijn blij met haar komst Ook…

in een ambiance van ontkenning kwam er een visie aangewoekerd met zoveel zelfvertrouwen dat kamerstoelen zich ternauwernood de rug recht konden houden, wat een wind en dat met al die informatie was het even wennen maar als wij zover zijn dan zijn wij ook zover heel veel voor weinig in een totaal geïsoleerde ondoordringbare trance…

Wolken vluchten langs de maan die half verduisterd verdwijnt dan weer plotseling verschijnt Muggen dansen in de lucht bewegen om het bewegen komen elkaar steeds weer tegen Iedereen wil weten wil weten wat je wilt maar jij weet niet weet niet wat je wilt Je wilt alleen maar gaan vluchten met de wolken dansen met de muggen dromen van…

We zijn allemaal reizigers op doorreis en op zoek naar een land waar alleen vrede en liefde heerst Maar is dat land wel te vinden of zoeken we dat land misschien toch bij God?…

Haar dagen rekken eeuwig voort, met bit're grimlach naar het heden als uitgerekte elastiek waaruit de kracht is weggegleden. Verlaten zit ze in de zon haar goede dagen zijn voorbij nog voor er ooit iets echt begon draaide het tij al averij. Het schip vol dromen zonk voorgoed, de stormen sloegen alles neer het leven kent slechts tegenspoed…

De meesten zien alleen de schil, hun ziel niet sterker dan de wil, want zoekende naar diepgang, de maskerade en haar zwanenzang, zul je me vinden onder mijn huid, de parelzak waar je op stuit, want midden in die fraaie zak huist parel in een mantelpak.…

ik schrijf het schaduwbeeld uit je kijkers het verdriet van het late leed zo laat ik het licht vandaag zuchten in het vangnet van staren en recht in het gezicht slaan waarin het oogwit nieuwe pigmenten kiest zodat kijken niet meer wegvliegt en zich laaft in frisse zilveren irissen…

Verloren momenten in een verloren tijd, waarin een ieder voor zichzelf strijdt, komen opborrelen vanuit een dikke mist. Maar er valt niet zo veel van te leren, zolang niemand het tijd tracht te keren of toegeeft dat wij ons hebben vergist. Verloren momenten in een verloren tijd, ooit puur en mooi, we raakten 't kwijt. Of wilden we toch…

De verbroken stilte, als een zwaar gewicht, hangend boven de vijver, als een soort mist, neemt de wereld in zich op, niet als gedicht. Maar als verhaal over wat de wereld ooit zag, wat de wereld ooit deed en zich heeft vergist. Alleen de dood bleef achter, met een lach. De laatste bom viel met een enorme kracht, trok dodelijke sporen over…

aan de maanstondigen van het misverstand verpleeg je erna je kan bloedrood geen lauwertakken snijden hij vergeet niet snel wat hij wil onthouden kent de loense plannen herleest oude boeken voor de bevestiging in hoofdstukken achterwaarts zijn fantasie is groot genoeg om er gedachten in te verbergen…

Ach m'n verwoede spasmen van onwetendheid in een hoekje op de vloer gelegen rest teneergeslagen ongezelligheid als braaksel op een vasttapijt ontkomen aan een slechte tijd van afval en afvalligheid…

Hemel en aarde gaan voorbij Een boom werpt haar schaduw Sierlijk kronkelen haar takken Haar wortels verborgen Een boom eenzaam in een veld Verborgen tussen anderen Waarom staat zij hier? Wie heeft haar verborgen? Wat is haar verhaal? Een boom, kaal zonder bladeren Winter heeft de wereld in zijn macht Bittere vrieskou teistert de velden…

als je zwijgend kijkt alleen maar kijkt zie je soms zoveel meer en anders als je zwijgend denkt alleen maar denkt denk je soms zoveel meer en anders als je zwijgt alleen maar zwijgt begrijp je soms zoveel meer en anders…

een heimelijke leugenworp in mijn open aandachtskorf loopt als zemelen zo hard in de gaten en valt al klamp je angstvallig aan bang bedekkend je motieven mijn scherpgerande mazen klieven in illusies en verloochening elk spinsel straf gezift vat ik bewust gedachtezaad dat samenhang ontsluiten laat en als klare vreugdekern opgetogen…

Verlangens zijn de draden van ons eigen web die we weerspiegeld willen zien in werkelijkheid met hoofd hart en gevoel…

Als we opstaan met de zon en de nacht haar donker heeft verruild in poederblauw en onze dromen en verlangens nog nieuw zijn dan kijken we naar de wereld om ons heen en stellen vast: is de werkelijkheid mooier mooier dan in fantasie en droom?…

het dorstig renpaard volgt een waadvogel verwaand spoort de pikeur zijn onwillig lamoen terug in de piste waar verdwaalde woorden hoefafdrukken in het zand daar spreekt je pen en schrijft je tong tekens door het rennen uitgewist opnieuw het zicht en jaarringen scherpen de tijd die uitgerekend in papier verdwijnt…

Langzaam gaan de dagen voorbij Mijn verlangens groeien en groeien Vertrouwd maar nog te ver weg ligt mijn geluk Daar zal het blijven wachten Totdat ik het in mijn macht krijg © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 23-07-2008…

de tijd is haast geworden alle zorgen voor later vinden nu de ingang naar het piekerhart dat bloedt uit elke wonde van een warm gemist moment dag en tot ziens het meest gehoord in de korte conversatie tussen twee mensen, de boodschap opzij gedrukt in het gedrang dat er nog zoveel vandaag het enige dat nog sterft is het ogenblik niet…

betoverd werd hij door haar betoverd door haar woorden haar lach door haar stem zoals schippers bij 't verleidelijk zingen van de Lorelei met hun schip op de klippen liepen zoals Odysseus bij hemels gezang van Sirenen aan een lokkende dood ternauwernood ontkwam een betovering die werd verbroken in één enkel moment…

De nevel rest te dalen terwijl de eerste zonnestralen koperen luchten verteren vol lichte kleuren smeren ik loop vooruit, ben hier, was daar tijd en ruimte lopen zo raar ik verplaats in de ruimte, de tijd die wegtikt in het niets zonder spijt herinner de ruimte herinner de tijd déjà vu kom tot leven dit moment is verheven de nevel…

waar (n)iemand op wacht mislukte advocaten van het vurige geslacht huichelen zonder toga het vuur in de vagina bij om het even wie verwaandheid pleiten doorzichtig als hun lingerie schaamteloos rechtop kruipen sluipen door de lettergrepen van de eigen naam alles vol schijn te vangen tot de wrong in de tong giftiger dan ratelslangen geilen…

Ik hoor alleen het kraaien van de haan regen die tikt tegen het raam wind fluistert in het ontwaken van de nacht als zachte bries over het glooiend landschap verdwijnt en stilte zich onttrekt aan geluiden van de ochtend is de stilte verdwenen en begint een nieuwe dag…

ik hijs het licht weg tot silhouet diep tast ik de ruimte af waarin de morgen ligt te sluimeren het geschuier van een stoffer voorkomt stilte over uitgeputte wegen…

Het pad waarover hij zijn stappen zet ligt afgezonderd ver van stemmen anders dan de zijne eenzaamheid is metgezel lijkt het wel voor al degenen die in eigen zwijgen niets kunnen verstaan maar hij ademt verwondering wanneer een lelie - badend in de maan - liefdevol het water kust of het nijgend zware graan vergoten tranen draagt van…

is er een dichter in de zaal die mij met een wijze blik kan wijzen op de puntjes op de i de waanzin van een woord is er een dichter in de zaal die mijn gedicht kan reanimeren ik heb alleen maar toegekeken hoe ik vol wanhoop en ernst gedichten open snij en dood laat bloeden laat deze overleven, laat dit de vanzelfsprekend tijdloze tussen…

Kunstenaars lullen links en niet rechts daarvoor missen ze de moed maar als ze de kans krijgen vullen ze hun zakken rechts! Als de laatste getuige sterft begint de verkrachting van de geschiedenis! Mijn vriend woont aan de waterkant niet moeilijk te vinden plons! Dingen zijn meestal wat ze lijken niet veel kikkers zijn…

Met nieuwe ogen kijk ik rond naar grachten, bruggen en herenhuizen naar kerken en sloepen vol studenten alsof dit gisteren nog niet bestond We zwalken langs café's en begroeten vele bekenden in de Kinkerstraat een laatste broodje bij de Turk Zo blijkt maar weer Amsterdam is toch heel anders dan bijvoorbeeld Urk…

Mijn zak is goed gevuld met ontzettend veel geduld ik neem bewust de tijd ook al geeft dat soms een strijd je kunt allemaal maar één ding tegelijk dat is hoe ik het allemaal bekijk ook al wordt er meer van je gevraagd ik zorg dat ik niet word opgejaagd blijf rustig en kalm ik hou mijn vast aan deze strohalm.…

de warmte van het nest er mogen zijn vliedend op steltpoten onbeholpen staketselend ver vooruit op de rest dat is mijn punt ik hoop dat u er iets mee kunt…