Alle inzendingen over ADELAAR

kom mijn adelaar onder de regenboog vlieg daar naar waar je hart rust vindt en je dromend zweven kan op de wind kom mijn adelaar, kom hemelshoog kom mijn adelaar onder de regenboog weet je veilig en onnoemelijk bemind vlieg naar waar de liefde zich bevindt kom mijn adelaar, kom hemelshoog laat de wind onder je vleugels glijden geniet van…

Hellend, hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, zwaartevrees heel even gewichtloos zweven dan is het hoogtepunt geweest Sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren scherend langs `t korte groen; aanstootgevende oude knarren Buitelen, duikelen over de lijn van dagen gapen vol verbazing trager, trager bijna stil en dan…

De kracht en de vaart En de standvastigheid Constant je oog op je prooi Je glijdt door de lucht met al je charme Jeetje wat vind ik je mooi! De scherpe blik in je ogen Je snavel steekt trots vooruit Je vleugels die de lucht beroeren Beangstigen Constant je oog op de buit Je weet hoe alles hoort te zijn Je draait je cirkels groots…

hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, hoogte vrees steeds minder steil, tot even zweven het hoogste punt is net geweest sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren ik stuiter prettig op het groene stom kijken wat oude knarren rollen, rollen dit is fijn gezichten volgen vol verbazing steeds trager bijna stil en dan donker…

ik vlieg door de lucht en zie het land van gister. zo mooi en zo groen, zo vruchtbaar en goed. Ik vlieg weer verder, mee met de tijd. en ik zie de scheiding tussen licht en donker. Ik vlieg door de lucht, zie het land van morgen, zie een rots zo zwart en leeg, zo kil en kaal. in een moment verandert er zo veel, wordt alles anders…

De ogen helder en scherp. De bek vernietigend, om te leven en overleven. De partner: een uitdaging! Maar ik, altijd en alleen zorgde met genadeloze klauwen voor een breder perspectief, dan enkel blindelings te gaan vertrouwen. Op mijn vleugels houd ik, kan ik altijd tot in eeuwigheid bouwen. Deze vleugels gaan zich nu verder uitspreiden om…

dat hij ervan geniet alles is kracht en energie wat je ziet op dit moment zal een prooi hem niet bekoren je kan nu zelfs zijn krijsen horen het is geweldig hem te observeren en van zijn kunde en stijl te leren zijn felle ogen hebben mij ontdekt zijn vleugels wijder, zijn nek uitgerekt de kromme scherpe snavel duidelijk te zien niet één adelaar…

De weg Het pad Het bos in Niet te volgen Bij de eerste bocht al Uit het oog verloren Vanaf daar Gaat de weg De eigen weg…

Mag ik even met je praten Over iets gewoons als Het weer of De dikte van je winterlaarzen Laten we het niet hebben over Over mij Over hoe koud ik het heb Laten we praten over Hoe koud het is Voor ons beiden Laten we Pratend over weer En winterlaarzen Elkaar zeggen Hoe zeer we elkaar missen Hoe we samen lijden Door de stiltes…

.. duizelig jonger op de vleugels van de adelaar dromen durven in dit leven mijn intellectuele ziel, ze zucht tevredenheid ...…

eens vloog ik door een huiver van herkenning van levensmoed gespreid en hemels wijd synchroon aan de hartslag van de adelaar naar het land van nergens en er was geen bestemming noch was er voor de vlucht een doel om na te streven zo blind te vliegen in de hoge lucht de adelaar gelijk zo hemelsbreed en rijk maakt tomeloze dingen klein…

Ik bewonder de wilde wrede schoonheid van de adelaar heerser van ‘t blauwe ruim Zag hem gaan in duikvlucht een vliegende assegaai boven de Oostvaardersplas Op z’n schitterend verenlijf de strengste kop in dierenrijk die ons toont wie en wat hij is De page van Jupiter, de god van hemel, donder en bliksem kent geen onderdanigheid…

Hoe dikwijls beangst in benarde situatie Gevoel van vogelvrij in zijn lot Onbeduidend zonder enige statie Overgeleverd aan schimp en spot Een vogel tussen havik en adelaar Klein en nietig geschapen voor liefde Loopt hij steeds weerloos gevaar Als de klauw der rovers hem kliefde Vlieg als die vogel tussen havik en adelaar En vrees niet hun…

teken van vrijheid… zomaar ergens een drankje nuttigen dan verder reizen kijkend naar de gemaakte foto denkend aan Mam zij hield zo van de klaprozen ze is nu vrij als een Adelaar het gaf hem rust in doen en denken…

Als de adelaar op je borst is verworden tot een duif. Als je gebit eruit kan en rust in een potje. Je doet het licht uit en kust me zonder tanden. Je stopt me in, verwarmt mijn koude handen. Later kwam sneller dan verwacht.…

in blessuretijd verwondde een adelaar de godenzonen…

Wie is niet liever vrij dan opgesloten, een adelaar ver boven zee en land? Je zet je eerste stappen op het strand en inspireert daarmee je lotgenoten. Hansopjes zijn een fase in de strijd, een stap naar vrijheid en zelfstandigheid.…

Haar dromen overvleugelen de adelaar meevliegend over de horizon eindeloos in verre verten Vrij als de schaduw van de wolf fluisterend in de wind ogen donker met glans van een panter Eenzaamheid haar noodlot Windwhisper Zij die fluistert in de wind…

en diep zwarte vlerken ben ik het symbool van kracht zonder buigen In 't hoge rotsgebergte ben ik altijd thuis geweest waar het verre uitzicht mijn scherpe oog trotseert Op weidse vleugels van satijn laat ik me drijven doorklief met trage slag wind en hemelrijken Waar het blauw van azuur en ijle wolken zweven vlieg ik als een adelaar…

De Duitse adelaar en Franse haan Wrongen zich als een slang in duizend bochten En al heeft Zalm ook als een leeuw gevochten Hij kwam tenslotte toch voor aap te staan. Want deze leeuw was slechts een muis die brulde Uit heimwee naar de goeie ouwe gulden.…

ginds vliegt mijn adelaar.…

Dit was geen gier, hier vloog een adelaar…

Maar kijk...daar vliegt de Duitse adelaar!…

Vangen wil ze in haar handen de schaduw van geluk de adelaar vliegt met wijd gespreide vleugels cirkelend door de lucht Draagt een slinger van gesponnen liefde in gouden veren brengt haar een warme droom omdat haar liefste niet kan komen schrijft hij de glimlach in haar hart…

De adelaar vliegt door de onvatbare wolken en ziet haar prooi alsof het altijd op haar iris heeft gezeten. Zij stort als een raket neer. Niet te missen... ...op weg naar...…

De wolvin in haar Gaf kracht en sloeg Beschermend Een warme mantel Om haar koude lichaam De adelaar gaf haar vleugels In spanwijdte en liefde Zij koos de vrijheid Van de horizon Wijl haar schaduw Haviksogen opsloeg Vloog zij sneller dan Het fluisteren van de wind Door de wolken Over de zee En belandde in de golven Van de hartstocht…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

Een aadlaar streeft steeds naar het licht, Geen berg is hem te hoog; Streef, kindren! zo naar eer en plicht, Houd steeds het oog op God gericht, En houd Zijn wet in 't oog!…

assepoester veegt en veegt alle as veegt ze bij elkaar hier en daar ligt een donzig veertje uit een ver verleden zacht wit kwetsbaar vermengd met zwarte as zachte as witte aarde kwetsbaar wordt kracht nu het vuur gedoofd is kan de vogel herrijzen deze keer geen struisvogel maar een adelaar die vliegen kan…

achter de volgende stroomversnellling ligt het misschien al een hele tijd zoek serpenten zijn als was onder mijn voeten vissen bijten verdronken in het zand ik roei langs kadavers vol verwondering voor het ongerepte stukje muziek een adelaar speelt banjo de echo antwoordt niet…