1863 resultaten.
allerlaatste keer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 274 allerlaatste keer
strak haar gezicht
gespannen lijnen
vaag een blos
ogen met verre blik
lippen een streep
honderd glazen bollen
in alle kleuren van de regenboog
kijken op haar neer
als ze naar de lift loopt
voor de allerlaatste keer
zegt ze monter
even iets dat op een glimlach lijkt
op het bed een bruin hemd
haarkap en broekje…
zorg en welzijn
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.359 Ben ik een nummer of een mens
10 minuten, dat is een grens
het is de tijd die een dokter heeft
en in die 10 minuten alle aandacht geeft
nu kan hij het nog doen
maar volgend jaar wordt er gekort in zijn poen.
Straks durf je niet meer om zorg te vragen
het gaat steeds meer om hogere bedragen
en sommige dingen worden niet meer vergoed
dat is…
In stilte loop ik naast je!
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.213 Een hart onder de riem wil ik je steken,
een arm om je schouder wil ik leggen,
een schouder wil ik je lenen om te huilen,
een zakdoek om je tranen te drogen.
Een bemoedigende glimlach wil ik je geven,
mijn oren om naar je te luisteren,
mijn hart om met je mee te voelen,
maar de weg, die voor de je uitgestippeld is,
moet je alleen gaan…
vergif van de waarheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 828 Ik was altijd bang voor het vergif
Het vergif
dat wordt verspreid onder ons
Nu heb ik het vergif
en ja het was pijnlijk
maar dat is nu voorbij
het hoort bij mij
Ik was altijd bang voor het vergif
Het vergif
dat wordt verspreid onder ons
Maar het is niet het vergif
dat hoort bij mij
waar ik bang voor ben
Maar het vergif…
Maar ik mag niet mopperen!
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.019 Soms zit ik een beetje in een dip,
soms zit alles een beetje tegen
Toch mag ik niet mopperen
Soms zit ik een beetje in de knoop,
soms met mezelf wat overhoop
Toch mag ik niet klagen
Soms zie ik het even niet zitten,
soms is het leven erg moeilijk
Toch mag ik niet simpen
Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in,
alles…
kanker
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 611 Verborgen onder het zoekend oog
van de oncoloog
die je gerust stelt
het is maar de grootte van een speld.
Wat zegt hij nu
Wat is er aan de hand
Het was maar iets kleins
Onbenulligs zei de huisdokter.
In alle staten
Heb ik de kliniek verlaten
Tranen langs mijn wangen
Niemand om ze op te vangen
In gedachten zag ik mij sterven
Wat met…
Dankbaar
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 848 Ik neem de dag zoals hij is
soms gaat het goed en soms gaat het mis
maar een keer in de zoveel tijd
kan ik in een dag heel veel kwijt
dan voel ik mij zo fijn
dankbaar en geen pijn
eigenlijk is het een simpel iets
voor u zegt het misschien niets
maar voor een ander weer wel
daar is ook iets mis met hun gestel
die begrijpen wat ik bedoel
en…
gezond
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 862 ooit lag ik op het strand
te bruinen in het zand
wist ik veel van die
kankerlichtstralen,
nu weet ik dat wie
uva zegt ook uvb moet zeggen
stralend gaf ik mij over aan de zon
dit lijf genoot met teugen
dit lijf wordt bestraald en
vecht tegen de leugen…
Wees welkom DOOD!
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 797 Als de dood
zo welkom is
maar zo lang
op zich
laat wachten
verzacht dan
wat nog
aan leven is.
Dood de
helse pijnen
en bied
de stervende
de hemelse zijnen
de dierbaren
die hem of haar
zijn voorgegaan
vooruitzicht
tot spoedige
hereniging!
-------------------
Deze hartenkreet draag ik op aan de Werkgroep voor Liturgie Heeswijk…
Alzheimer
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 377 Verten lachen toekomst dichterbij
en tijden verdwijnen in luchtledig
verleden door gaten zo zwart
als nacht zonder kennis of weten.
Rumoer verstomt tot weeïg zwijgen
lachen stort zijn tranen uit en spreken
vraagt om stille aandacht luisteren
onwezenlijkheid in klanken.
Waar mensen waren die verzorgen
zijn nu wezens angstaanjagend vreemd…
Gemartelde liefde*
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 228 (Hemelwerk)
Mijn wil leek gebroken
Voor even
Soms lang
Al jaren weer werk ik
Met soms nog
Die hang
Die lust
De waarheid van
Boven
Die heldere ogen
Zij spraken en
Zeiden: 'jij hebt het
Gehaald'
Terwijl ik toen kroop
Door het oog
Van de naald
*
Uit: 'Het oog' van Vladimir Nabokov…
1 op de vijf vrouwen krijgen:
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 349 Een op de vijf vrouwen,
is aan de beurt
een op de vijf vrouwen,
krijgt borstkanker
een op de vijf vrouwen,
moeten het traject volgen,
wat geen mens volgen wil.
Een op de vijf vrouwen,
is van mijn twee handen
al twee vrouwen,
maar welke vinger je ook pakt,
de grootte van de ziekte is
net als zijn verloop,
onmetelijk!…
Het zit in de genen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 599 zolang geleden
alweer een dag voorbij
het vonnis
en weer breekt een stukje
uit de glazen stam
zoveel
fragmenten
van verbastering
verschrompelen
tot verbijstering…
Huftergedrag
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 301 Hufters op straat
worden aangepakt,
krijgen hogere boetes
en worden strenger
gestraft!
Hufters die schrijven
wat in ze opkomt
daarmee kwetsen tot
in de ziel,
is geen boete te hoog voor
maar ik zeg: kniel en zeg
Sorry!
Je schermt niet met een ziekte
dat gaat te ver,
maar huftergedrag
is niet alleen te vinden
op straat!
Helaas!…
Vergeten te leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 440 Hij staart achter zijn ogen
waar geen antwoord wacht
alleen van buitenaf is beweging
zij trekt de riem wat steviger
hoe vreemd kunnen ogen kijken
splijt hun wereld uiteen
hij loopt naar de verkeerde kant
het kind wrijft aan zijn kin
de man stamelt “oude gewoonte”
geeft hij zijn naam aan haar in herinnering.…
TE
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 919 Nog niet volledig hersteld, overmoedig gewerkt
Spijtig dat je 't te laat opmerkt.
Terug wat pijn en ook chagrijn
Capituleren vond ik nooit echt fijn.
Rusten, niet veel kunnen doen, onmacht
Medicatie, rusten, staren in de nacht.
Saai, je voelt je ook niet nuttig
Hulp inroepen, tuttig.
Hoogmoed is zelden doeltreffend, een eng karaktertrekje…
Depressie 2000
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 794 Mist
Geen kleur
Geen verschil
Grijze brei
Geen vooruitzicht
Malen en
Meer malen
Dwalend op een vlot
En geen oevers meer te zien
Geen nacht en geen dag
Geen leven meer…
Manisch depressief
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 372 Soms staan mijn zenuwen wijd uit
straalt de grijze massa van mijn brein
maar vaker zitten ze in de knoop
in rollen prikkeldraad voor mijn ogen.
Soms ben ik zo rusteloos en actief
dat ik elke nieuwe seconde verscheur
maar vaker ben ik ijzig kalm en stil
verstar ik urenlang in een huivering.
Soms ben ik als een bezige bever
die naarstig een…
stotteren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 282 (mama)
nu ik vastklamp aan gewone dingen
rusteloos de was van links naar rechts
in vouwen leg
besef ik, dat er waardes lekken
tussen alles wat ik heb geleerd
mijn stem zegt dat er oude bloemen
achter nieuwe knoppen sterven, maar
gevoel weet dat de tussenfases meer nog
in het leven staan
ik moet je laten gaan mama, ik moet je…
Mallemolen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 660 vanmorgen sliep vader een gat
in de muur naar zijn geheugen
hij keek daar binnen en zag
het wenken van een kind
dat draaide in een reuzenrad…
Geheugen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 296 Aaneengeregen prachtige tijd, voortijlend naar de eindstreep,
jeugdherinneringen in kleur komen steeds dichterbij,
traag en onverbiddelijke is de vaste kille greep.
De midzomermiddag bracht een gouden zweem van waan,
ontastbaar, een enkele wankele gelukkige dagdroom,
die als eendagsvlieg, stervend bij schemer is vergaan.
Hoopvol wachtend op…
dim
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 199 de dimensies
van dementie
beperken zich tot
toen
en
nu
met een stop bij
dan…
Gekregen, gratis en voor niks!
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 994 Ik heb er niet om gevraagd, maar wel gekregen,
vroeg niet om ontvangst maar ontving het evenwel.
Had het niet op mijn wens lijstje staan,
kreeg het onverpakt aangeboden, ’t was geen wens,
geen hartenwens, geen onvervuld verlangen naar dit!
Maar ik kreeg het.
Ik kreeg wat men niemand toewenst, ik ontving
wat men niemand geven wil, het…
Sloten van verdriet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 366 ik slinger langs sloten
sloten van verdriet
want al ik wil begrijpen
begrijp m'n eigen lichaam niet
ik vergeet allerlei dingen
dingen van alle dag
kijk naar mensen
mensen die ik niet eerder zag
ik kan maar niet komen
komen op jouw naam
huist in mij het stille verdriet
verdriet tekent eenzaam…
Stap voor stap
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 292 Stap voor stap zet ik
voetje voor voetje
plaats ik,
zucht na zucht
slaak ik
traan na traan
pink ik weg,
al loop ik niet achteruit,
mijn lijf gaat dat wel,
stap voor stap,
voet voor voet,
zucht na zucht en
traan na traan!…
zondagsgedicht
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 950 EVEN EEN ZONDAGGEDICHT VAN FOPJAKJE
Op de bodem van mijn bestaan
vond ik na de psychose
mijn moeder, mijn geloof en mijzelf
ik zal nooit meer op eigen benen staan
maar ik vond daarin de kracht om door te gaan
en ach als je in de hel bent geweest
is de aarde een paradijs en de hemel heel dichtbij
als je zover van huis bent geweest in je eigen…
Lot
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 255 In barre tijden,
heb je meer aan lot- genoten,
dan aan land- genoten.…
Op mijn ziekenhuisbed ben ik gered.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 860 Het heeft wel iets vragends en knus in het hart om ziek te zijn.
Met de teddybeer tegen het hoofd.
En met de puzzledoos in de armen.
In alle eeuwigheid.
Ziek.
Het maakt allemaal niets uit.
Ik heb een ziek hoofd.
Daar kan ik het niet mee doen.
Het zij zo. Mijn hart is ook nog ziek
De ggz gebouwen allemaal aan toe.
Ik ben daar een gewoon…
Verwoestend voorteken
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 418 Het waarom nog daargelaten, blijven vragen
knagen als dikke rupsen in mijn binnentuin.
Het jongste blad verliezend aan deze blagen,
verbloeit het aangevreten groen tot donkerbruin.
Vanaf wanneer begon het verdomd te dagen
dat overwoekerde beelden vervielen tot puin
en chaos verscheen uit de donkerste lagen
van klamme kelders onder m'n warrige…
In de spiegel van de dood
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 683 Opgetekend in het spel van ijlende ogen
breekt de wereld haar pijlers af
als loden lasten zich om wonden wikkelen
als de ziekte zich nagelt aan het bed
en gekromde ruggen zich buigen
over de lengte van het vergankelijke
gloeit koudvuur na
waarin geen leven meer te smeden valt
en verzoent zijn laatste adem
zich met het oneindige
De…