Alle inzendingen over individu

Zal de stad maar verlaten omdat ik jouw ademhart voel in al het onvergetelijke denken o troosteloze nacht zonder doel ik vertrek, maar heb geen antwoord of zwanenzang voor onze vriendschap niet iets als een duurzame oplossing voor het duister dat je meedraagt in het verlangen naar ontsnapping misschien in het diepste van mijn voelen…

Alle hoop is nu verloren in het dorp zonder woorden kan je de stilte vermoorden maar ik zwijg niet zonder jou weet geen woorden te verbergen als je naar me lacht is er een woordenzee en wanneer je schrijft zijn we allemaal dwergen maar er is nog hoop er gloort een verlangen in het dorp zonder woorden is de liefde nu vervangen…

klopt mijn vlag en klopt de lading…

Over toppen van de duinenrij, stampt ze haar schelpen vrij, de winden borstelen de taaie helm en het korte haar, geschoren door het jagend en golvend wateroppervlak, waarvan de meeuwen waren opgestegen, zij zweefden met elkaar naar een hogere vallei en naar de verre uithoeken van de zee, in geen kwaad berust, zonder aanstoot van…

negen maanden had ik om te wennen aan het leven in een lichaam meer dan vijftig jaar na dato begin ik geleidelijk aan te worden wie ik ben…

Toen het ijs brak was de voet koud nat en doorweekt. Hoe dom van me! Maar een fractie van dat moment was ik weer even een kinderlijk ondeugend. Dat voelde goed! Niemand die het zag.…

ouder worden houvast aan scherven groeien en rijpen inzicht verwerven…

Hij poetste de plaat en was zo kras, dat ie net als de plaat, met een snelheid verdwenen was die later in alle kranten te lezen was.…

mijn beslissing blijkt reeds genomen mijn raderen draaiden hun eigen slag…

Vandaag schrijf ik wat uit mijn pen vloeit, maakt me niet uit om in een hokje te worden gestopt. Ik schrijf zo maar zonder briljant te willen zijn, het wiel uit te vinden zonder belang, ambitie zonder schroom. Ik schrijf gewoon zoals ik schrijf, zoals ik ben wat ik denk en wat ik vind. Ik schrijf mee in de vaart der volkereren…

Zijn wij tezamen, God? Het overkomt Mij in de nacht, of aan de lichte morgen, Wanneer ik lig van alle dingen weggeborgen, Dat iets opstijgt in mij, en ik wacht Te worden toegesproken door een naam, God, of natuur, - één wie ik mij niet schaam Te zeggen, dat ik ben het dwaze ding, Dat zich een God weet, en een nieteling. Oproer is in mij…

caleidoscoop kantelend hervormt zich het patroon…

dode cellen afschuddend vervelt m’ n geest op weg naar een nieuw denken…

mijn vatting roert zich kraakt in zijn voegen zoekt zich een nieuwe setting…

in de spiegel nog raamvensters leeft haar stem rond de kamer van eenzaamheid sinds ik Emily Dickinson haar naam mompel uit het vergeetboek binnenshuis mantel ik haar poëzie, haar verzen (als lieflijk juweel) bewonderswaardig om nooit te vergeten in de leeskamer van boeken in het heelal van poetry waarin jij mij weet te ontroeren…

onmogelijke keuzes brengen een mens in spagaat op het punt van scheuren…

's Winters willen wij de lente en in de lente liefst de zomer, en als het wemelt in de heggen zeggen wij: laat de winter komen. En daarna is er niets meer goed: het voorjaar komt er niet meer aan. Wij weten niet dat in ons woedt verlangen om maar dood te gaan. (naar W.B. Yeats) --------------------------------------------- uit: Wat blijft…

Als je iemand ontmoet beoordeel je hem naar zijn kleren Als hij je verlaat beoordeel je hem naar zijn spraak…

Wantrouw de schrijver vertrouw het verhaal, ga met eigen pennen aan de haal. Schuldgevoel of zonde, zijn de overrijpe vruchten uit de boom van kennis. Als de hemel ons straft, hoeven we niet te lijden, wij verhoren zelf onze gebeden. Lotsbestemming is geen plaats, maar een manier van kijken naar de wereld. Ervaren is een naam…

Toekomst omhulde mijn gevoelens na een nacht van donder en vuurwerk werd ik door God verlaten wakker met een lege zolder in mijn hoofd zonlicht inspireerde me deze ochtend van sneeuw smolten oude gevoelens je laat me nooit alleen lijkt vaak voorgoed voor eeuwig bij me maar soms overwin ik je met wat simpele woorden kan ik je in dromen…

elitaire lul wat hang jij de koning uit je tilt jezelf boven de horizon je bent een wurm een parasiet je pretendeert wijsheid maar je ademt stront jongen van de gestampte pot doe toch gewoon alleen jezelf iets anders ben je niet…

Een rustig verlangen tikt zachtjes op je schouder. Je kunt wel langer wachten maar je wordt ook een dagje ouder. Sommige dagen lijken gewoon voorbij te draven. En je vindt zovele antwoorden maar had niets om te vragen. Als je het echt zeker weten wilt. Zonder al te veel poes pas en zonder vertekend beeld. Omdat je keuzes moet maken…

Zij droomde mooiere dromen dan in dromen noodzakelijk was jij dichter bij haar dan in een zomerfilm in heimweejeugd verloren zij zag je ten onder gaan achter een horizon verdwijnen in droombeelden zonder graan hijskranen die zand verplaatsten ik zag je met illusies schijnen tegenwerpen, argumenten slijten begon geen woordloze discussie…

Mijn lege ik vult zich met haar. Je kent me vast wel: ik houd luiken gesloten en speel. Het is jammer dat honger naar eigenliefde zich niet laat stillen…

'k had herr Kinkel kunnen wezen, Handelaar in oude panden, Of Sir Monier Monier-Williams Fabrikant van gouden tanden, Ofwel Freya Gunnarsdottir, Keizerin der geiserparken, Ofwel Dung Flung Loon, profeet en Prijsfokker van grijze varkens, Of Fomfawzi Tzomfawoezoe In haar kraal vol schelle spullen... Doch ik ben slechts Hendrik Versjens…

Een mooie droom op een verloren dag een zwarte bladzijde in een vergeten boek een loden voetstap in het drijfzand, en jij die altijd bij mij blijft ook als liefde overdrijft, de mens verlegen maakt in toekomst van zijn wanhoop.…

de takken knakken onder mijn voeten op weg naar de plek van onze lieve zoete het botsend licht beschijnt de naakt uitgebeelde stammen in hun stille dood de ziel van verre jaagt mij hijgend op terwijl een resterend geraamte de voeten kleurt met striemende schrammen de ouderdom geraakt haast uit het menselijk lood op weg naar…

lopen door de tijd alsof je iets kwijt bent dat er steeds is is het een wonder niets te verliezen dan wat stille dromen een zon gaat niet onder zolang ze nog schijnt…

uitbottend gesteente een vorm komt vrij onderweg in essentie…

wankel en wandel hier ben en daar ga ik tastbaar de sporen van wat daadwerkelijk was…