Schelpengruis

Over toppen van de
duinenrij, stampt ze haar
schelpen vrij, de winden
borstelen de taaie helm en
het korte haar, geschoren
door het jagend en golvend
wateroppervlak, waarvan de
meeuwen waren opgestegen,
zij zweefden met elkaar naar
een hogere vallei en naar de
verre uithoeken van de zee,
in geen kwaad berust, zonder
aanstoot van gevaar, vliegt al
al wat vliegt met haar mee,
zout ontbloot de tranen over
sproetenwangen van een kleine
dwaler in het zand, klapt het
schelpengruis van jurk en handen,
parels van een groot verlangen.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 25 januari 2010

pebmartenskpnmail.nl

Schelpen van verlangen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 187