3405 resultaten.
Niemandsvriend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 319 Dissonanties schreeuwen om verf
om herhaling van psychose
te voorkomen
in een land dat niet bestaat
is de maatschappij
zwaarwegend moerasland
de boeken zijn gezonken
in een vijver van verdriet
spiegelt eenzaamheid
zijn zonde niet
van niemand ooit vriend geweest
met niets tot vriendschap geworden
uiteindelijk in leegte verdwenen…
eenden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 197 zeer verwarrend valt te zeggen
dat het wezen dat daar zondig loopt
zichzelf verwijt om mee te spelen
het sleept zichzelf ten overvloede
uitbundig mee
over uitgeraasde, haast verdwenen wegen
en god mag weten wat een ander
zich op dat moment bedacht
het kon het wezen niets meer schelen
alles kan een niets staat vast
is wat het wezen zachtjes…
Godot
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 352 Ik streep de dagen op de kalender door
alsof ik wacht op iemand of iets
was het maar zo
ik wacht op Godot.…
Zo zal het gaan
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.422 Je roept ze binnen voor de nacht. Binnen is:
op zolder, in kinderbedjes onder kraakfrisse
lakens. Je zet de deur open en wacht.
In de verte nadert slechts de zware gestalte
van een hond. Een grijze damp slaat van zijn
rug. Hij gromt. Zijn poten dreunen op je pad.
Maar voor je het weet begraaft hij zijn snuit
al in je handpalmen en slaat met…
roep !
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 372 als je alleen
bent kun je nooit
iemand roepen
het is prachtig weer
of ik zak weg in een
zowel het weer
als de afgrond
maar toch: blijf roepen
je was immers nooit zo stil!…
de dakloze
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 272 opgedroogd zijn
al zijn dromen
verslaafd is hij
en stijf en moe
onder het loze
dak vleit hij
zich neer
de donkere
hemel dekt hem
toe…
Alleen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 270 De dagen worden alsmaar luider
zo onvoorstelbaar luid
dat ik niets meer hoor
de dagen worden alsmaar zwarter
zo zwart dat ik geen kleuren meer zie
dat alles in een gat verdwijnt
de dagen worden alsmaar meer als één
en zo alleen
dat ik ze niet herkennen kan.…
Optijd gered?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 395 In een web gevangen
van boosheid en verdriet
doch met stil verlangen
dat iemand je tóch ziet.
Je doffe ogen staren
je voelt je machteloos
niks is te verklaren
alles lijkt zo troosteloos.
In de steek gelaten
sta je langs het spoor
je wilt je leven laten
niemand geeft gehoor.
Plots word je aangesproken
door een manspersoon
de spanning…
De zee heeft geen geheugen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 197 De zee heeft geen geheugen
De zee heeft geen geheugen
van een golf die naar het strand rolt
of één die langs de havenhoofden
als een tornado met witte kraag rondtolt
Zal die golf doorgaan met leven
misschien beginnen dan met doodgaan
welke zee gaat hij straks op
is hij het begin van mijn bestaan
Toen begeerte begon met eenzaamheid…
Eenzaamheid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 409 Lach, en de wereld zal je toelachen.
Huil, en je huilt alleen.
Zing, en de echo zal antwoorden.
Zucht, en het zal oplossen in de mist.
Geniet, en de mensen willen je zien.
Verdriet, en ze keren om en gaan weg.
Zon, en je maakt veel vrienden.
Regen, en je verliest ze allemaal.
Dans, en je huis is geliefd.
Zit, en de wereld gaat aan je voorbij…
het hart
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 690 Avond van eenzaamheid
liefde, een val waar je in trapt
niet de manier om te worden bevrijd
van leegte waarin je wegzakt
zelfvertrouwen gevonden, de kracht van je hart
blijkt, ligt het werkelijke minderwaardigheidscomplex in de maatschappij
waar het hart niet langer rood van liefde is, maar zwart
van het rottingsproces gevoed door razernij…
de wind
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 283 steeds kouder
is de wind
het had al
lente moeten
zijn
maar steeds
kouder de wind
zoals altijd…
Weeekend in Metropolis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 4.914 Zo dikwijls als ik over de lange
populierenlanen liep zacht zingend,
denkend aan de avond haar witte
plaveisel waar ik gestorven ben. -
als ik je weerzie ben je toch een ander
ik ken je je blijft niet lang bij iemand
in steeds andere spiegels behaagt het je
steeds andere mensen te zien steeds jezelf.
nu heb ik je niet langer…
midden schemerdonker
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 236 een niet te overbruggen nacht
peinzend uitvlakken
brengt haar midden schemerdonker
waar ze één en al schaduw
aan eindigheid friemelend
in slaap valt
dromen droomt waaraan
ze nog nooit heeft gedacht…
Mijn bestaan
gedicht
3.0 met 10 stemmen 7.517 Soms word ik wakker, bang
dat ik echt besta.
Angstig tast ik de muren af,
het bed, mijn nek
en zoek mijn gezicht,
maar ik kan het niet vinden.
Trillend sta ik op.
Ik doe het licht aan,
trek mijn onrust aan
en loop alleen
op de sneeuw die mijn hart bedekt.
Alles buiten
is nog steeds zoals het ooit gestapeld is.
Maar de wereld die mij…
in een andere kamer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 411 wanneer ik eenzaam geworden of geen licht meer zie
op de tast mijn schaduw in een andere kamer zoek
waar stofraggen mijn huid beroeren
je warm gebleven adem
aan mijn droge lippen hecht
is daar rumoer van motten
het gerucht over vallend pleister
zwijgen alle schilderingen
als ik geen licht meer zie of eenzaam geworden
in een andere kamer…
Moederziel alleen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 757 Moederziel alleen ien 't huuske,
Leest ze bij 'et grote licht
(Kumt al gauw heur achtste kruuske,
Scharp, Goddank! blieft nog 't gezicht)
Leest ze ien 't Evangelieboek
Zonder bril nog even kloek.
Wâ ze leest? Ze leest de naomen
En de daotums, dag en jaor,
Van heur kienders, toen ze kwaomen,
Trouwden, stierven - allegaor;
Ook de daotum…
uit de bocht gevlogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 221 De stilte schreeuwt het uit
in deze stad
van eén miljoen bewoners.
Plastic
Een ingedeukt blikje
stuitert over het asfalt.
In het talud ligt
zo hier en daar
een smoezelig condoom.
De camera registreert;
een vrouw
schaars gekleed
met sigaret
en wankele tred
naast haar sloffen lopend
Huilt van binnen.
Door aangevreten gaten…
Van eerder.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 695 Een dagboek zwart beklad
met een beetje kleur
misschien-
Wist ik dat het over was
want eerder kon het niet
verliezen-
Daarom zing ik
een afscheidslied
van eerder-
Om je te laten weten
dat ik aan je denk
altijd.…
Regen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 509 Iedere keer wanneer ik me afvraag
zou het mooi weer worden vandaag
kijk ik naar buiten
slaat de regen al weer keihard tegen de ruiten.…
voor eeuwig afgesloten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 236 Het ijs is gebroken
Maar het wak weer gedicht
Starende ogen
Vanachter de spiegel
Langzaam worden leeggezogen
En de schreeuw van onvermogen
Zal nooit omgezet worden in geluid
Want het trilt niet meer
Het pulseert niet meer
Keer op keer
En wat ooit gebroken ijs was
Zal nooit meer water worden…
Wandeling
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 405 “Wandeling”
Ik loop
ik wandel
het zandpad slingert
de oneindige horizon
Ik loop
ik wandel
omlijnd door stilte
haar stem verloren
Ik schreeuw
ik fluister
ik roep
ik luister
De stilte zwijgt
vertelt niets meer
en de wind,…
waait het antwoord van mij heen!
Ik loop
ik wandel
naar niets
naar nergens
Elke stap…
Alleen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 Langs het raam,
door condens beslagen,
lopen figuren
als vage schimmen
achter hun schaduwen aan
hersenspinsels
vervaagd en vertraagd
vanuit een troebel verleden
waar het niet was
wat het leek
waar de waarheid
geen werkelijkheid is
en de dagen
in twijfels aan je voorbij razen
en de nachten in nevelen
van een onwerkelijke…
Alleen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 466 “Alleen”
Langs het raam,
door condens beslagen
lopen figuren
als vage schimmen
achter hun schaduwen aan
hersenspinsels
vervaagd en vertraagd
vanuit een troebel verleden
waar het niet was
wat het leek
waar de waarheid
geen werkelijkheid is
en de dagen
in twijfels aan je voorbij razen
en de nachten in nevelen
van…
MIJN MASKER
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 592 Zie nu toch eens hoe gelukkig ik ben
ik loop zelfs de gehele dag te stralen
Vraag of ik verdriet heb en ik ontken
wijl ik door mijn leed loop te dwalen
Kijk toch eens hoe ik opgewekt lach
ik smul met volle teugen van ’t leven
Zie ‘t vrolijk wapperen van mijn vlag
dat duurt zo dikwijls enkel heel even
Zie nu toch eens hoe voldaan ik kijk…
Het nieuwe leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 199 Droom van een vrouw
Ah, het verlangen
De naïeve overtuiging, kom terug
Met een gezicht, stap in, vooruitgalopperen
Allesbehalve gewoontjes
Helemaal onszelf laten schitteren
Verfijnde details in soepel rundsleer
Helemaal overstag, hoogstens bijsturen
En nu ben ik alleen
Hetzelfde grondplan…
Over de dagen...
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 253 vergleden avondlicht
verzonken water
van veel later
mijn ver gezicht
tot de ochtendkilte
bevend morgengloed
die rillen doet
in dagende stilte
alleen bij schemer
zie ik nog
minder maar beter
van toen en toch
ik wil deuren sluiten
en het grendelen van geluiden
met geurende rozentuilen
van daarbuiten…
Valentijnsdag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 293 Omdat je pas mist
met je lief in zicht
en droomt van zaken die levenloos en zonder ziel zijn gebleven
-een donderwolk boven berg nog daargelaten-
daarom is het
op dagen als deze
eigenlijk altijd makkelijk praten.
Als een kop in een gratis krant,
noem het metro; noem het spits,
die je tijdens treinen hebt genomen
je iets vraagt in de trant…
mislukt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 199 Mislukt
Het leven dat zij ooit schetste
Is uitgelopen in een oneindig schilderij
Met veel rood
Doodgebloed
En te veel verdund
Zwart wit was haar ding
Zonder toevoegingen…
Zielsverwante verlatenheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 249 Dikwijls wanneer ik
mezelf in eenzaamheid verlicht
door over het alleen zijn te peinzen
vrees ik weer de zielsverwante verlatenheid
die tijdens mijn herinnerde jeugd
zo voelbaar was in heimweedromen
ik keer dan terug
in verwilderde rozentuinen
en probeer mijn gevoelens
in uitvoerige brieven te omschrijven
maar ik besef tenslotte…