Netgedichten

netgedicht (nr. 41.449):

ademnood

de badjas ademt dons, rond
roosjes op een oud gezicht
ze lacht

het wrange dat voor ogen stond verzacht
als zonlicht rond een schaduwrand
met in haar handen

slechts nog dat
wat niet meer verder ligt dan wat
de morgen haar zal brengen

het tijdspad is vermist, hij ziet haar oude ogen

rond zijn handen op haar hart
ligt het zwarte onvermogen dat hun leven
meerdaags tart