Netgedichten

netgedicht (nr. 41.347):

Laten we zwijgen

want afstand scheppen
en in beweging zetten
daarvoor neem je het woord

benoem iets en je raakt het kwijt
of dekt het af als een geheim
met verhullende oppervlakkigheid

de grens waar mensen over
en langs gaan of door worden
geraakt en afgetast

niet verder dan de schil
de eerste lijn een kom
niet dichterbij, tot hier

de verte achter de façade
is niet te vatten, bevreemdt
als prikkels vanuit duisternis

tot alle woorden breken
en iets opduikt uit een mist
van stof dat nog wat zweeft

aan je verschijnt, vluchtig
nakend en nader dan de naam
die jou het beste beschrijft