Alle inzendingen over ziekte

Mag ik vriend tegen je zeggen? Hij zei het vaak bij het weggaan terwijl ik mijn jas al had aangetrokken Hij legde dan zijn hand op mijn schouder. Tuurlijk meneer B! zei ik, tuurlijk! En ik meende het. Ik heb altijd in hem geloofd, hij, die ik al een paar jaar wekelijks als vrijwilliger bezocht om zijn eenzaamheid tóch nog een beetje…

Christus sluit niemand uit; Christenen en Christinnen des te meer, keer op keer weten zij niets te leren van de liefde van Christus want deze overstijgt elke vorm van sexualiteitsbeleving! Deze troostende hartenkreet draag ik op aan allen die afwijken van de religieuze seksnorm, vandaag aangewakkerd door de Opperrabijn Ralbag maar dagelijks…

Het is stil in huis de man op de radio lult 5 kwartier in een uur zonder jou Het is stil in huis de wasmachine centrifugeert, straks weer wat te doen zonder jou Het is stil in huis onze hondjes blaffen de deurbel gaat zonder jou Het is stil in huis de muziek staat hard Adèle schreeuwt tranentrekkers zonder jou Het is stil…

Zijn billen branden. Zijn billen branden. En hij zocht daarom wanhopig in de berm naar wegebree. Om zijn billenpijn te verzachten. Tevergeefs, geen enkel geneeskrachtig kruid meer voor zijn brandende en steeds zwellende rood aangelopen billen. Zonder de pijn daarin nog te verstillen. Zijn kleding paste niet meer dus ging hij verder door het…

een nare ziekte is bij je binnengeslopen een ziekte die je met de dood moet bekopen steeds ben je in m'n gedachten wat moeten we van het verloop verwachten een aantal weken is het nu bekend de impact is nog steeds ongekend telkens weer die tranen in mijn ogen soms kost het moeite om ze te drogen 'k ben bang voor wat er komen gaat dat…

Pijn is een bezit dat je pad kruiste je hebt het snel weggestopt en nu is het onzichtbaar onopgemerkt ondragelijk pijn heb je stiekem bij je het is niet van jou misschien behoort het aan de krantenjongen de caissière van de supermarkt de bakker maar het is niet van jou.…

Jouw leven een stramien van Bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in Bergen van hopeloos met Dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en Begrip voor laten Hoop ik oprecht dat jij voor Later, nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven Nú, in later te plaatsen Trek grenzen vandaag. Verleg Ze…

Wat als de wereld van binnen gaat beven, hevig de korsten doet scheuren en alles buiten de banen wordt geleid. Wanneer het zilt vervangen wordt voor lava en een moeder haar handen rond haar hart legt om het ritme van de angst in te tomen. Slechts om haar kinderen de kalmte te laten bewaren. Opdat de opvliegende schreeuw lichtjes dooft…

Mijn lieve vriend, Het nieuwe jaar nog net van start dan hoor je, koppen moeten er rollen Het jaar net een dag oud en je hoort: noten moeten worden gekraakt. Het jaar nog zo vers dat we allemaal goede wensen horen Het jaar 2012 zo aan het begin we krijgen alleen maar slechte tijding. Wat doe je dan met goede wensen Wat doe je…

Voor alles bestaat er een soort pilletje maar vóór alles geldt je eigen willetje want er gaat zeker iets boven de pillen: in alle soorten, maten, dieptes en hoogtes, van tegen geboorte tot eigen dood, iets dat de farmacie ‘de pil’ niet wil je eigen zijn je eigen ik je eigen wil daar is niets zweverigs aan maar gewoon van jezelf…

Ze gaat terug, Terug in de tijd. Soms verward, Soms boos. Ook blij, Ook tevreden Verdrietig en klein, Alleen en stil. Praten over vroeger, Praten over Pa. Blij als ik kom, Boos als ik weer ga Dat is mijn Ma.…

Vanuit haar stoel dicht bij het raam kijkt ze over de velden, weerspiegeling van braakliggende akkers achter haar ogen waar oude bekenden ooit verwaaiden, haar gelaat bleek en verlaten, het licht dat langzaam achter de einder verdwijnt.…

Zelf de zee zijn, een donker bed waarin de pijn zich keer op keer verheft als een golf en ingebed het zand bedekt met rimpels rimpels die vraagtekens trekken achter vragen van hoe het gaat op een gelaat waar je jaren leest een levensboek zonder woorden zeldzame woorden strompelend uit dromen van de nacht, als vuursteen je gebeente splijten…

Ik heb zoveel om voor te leven Maar ik mis de kracht om door te gaan Ik zou alles willen geven Maar ik kan het niet meer aan. Als ik m’n kinderen zie probeer ik vrolijk te zijn Want zij zijn de reden van mijn bestaan Maar de gedachten doen me zo'n pijn Dat zij zonder mij verder moeten gaan De pijn en verdriet zie ik soms in hun ogen Dan…

voordat ik ga slapen luister ik de huisdieren houden gesprek met spinnende functies en meer dan dat op hun dooie gemak ze schudden zichzelf smeken vriendelijke oogjes om te blijven uit pure genegenheid nemen ze hun plaats naast mij op bed en buigen neer (onvoorwaardelijk, ik hou van ze) op deze manier, op die manier het is tijd…

de badjas ademt dons, rond roosjes op een oud gezicht ze lacht het wrange dat voor ogen stond verzacht als zonlicht rond een schaduwrand met in haar handen slechts nog dat wat niet meer verder ligt dan wat de morgen haar zal brengen het tijdspad is vermist, hij ziet haar oude ogen rond zijn handen op haar hart ligt het zwarte onvermogen…

Een vlakte dor en kaal zonder oneffenheid of gewelf geen hoogte of ravijn slechts een dode lijn en de vraag, waar ben ikzelf geen leven aan de horizon of ruis door het riet een rimpeling die water streelt briesje dat met gebladerte speelt maar ergens klinkt toch een lied.…

Er is geen noodzaak om de drup van de regen te scheiden of het licht van de dageraad te mijden bij een eerste oogopslag Er heeft niet meer dan verwacht mijn pad gekruist Het zou branden als koortsige liefde de weg was echter smal en grillig Je hand was gewillig maar de dreef te diep In de tijd dat ik nog waadde op de baren van…

De dagen schuiven voorbij waarin ik besef dat geluk een ver van mijn bed show is geworden. Stilletjes kijk ik steeds vaker uit het raam - iets wat me zegt dat de kracht niet te vinden is soms zoals vandaag. Mijn hoofd speelt een spelletje met mij en ik speel mee door de chaos er maar opnieuw te laten zijn. Het is me niet meer zo…

mijn terugreis draagt dromen en fantasieën wanneer het leven moeilijk is in je ogen dan denk ik aan vlinders je ziet ze in gedachten fladderen en dansen boven een grasveld vol madeliefjes die betovering dat houdt mij wakker rondom een geborduurd bed met zachte kussens herinner ik mij dat tere als vanouds……

want afstand scheppen en in beweging zetten daarvoor neem je het woord benoem iets en je raakt het kwijt of dekt het af als een geheim met verhullende oppervlakkigheid de grens waar mensen over en langs gaan of door worden geraakt en afgetast niet verder dan de schil de eerste lijn een kom niet dichterbij, tot hier de verte achter…

Ik zat over mijn opa te denken. Hoe hij had geholpen bij het vliegtuigongeluk. Hoe hij talloze levens had gered als arts. Hoe hij zelf een dodelijke ziekte kreeg. Hij moest daarom elke dag naar het ziekenhuis. Chemo na chemo, het ging niet over. Vanzelf werd hij zo ziek dat hij bijna stierf. Hij zei tegen mij: maak me trots kleinzoon. Die…

het quotum van MRI-scans is al op in oktober tegen de pijn kunt U -uiteraard tegen betaling- extra pillen krijgen het aantal ligdagen zal volgend jaar verminderd worden in verband met Kerstbonussen van de ziekenbazen “Occupy een bed” wordt patiëntenleus…

De draak heeft zijn vuur uitgespuwd in de diepste lagen van mijn vrouwelijkheid Verwoest zijn de rondingen van mijn karkas Niets dan een krater gevuld met leegheid Alle waaroms zijn in een mist verzopen en de antwoorden verteerd door het drakenvuur Helse pijnen vinden blarend een weg De draak zal worden bestreden met een gifkuur De draak…

je wilt me lezen met je vingertoppen in je ogen die bevreemde blik je trage stem vraagt wie ik ben sjjjj stil maar sluit je ogen en luister naar muziek van toen ik wieg ons met het kind, dat geen weet heeft van wat leeft in de diepte die ik ken…

Daar lig je dan weer rollend hulpeloos op ons bed je huilt van krampende pijn die rottige zwarte migraine heeft je weer eens te grazen ik voel me zo machteloos ik kan niet veel voor je doen ‘k Wilde dat ik je kon verlossen van die smerige duivelse kwaal als ik met je hoofd kon ruilen dan deed ik het, direct, subiet al komt van ruilen vaak…

Zij moet iedere dag een berg beklimmen om niet te verzuipen in ‘t zilte water wandelt zij eerzaam dwalend over zee en ook de vogels weten van haar falen in zang reeds voor een droevig later haar rugzak torst zij moedig mee in zielenstormen van eenvoud overal rond haar hoofd zwemt er een zoute wereld en klimmen er mensen uit de put.…

Er zijn van die dagen dat positieve dingen even vervagen ik voel me dan gevangen gevangen in een stevig web kan dan erg naar rust en vrijheid verlangen opbeurende woorden voelen dan als nep. Gelukkig zijn die dagen er niet heel veel, het helpt niet als je gaat klagen ieder mens krijgt zo een deel al vind ik wel..... de ene krijgt minder…

gezondheid, levensvreugde vergezellen haar dobbergedachten bij het gewemel van banden uit diepe waarden troost knielt aan haar voeten ze verbergt een stille traan en droogt ze weer door ontroering op het moeilijke pad van ‘t leven leent zij nieuwe kracht door het licht der maan van grootsheid het eigen uitzicht blijft bij hoop schijnt…

voor mij ben je een vriend voor anderen een vijand ik vertrouw je jij bent diegene, die me vertelt dat ik later blij ben met mezelf voor anderen ben je niets anders dan een ziekte.. een ziekte die me door laat gaan tot het einde je bent mijn vriend je bent hun vijand je bent mijn anorexia en ik laat je niet gaan…