Alle inzendingen over ex-liefde

Hoe ze nog wisten ook toen plooide de tijd naar voorjaar maar hij ging zij was gebleven en ook nu weer die verre geur van seringen en van een vroege mei toen hij zei je grijze ogen ze staan nog precies zoals in mijn aprilse herinnering en even tochtte het van verleden.…

haar blik is wazig als zij wakker wordt haar hoofd draait zich naar het lege kussen haar hand strijkt over een onbeslapen landschap ze maakt het bed op voor twee roostert het brood voor twee zij kent de taal van het zwijgen ze schrijft het grote met kleine woorden een zeldzaam wonder…

Klaprozen die bloeiden, fel en rood, Als verboden woorden in de wind. Een liefdevolle boodschap, onuitgesproken, In een veld dat ons voor altijd in stilte verbindt.…

Zelfs als je ontkent dat jij tien maand lang mij hebt voorgelogen geloof ik je niet En al beweer je met droge ogen dat jij dankbaar bent mij nooit zult vergeten Dan nog weet ik zeker dat jij dit niet meent want jij hebt je grootste weldoener bedrogen De waarheid is één maar jij bent gespleten steeds zul je verlangen maar nimmer…

Haar lied is lang verzwonden; Mijn hart is ongerust, Maar van zijn leed bewust Gevoelt het bittre wonden… Haar lied is lang verzwonden, Mijn hart is ongerust. Het gloeit nog, als de vlamme, Voor haar, die mij verliet; O, kon haar spottend lied Mijn hijgend hart verlammen… Maar ’t gloeit nog als de vlamme, Voor haar, die mij verliet.…

Ik schreef schat De regen van Mijn jas Ik vocht schat Tegen de leeuw Op je tas Ik riep liefste Tegen de koffie Als je mokte Je ochtendhumeur Je oude liefdes Je nieuwe wagen Ik schreef het Van me af…

Als ik m'n vroegere vriendjes zo'n beetje bij elkaar optel Zijn het er zeker een stuk of zeven van wie ik houd. Jaren niet gezien en toch niet vergeten. Was niet altijd erotiek of zo Maar gewoon het overrompelende of het behoudende dat in Zo'n ontmoeting zit. Och, laat maar. Anders worden De palmen zo jong. Zo machtig mooi. -----------…

We vierden onze liefde met danspassen; danspassen in het duister was er een toekomst? onze lichamen gehoorzaamden aan een ritme zonder zin en maakten nog de hoffelijke gebaren van een voorgoed onvoltooide affaire…

Ik lach nog wel Maar niet meer zo vaak Ik plan nog wel Maar meestal lukraak Ik drink nog wel Maar niet meer zo veel Ik rook nog wel Maar meer en meer deel Ik ken je nog wel Maar niet meer zo goed Ik zie je nog wel Als het er niet meer toe doet…

Onrustig mijn slaap Een nachtmerrie baart Mijn dromen verjaagt Want wat men ook zegt Het krijgt me niet weg Van die blik in jouw ogen Waar de kwelling in lag Die ik toen niet zag Had niets in de gaten Gedreven door mijn angst Te worden verlaten…

De sterrenhemel Als rust delend deken Verleden liefdes omsluit…

We waren samen Het was niet lang Maar wat we deelden Wel van belang…

uitgepraat 
over onze angsten  
waaien woorden voorbij traag, zo diepgeworteld 
kwam de twijfel boven en ontbonden wij …

Gaande weg was De liefde ontsnapt De liefde die ons Samen had gebracht Zoals de koude Zich warm waant Werd de bries Een orkaan…

Het is weer herfst, de bollenvelden worden toegedekt als kind'ren voor de nacht, maar déze nacht gaat maanden duren. En aan de einder zie ik, hoe de rook van verre vuren in paarse wolken langs de bleke najaarshemel trekt. De zomer is voorbij en jij voorgoed van mij genezen. Morgen zal het winter wezen. De blaad'ren sterven en de laatste oogst…

Ik bracht je takken van de jasmijn geurig geschenk van een nieuwe zomer maar mijn hart bloedde om een verliefdheid vergaan door de tijd waarvan ik niettemin nog getuigde…

O grandseigneur, witbaardig uw verzen zijn zo aardig  nee echt niet minderwaardig u zingt nog immer vaardig beslist niet inferieur Ik ken ze geen van alle hoewel, Michel-Angèle  die surinaamse frêle was bheter dan Adèle met haar kon ik goed bhalle Mijn eerste heette Anne en soms ook wel Margriet was zij mijn liefde niet dan zong …

Haar handen omklemmen licht. Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ------------------------------------------ uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

Het was maar een flirt, natuurlijk wist je dat. Lang geleden kwamen we elkaar elke dag tegen. Je bed was opengeslagen. Ook werd er iemand verlaten. Alles is gelijk gebleven, de slaap, het drinken, voorbereidingen op het leven. Tijd verstreek. Op een dag kwam je, je gaat weer weg. Ik herinner me een schijf meloen, een vergezicht over…

Geef mij vandaag hom of kuit alsjeblieft as soon as possible please Wordt het een yes of alweer een no met getreiter gezeur ambassade-obstakels en siberische berenmalheur Geen uitvluchten meer voor vertraging of uitstel van je pegasusvlucht laat dit dan de laatste keer zijn Vandaag is jouw D-day zeg mij dat de lichten op groen…

Het is misschien vijf dromen verderop dat land waar jij verdwijnt in jouw dans en veel tijd om te schrijven heb ik niet maar ik vertel je over muziek over het voedsel van mijn volk er is geen tijd om na te denken jij staat daar waar mijn wereld eindigt en zwaait er naar de wolken met niets anders om over te peinzen dan de afscheidsbrief…

Onder water grif ik je naam in de granieten bedding van mijn stroomgebied. Tussen de wieren van het verleden flitsen pijlsnelle vissen als messen voorbij. Alleen in de diepte mag ik je voortaan ontmoeten: mijn warme tegenstroom, mijn lief. Het staat vast dat je dood bent. Maar wat is dood? -------------------------------------…

Zij is er voor mij denkt hij en ik voor hem hoopt zij volgt zij hem, hoort hij haar smachten even maar of blijft het slechts een pure illusie  beiden empathisch en hoogsensitief platonisch poëet narcistische nimf  badend in zuivere bron van koud water verwarmende woorden van liefde, idylle waar enkel haar blauwe vlinders…

Ik zou je willen vragen Dat je naar me hunkert Zonder te belagen…

We zijn hier om te schuilen voor de storm met wind en regen in de herberg onder het rieten dak liefde zal de kunst veroveren zeg je met een klassieke snik in jouw stem, die somber klinkt door de ernst van het moment nu we al drie jaar uit elkaar zijn even bij moeten praten we bestellen een kop koffie met appeltaart en slagroom tijd…

Je hebt natuurlijk mensen die van alles maken: vloeren, deuren, ramen, daken, noem maar op maar een man van vier muren, zonder huis - ze sloeg alles 's ochtends om haar schouders en liet hem hier om te getuigen staan. Hij zag haar krimpen langs het nog niet vermolmde hek de nog roestloze afrastering, over het gras dat nog gemaaid moest,…

Ik heb gelachen, wijl ik niet wou schreien Toen mij de vriend mijns harten had verraden Ik stond alleen aan 't kruispunt onzer paden Hij ging, waar blijden zich ten feestdans reien Vaarwel de weg die wij te zaam betraden Mijn gids verlaat mij in donkere doodsvalleien Waar zon noch bloem mijn blik met hoop wil vleien En 'k eenzaam moet…

Sinds die nacht die ons weer bijeen moest brengen en die ons verder dan ooit van elkaar heeft vervreemd ben je langzaam maar zeker aan mijn gedachten ontglipt. Alleen vraag ik me soms nog af hoe je rode kater het maken zou die 's morgens natgeregend op het bed sprong en ons onder luid gesnor geestdriftig kopjes gaf alsof er iets viel goed…

Roman uit Pavlodar in welke stadsbuurt leef je droog jij jouw tranen, geef je luwte aan de oevers van de rivier met het abominabele schaduwspel van ruwe liefde zonder plezier heerser in het intieme droomrijk van de hartstocht in het zomerland in welke tuin zaai jij de bloemenvelden tijdens welke nacht ontmoet jij nieuwe helden in welke…

"Pardon? C'est moi, bien sur, mais qui êtes-vous waar ken ik u van, hoe kent u mijn naam toch niet iets kwalijks waar ik mij voor schaam voor wie ziet u mij aan, geef mij een clou! Excusez-moi, ik viel u in de rede wat wilt u van mij, toch geen signatuur zo'n krabbel is van veel te korte duur alors madame, deelt u mij nog iets mede?"…