3950 resultaten.
Vertrek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 316 je was hier
binnen totaalmuren
ter herschikking van
aankomsttijden
we hebben bestaan,
schroeiplekken achter
ons gelaten, laten gaan,
van bed gewisseld
in een ontboste kamer
geurend naar roest en olie
gedoofd brood en
schemerplanten, vaag
wegens verlaten van
stemmen, avondschimmel
onder de radar
achter de horizon
we hebben…
al dat afscheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 588 ik kan niet meer
tegen al dat afscheid
het vast willen houden
het scheuren en splijten
machteloos toezien
hoe leven door vingers glipt
al houd je ze nog zo stijf gesloten
ik wil niet meer voelen
wat ik nog had willen zeggen
willen doen, had moeten doen
zou moeten doen
alsnog…
tijden
gedicht
3.0 met 3 stemmen 8.655 Als men terugkomt is men een ander
denkt men terwijl men het huis sluit
het licht inpakt de zomer verzegelt
het tuinhek prijst om zijn ijzer
deze slak op de drempel zal er nog zijn
de ijskast zal blaffen de hitte blaten
de hond zal zuchten en zijn sterven
hervatten als men terugkomt denkt men
------------------------------
uit: 'Vallende…
Aangrenzend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 285 nog niet zo lang geleden slibde deze monding
zich monddood
waarmee woorden gezegd zijn
als verkavelde kamers in een buitenhuis
heden zoek ik heil
in een belendend lichaam
tot grenzen aan
muren,
ooit…
Laatste wens
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 691 Mijn leven geleefd, ik ben zo moe
Het is volbracht, mijn lichaam is op, ik heb geen kracht
De regie moet ik uit handen geven, afhankelijk zal ik nu verder leven
De artsen hebben geen oplossingen meer
Helaas! slijtage hoor ik keer op keer
Mijn laatste wens is thuis in alle rust te verscheiden
vooral medische noodgrepen te vermijden
Genoeg…
Op reis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 458 Je ging op reis en ik ging niet mee
Alleen op pad
Niet langer met zijn twee
Het meisje waar ik mijn leven mee deelde
Het meisje dat ik streelde
Tot de slaap jou in zijn armen sloot
Want in de mijne
Hoor jij niet
Niet langer
Ik hoor mezelf, ik fluister
Dat ik zoveel van je hou
Dat ik even later beseffen zou
Dat je eigenlijk
Een vreemde…
vooralsnog
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 400 toch nog éénmaal
een gedicht geschreven
over het bulderen
van een laatste lach
het galgenmaal tot
het dessert verslonden
zo nam ik een voorschot
op het naderend afscheid
en kwam er in de schemering
van een laat seizoen de berusting
over het ongewenst vertrek…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 230 teruggebracht naar een
verdwenen wereld
zie ik de schommel in
het desolate landschap
achter het struikgewas
vind ik het kind
dat zwijgend scharrelt
op droge dode grond
takjes plant in
weerbarstige aarde
mijn verstarde ogen
kleven vast
vast aan wat
verloren ging
de radeloze ratel
helpt me oorverdovend
uit de droom…
Zo bleek zo moe
gedicht
4.0 met 4 stemmen 11.286 Zo bleek zo moe zo smalletjes
zo opgegeven
niet meer willen leven
ligt ze in haar sterfbed
moeder van mijn kinderen
pijn strijdt zijn gevecht
tegen haar laatste ademtocht
even lichten haar ogen fel op
in verzet tegen het leven
dat ik eenmaal op straat
daarentegen omhels
zelfs de fietser die me op een haar na aanrijdt
wens ik veel geluk…
N.
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 554 Dik neergehaald vernederd, helaas
Mezelf vergeten opgeboeid verteerd
Maf
Geen aanverwanten tevens werkend met personeel
Zware koopverslaving
Dik nep
Ridder op gouden paard
Mijn ondergang
Kinderlijke tevens schone mensen
Dankbare prooien
Heb je dan ook dik misbruik van gemaakt
Smerig
Oogjes nu wijd open
Verbazing tevens diepe spijt
Tijdverspilling…
Gum
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 230 Je hebt jezelf weggegomd
zo was je er
zo een schaduw van bestaan
met het ondergaan
van de zon
neem je plaats op mijn papier
ik geef je dan woorden
die ik nooit van je zal horen.…
Geplant
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 351 Nee niet bedolven
of begraven in het zand
voor de oogst geplant…
onhoorbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 292 het mannetje van
de tijd poetst met
ijverige preciesie
de minuten uit
we kruipen door
het oog van de naald
met man en macht
kijken we weg zo
weids mogelijk weg
langs het witte spoor
van kiezelstenen zien we
het zonovergoten kind
het neemt ons bij
de hand naar
het stromende water
op die helverlichte
dag leggen we
de maskers…
Afscheid?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 272 Vandaag of morgen ben ik dood.
Dat wist ik al mijn hele leven.
Dat was een zeer vaststaand gegeven
Waarvoor het lot geen uitweg bood.
Maar waarom zou ik daarvoor vrezen?
De dood geeft eindeloze rust,
Alsof de slaap je eeuwig kust
Om je van elk leed te genezen.
Maar ach, het klaterende licht,
De kleur en geur van de seringen,
En hoor eens…
Ik kwam op een plaats...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 521 ik kwam op een plaats
waar veel kruisjes staan
de zon die scheen zwak
aan de hemel
enkele dauwdruppels
bespeelden dat licht
wat zorgde voor
hemelse kleuren
één graf dat viel op
door vele chrysanten
waarschijnlijk nog
gisteren geplaatst
ik zag er een meisje
vol van verdriet en
de wind dirigeerde
een droef afscheidslied
op een…
Nooit meer terug
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 423 Liefde, het stoort me niet
Die afwijzingen,
Het deert me niet
Om jou hier te zien ,
doet me pijn
Zulke mooie ogen,
Leeg en verloren voor me
Zo graag zou ik je haar strelen,
Je zachte lippen in een lach toveren
En vertellen hoeveel je voor me was
Maar deze kilte is het enige dat overblijft
Die vreugde die eens was,
Is met je ziel verdwenen…
Afwezigheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 469 Afwezigheid
hoor mijn protest
tegen afstand en leegte
tegen het on-weten,
hoor het in mijn stille zwijgen
geworteld in mijn leden
en laat de nachtschade
mijn vrolijkheid zoeken
in de botten van mijn lijf
zo ik lach
bij het wakker zijn bij dageraad !…
De kater die ik mis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 412 Zoals alle mensen samen
onze mensheid vormen,
vormen alle levende katten
een onsterfelijke kattenziel.
Sinds mijn wijze kater dood is,
groet ik alle onbekende poezen,
omdat elke eigenzinnige poes
de kater voorstelt die ik mis.…
Ten dode opgeschreven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 249 Als de dood een sterveling ter sprake brengt
spreekt het meisje voor haar beurt
in een gedicht dat om het leven komt
woorden tussen troostende witregels
blijven uit
om wit te kunnen dragen
legt zij zich onder de zonnehemel neer…
Logeerkamer van de dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 225 In de week die geen dagen kende,
de week die hing, zoals zomerkampen en kerstvakanties,
in een tijd van kauwgom.
Hoe ik reeds in de gang, door een diepe kleilucht heen,
de rotte longen boven rook.
Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind,
in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende.
Hoe de stilte werd opgevuld…
Lost in paradise
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 435 Drank, gewoon een zeer moeilijk te temmen beest.
Gluiperige en gewiekste moordenaar.
Er persoonlijk tegen gevochten, mijn klauwen wijd open
Bloed, zweet en tranen, wees maar zeker.
Net twee zeer lieve lotgenootjes zien kreperen aan de troep
Een zachte en serene uittocht is heel wat anders.
Lieve aardige luitjes, nog erg jong
Dat is dan…
Verlichte straat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 347 In de schaduw van haar silhouet
verdwaald in het blauwe uur
tolt mijn gedachte in herinnering
Mijn gevoel verlicht de straat
als een dansend vuurvliegje
gepakt door haar laatste streling.
Dierbaar met een vurige obsessie
deelt zij haar bezielde gemis
gekend in verontschuldiging.
Een verlangen dat identiek schijnt
met…
Zal ik je stilletjes laten?
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 589 Kon ik maar de regen zijn
die de zachtheid van je huid benat,
die dichter bij je mag komen
dan de aanraking van mijn hand.
Ben ik jaloers op de regen?
Kon ik maar de wind zijn
die fluisterend speelt en streelt
die door jouw kleren heen je huid aanraakt
en nog dichter bij je mag
dan je eigen schaduw
die wegzinkt in het licht van…
Lieve Jip
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 331 Lieve Jip
Jij hebt mij kilometers laten lopen, door weer en wind
hoeveel tennisballen heb je versleten niet te tellen
Je was kampioen ballen vangen miste nooit
ze hebben genoten de flatbewoners
Ontzettend trouw en lief was je en je had ook nog humor
dan gaan de jaren tellen 14 jaar je was op
Nu blijft de vensterbank leeg, het is stil in huis…
Verwardheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 293 Emoties door het hoofd
gevoelens in het hart
met overtuiging van je laatste kansen.
Herinneringen van toen
door het gevoel van leven
in vrijheid als vliegende ganzen.
Nu een ongedwongen reis
naar het zonnige oord
als het inademen van frisse lucht.
Tijdens mijn afwezigheid
stopte jouw verwardheid
door uit te ademen in een zucht…
Aanhoudend adagio
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 303 De herinneringen flitsen in gedachte
met een lach en een traan
het afscheid die ik laag voor laag verwerk
zoals het pellen van een ui.
Ik omarm de tranen over mijn wangen
terwijl ik je voor mij zie staan
en versnipper de verzamelde tranen
tot mijn frustratie in een huilbui.
Jouw verzet in de laatste levensfase
uitte jij vanuit…
Hartzeer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 351 snap je dan niet
dat ik
het beste
met je
voor heb
kijk in
mijn hart
zie dat
dit niet is
wat ik ooit
gewild heb
maar de kaarten
zijn geschud
nood breekt wet
straks het pijnlijke
afscheid
is waar ik nog het
meest tegenop zie…
Verdwaald
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 232 hoe kon je zo verdwaald zijn
was het leven zo’n gevecht
de strijd in jouw hoofd
ondoorgrondelijk
hoe wij jou ook liefden
bleek dat niet genoeg
niet voldoende reden
om te blijven
daar waar wij zijn
wij die het leven anders ervaren
al is ’t nooit zonder slag of stoot
is het gemis al begonnen…
Wanneer je er niet meer bent
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 243 Ga, maar vergeet me niet, was 't laatste wat ze zei
ga, maar denk aan me, was 't laatste wat hij hoorde.
't Licht in haar ogen doofde, de sprankeling verdween
ga, mijn lief ga maar, ik blijf achter, wellicht alleen.
Maar dat ik van je hou, je bij voorbaat al mis
is iets wat vanzelfsprekend is.
Je was alles voor me, de zon, de sterren,…
Dat wat resteert
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 340 Wie kon weten dat de tijd zou komen
met handen vol zwarte bloemen en
verscholen in zijn mantel het noodlot
dat zijn ijskoude adem zou leggen over
het gelaat van unieke schepselen
maar onaangeroerd bleven de herinneringen
standvastig in hun soliditeit als een
erfenis van waardevolle schatten
op het witte doek van gedachten
soms, als in een…