2037 resultaten.
De gevolgen van geweld
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
27 We waren zozeer van onszelf vervuld
Dat we geen ruimte hadden voor elkaar
Twee bekers vloeiden over, wonderbaar
Er was telepathie, het was occult
Jezelf niet mogen zijn, slaag en tumult
Een rugzak vol neerbuigend commentaar
We waren zozeer van onszelf vervuld
Dat we geen ruimte hadden voor elkaar
Het was ons stevig ingeprent, gij zult
Uw ouders…
Je hebt me alleen gelaten...
poëzie
3.0 met 347 stemmen
55.108 je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je al vergeven
want ik weet dat je nog ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad
dwaalde, zag ik je silhouet in het glas
van een badkamer
en gisteren hoorde ik je in het bos lachen
zie je, ik weet dat je er nog bent
laatst reed je me voorbij met vier
andere mensen in een oude auto…
Verloren
gedicht
2.0 met 213 stemmen
41.016 Ik lees een boek, ik schrijf een brief,
Ik kom bij jou, wij praten.
Die dingen zijn mij even lief;
Ik kan ze ook wel laten.
Het voorjaar buiten is altijd zoel,
Maar niet dat wilde wonder
Toen ik weg wou gaan, alleen en koel;
Nu kan ik ook wel zonder.
Ik meende aan 't strand te zijn geboren,
Mijn huis te hebben in het duin.
Dat alles is…
Eens:
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
86 eens zal ik rijpen
eens zal ik begrijpen
eens zal ik verstaan
waarom jij bent weggegaan…
Mijn liefde viel met hem mee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
133 Jij trok mijn hart mee in de diepte
Toen jij viel, viel mijn liefde mee
Ik bleef alleen achter met de pijn
Ik huilde vaak, dat was niet fijn…
TE BROOS
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
420 Ik had graag met jou willen leven
en dat de tijd stil bleef staan…
op de hoogste berg, dicht bij de hemel
en ’s nachts met de sterren schitteren gaan
Ik had met jou, mijn liefde willen delen
een liefde – die voor of na ons nooit geweten
helaas te broos voor het hogere gebleken
moest zij door donkere diepten vergaan……
Adieu
gedicht
2.0 met 42 stemmen
16.211 Ook deze liefde deed ik uitgeleide,
en weer was het: Adieu, mijn hart; aanstonds
is het gedaan met jou, met mij, met ons,
en schuiven tijd en ruimte tussenbeide.
Ach, hoeveel treinen heb ik weg zien rijden
van andere, van eendere stations?
Ik draai mij om en mompel binnensmonds
wat wij elkaar ook deze keer niet zeiden.
Zelfs voor wie weinig…
Wij zaten met ons vieren
poëzie
3.0 met 25 stemmen
5.575 Wij zaten met ons vieren
In de tuin van de sociëteit.
'Kijk, jongens!' riep Sand, 'wat passeert daar
Een eeuwig knappe meid.'
'Ja,' zei Kaai, 'dat's een pracht van een meisje!
Zo zijn er geen twaalf in 't land.'
'Ik hoor,' zuchtte Haas*, 'ze is in stilte
Geëngageerd met een luitenant.'
'Wat mankeert je, Paal*?' riep Sand…
Herfstwandeling
gedicht
3.0 met 50 stemmen
25.401 Reeds vroeg ontstegen aan het bed
waarin ook zij wel heeft gelegen
wier doen en laten toen mij tegen-
woordig vaak nog aan het denken zet,
ging ik de herfst in. Allerwegen
stond boomskelet na boomskelet
van alle allerliefsten het
verkoold geraamte in de regen.
Wat is dat toch ontzettend met
relaties die hun einde kregen;
al was je ze ook…
Vergeten! - Ja! dat was het woord!
poëzie
3.0 met 41 stemmen
5.319 Vergeten! — Ja! dat was het woord!
Hoe klopt mijn angstig hart!
Zeg Fillis, is mijn droefheid dan,
Voor u, zo groot een vreugd? -
Vergeten...! zo ik u vergeet,
Vergeet mijn hart zich zelf!
Neen! zo ge u mij ontrukken wilt,
Ontruk mij dan het hart!
'k Ging eenzaam in het olmenbos,
Daar zong de Nachtegaal.
Hij zong. — Maar! welk een droevig…
EEN ROOS WOU NIET ONTLUIKEN
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
174 ik treur om onze roos die niet is ontloken
en om haar knop die niet wou opengaan
ik treur om onze harten die pijn werden gedaan
en die door ongeloof en pijn zijn gebroken
het was een waan dat dit stormtij ooit zou keren
dat op een dag alles weer in bloei zou staan
maar onze illusie is als zwarte rook opgegaan
omdat wat voorbij is , moeilijk…
het minderwaardigheidscomplex
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
235 als behang met ogen weten we alles
van de jochies die nu mannen zijn,
waar onze vingertoppen overheen willen glijden.
wisten we eerder niet hoe we zwelgen in hun lach?
hoe we kijken door onze wimperharen
naar het irreële slag?
op geeltjes zingen we hen hymnen toe,
naast een bord vol fastfoodzwijn.
en ’s avonds ontpoppen we de wijn…
de god die in jouw schaduw leeft
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
109 mijn ogen zoeken de echo van jouw woorden
de wortels waaruit jouw lichaam vormde
ik vind niets dan kaal gelopen vlakte
een stekje uit de grond getrokken
mijn ogen zoeken de gulheid in jouw lach
de schuchtere aarzeling van je handen
ik vind niets dan jouw onbezonnen leegte
die mijn dansen opsluit in een kooi
mijn ogen zoeken de god die in…
Femme fatale
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
64 Hoe onbevredigend en triviaal
Zinledig gebaren soms, zonder de taal
Van femina, femke en femme fatale
Als je verlegen, te schuchter
voor bonny
Als tarzan, don juan of citizen kane
Niet meegaat met sugar en niks doet met honey
Bang voor brigitte of sweet lady jane
Hoe onbevredigd blijft dan je verlangen
Hoe onvervulbaar je wens nog een…
Love of my life
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
45 Met het hoofd geheven,
Vol tegen de wind
Schijnbaar verder leven
De ratio die wint
Geen traan, maar dapper,
Het gezicht is afgewend
Gaat de tijd steeds rapper
Maar niemand die mijn ware kent
Toekomst aan de horizon
Hart nog in verleden
Dat wil terug als dat nog kon
Geteisterd wordt de rede
De rede die het verliest
Van immer bonkend…
RECTIFICATIE
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen
180 toen ik in klas 1 zat bestond jij
nog niet eens in deze wereld
en nu we 20 jaar samen opgelopen hebben
heb ik me al die tijd vergist
en nu je niet mijn vriend maar mijn vijand bent
met je eigen willetje en plannen
vind ik je weer interessant
maar wie was je dan heel de tijd?
ja, en nu is het overal te laat voor
want ik kan niet meer buigen…
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
poëzie
3.0 met 206 stemmen
28.306 Ik ween om bloemen, in de knop gebroken
En vóór de ochtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde, die niet is ontloken,
En om mijn harte dat niet werd verstaan:
Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan...
Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken:
Ik zat weer roerloos, nà die korte waan
In de eeuwge schaduw van mijn smart…
Twee zonnen
gedicht
3.0 met 46 stemmen
16.716 Wanneer ik slapen ga ligt de zee nog steeds beneden
en altijd is de zon me voor.
Ik sta bij een uitsnede
van donker water en later ben ik bij de boten
met zeilen wit zo licht als opgeluchte stemmen
en tussen de schaterende meeuwen weleens opgetogen.
Maar in de ring die ik kreeg sta ik scheef
naast een datum. En ik zie hem in de verte
gaan…
Venus Arctica
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
57 't Is waar gebeurd, geschied
Door elk gespot, gespied
Ooit studeerde zij
Nederlands en Frans
Ook ik studeerde er
Voornaamlijk Nederlands
Zij was gereformeerd
Haar vader ouderling
Gereformeerd was zij
Maar wel ondeugend ding
't Is waar gebeurd, geschied
Door mij gespot, gespied
Was Venus' spiegelbeeld
Haar evenknie…
Verlaat mij en gaat heen, gaat heen
poëzie
3.0 met 10 stemmen
2.424 Verlaat mij en gaat heen, gaat heen,
zorg, druk en droefenis van zinnen;
of dacht gij altijd bij mij binnen
uw wil te hebben als voorheen?
O, maar ik zeg u aan van neen;
verstand zal u wel overwinnen,
verlaat mij dan, gaat heen, gaat heen,
zorg, druk en droefenis van zinnen.
En zo weer ooit voor mij verscheen
uw aankomst en…
Sonnet
gedicht
2.0 met 113 stemmen
24.650 ik had je bloemen willen zenden
een soort bloemen dat je zou doen begrijpen
hoe ik wandel
onder welke luchten ik wandel
over welke bodem ik wandel
ik had je bloemen willen zenden
een soort van winterbloemen
met de bruine kleuren van de laatste roos
en de geur van nachten lopen
in gevaarlijk terrein
door verwaarloosde heggen omgrensd
waarachter…
Bloesems voor een verloren verliefdheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
126 Ik bracht je takken van de jasmijn
geurig geschenk van een nieuwe zomer
maar mijn hart bloedde
om een verliefdheid
vergaan door de tijd
waarvan ik niettemin nog getuigenis aflegde…
Kom terug
gedicht
3.0 met 70 stemmen
36.162 'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht...
en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
'Ja.'
-----------------------------------------------------
uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 2008.…
Nachtelijke overval
poëzie
4.0 met 9 stemmen
2.455 Ik had op de bodem mijns harten
Een graf voor mijn liefde gemaakt.
Ik had voor mijn dwaze gedachten
Het graf van mij dode bewaakt.
O droom, die ik heden droomde,
Wat hebt gij mij nú gedaan?
Gij liet de gedachten binnen,
Die nooit mochten binnengaan!
Gedachten, o valse gedachten!
Toen zijt gij verraderlijk zacht
In ’t duister naar binnen…
Aemilia Aquarel
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
96 Aemilia Aquarel mijn evenknie
Dat is te zeggen ooit desanderendaags
Verwaardigde zich in het quouterwaals
Haar alter ego stevig te placeren
Zij emitteerd' een lied in sms
Hetwelk in haar sacoche was weggemoffeld
De hof van eden lag er aangeschoffeld
Om zo in deemstering te glariëren
Alwaar mijn paladijn zou visiteren
Met in mijn…
Zandvoortpanorama
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
77 Zienderogen kleurt de duintop vaal
Verzonken in een mist van grijze dampen
Ik hoor slechts twee, drie rode stieren stampen
In 't valse licht van een coureur locale
Maar boven in de panoramaflat
Lang voor Verstappen junior was geboren
En voor 't circuit geen toekomst
leek beschoren
Ging ik destijds met mijn vriendin naar bed
Terwijl…
Hartverscheurend
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
77 rouw bij lucht
kwelling bij zucht
verschrompelde kern
alarmbellen intern
warmte verdrongen
stikkende longen
wat was jij toch een fantastische jongen
leegte vult
verlangen brult
hersens die temmen
feiten die remmen
wil om te rennen
maar het moet wennen
wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen
wij verbonden
parels ontstonden…
Ik was bij de een
gedicht
3.0 met 59 stemmen
17.869 Ik was bij de een
en dacht na over de
ander toen ik schreef
over de zon
Ik kan niet kiezen
tussen passie of
geluk. Lik mijn oor
Kus mijn schouder
Wees plat wees vloers
Bijt mijn hart
heb ik met potlood
in jouw oksels
gefluisterd
Maar je was blind
voor de regen
in mijn zon-
negedicht
Elke zin
is een traan die
het dansen
heeft…
HET HAARDVUUR WIERP ZIJN RODE SCHIJN...
poëzie
3.0 met 9 stemmen
1.262 Het haardvuur wierp zijn rode schijn
door ‘t kleine, geurige kamerkijn,
op uw bleek gezichtje mede:
waar vond men zoeter vrede?
Maar, plagend staakt ge naar de vlam
het kleine voetje... en ik nam
het bevend, staamlend tussen
mijn handen in en dekte ‘t toen met kussen.
Dan vielt ge minziek aan mijn hals:
en is een vrouwenhart zo vals?
Wie…
Je bent niet hier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
70 Er valt in mij een droeve stilte
die ik moeilijk kan duiden
achter de horizon, een eindeloos landschap
van mooie dromen dat je bij me bent.
Ik hoor ook geen geluiden
in de nacht, een machteloze droom
dat je terugkomt met een boodschap
een bos bloemen en een bonzend hart
maar nee, die boodschap komt er niet
het is de stilte van mijn…