Alle inzendingen over Aleen

Zoveel mensen om me heen, ontelbaar(6 miljoen). Maar toch voel ik me zo alleen. Hoe, waarom? Wat heb ik misdaan? Wat kan ik doen? Ik probeer er bij te horen, ik probeer iemand te zijn die ik niet ben. Is dat soms mis?…

eenzaam verlaten en alleen er is niets dat me nog kan raken niets dat ik nog voel mijn hart voor eeuwig afgesloten niemand vind ooit de weg niemand kan me nog helpen niemand kan iets doen aleen ... de Dood…

Blind ongehoord aleen schuifel ik voort. Zoekend huilend vragend alleen. Vragend naar gehoor loop ik maar door.…

Ze was maar een klein meisje Bang en aleen Altijd in het duister En nooit liefde om haar heen Zo'n slecht leven, Op haar jonge jaar Ze zat altijd naar liefde te streven Maar iedereen negeerde haar Ze zat in het licht Nog een laatste keer Ze liet al haar angsten varen En toen was ze er niet meer…

als de zon schijnt, schijnt de zon voor jou, als de lucht blauw is denk ik aan jou, je hebt van die hele mooie ogen, waar ik altijd aan moet denken, daarom is dit speciaal voor jou, daarom schijnt de zon speciaal voor jou, daarom is de lucht zo mooi, aleen voor jou, als de zon schijnt…

Aleen de rust vinden, niemand wil bij me zijn. Kan me nergens aan binden, de drukte maakt me klein. Door mezelf ontweken, nog nooit zo leeg geweest. Eenzaamheid begint te spreken, nu mis ik mezelf het meest. Gedachten hebben mij verlaten, maar de rust vind ik niet. Zodra mijn mond stopt met praten, spreekt mijn hart verdrtiet.…

Aleen maar donker Alleen maar donker…

door het cyberbos waart deze vroegte een verwaaide droom met ochtendhonger onder de arm komt de dag op stoom boterhammen mee, tegen een galmende maag wat verloren ging, ging opeens, het geheugen is echter traag voor ontwaken is het al laat, hier scheiden meerdere wegen aleen jouw naam bleef -kom ik je ooit nog ergens tegen?…

heb de muziek in 't hart heb muziek in m'n ziel wil aleen maar rollen als een of andere debiel rol rol rol de een gaat links de ander rechts vind in je hart dat is slechts het enige wat rolt rolt rollen de muziek in 't hart in je ziel en enige wat wij moeten is het keren van onze kiel…

Ik voel me vreemd zonder jou alles is veranderd sinds jij me niet meer spreekt ieder zijn groep vrienden de jouwe groter dan de mijne en toch zie ik jou nog graag aleen... jij merkt het niet Ik voel me vreemd... jouw humor is jouw wapen tegen pijn mijn strenge gezicht het mijne alleen...…

ik meen verloren tijd in te kunnen halen zoals een visser vis met z’n net herstelde net helaas heb ik me vergist en zal weer falen tijd wordt nooit verloren haalt mij met gemak in zoals altijd al ging ik besef dat ze mij weer is ontglipt als gladde slijmerige alen en met mijn net zal ik geen tijd vangen zo geldt de wet…

Terug naar de klus alles wat maar blust een touw zonder lus Maar vrij om te gaan zonder reden in dit bestaan de weg komt hij komt er aan Eigenlijk in limburg geboren in het zuiden leerde ik al deze woorden uit het oneindige niets geboren Wij zijn de nachtwachters hun die waken in het roestige woud geen goud voor ons aleen een ons…

De verzengende zon roostert hun gezicht aleen denken, misschien is dit het laatste licht wat we ooit nog zullen zien. Terrorisme is politiek één grote, smerige kliek.…

verstopt ik loop afgesleten treden blootsvoets, de blaren kapot het zachte eelt moegestreden wie legt mij uit hoe blijft het schrift schoon de handtekening standvastig in trillende vingers ik raap de peuken en verstrooi as, in bloeiende weides madelieven dauwtrappend de geur van vers hooi ik laat het me overkomen rauw en glad als alen…

fladderend bijna slaat hij zijn witte handen uit losgemaakt van werkelijkheid vindt hij vrije hoogten zijn eigen weg de blinde vogel zingt aleen nog in de nacht de gebalde vuist omklemt twee penselen de andere hand raast heen en weer op het doek het rusteloze lichaam springt, klimt tijd verstrijkt minder woestheid altijd opnieuw…

Spichtige alen Op te halen Is mijn werk. 'k Vang ook blijën, En, bij tijën, Zelfs een baars. Vorens mede Hier ter stede, Zijn niet schaars. Zie hen woelen En krioelen In de plas. Maar hun dartlen En hun spartlen Stoor ik ras. Blijf maar kijken! 't Zal u blijken, Wat ik doe.…

Ik heb geliefd met het alinnigst wezen Van mijne ziel zovele lange jaren Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen Naast mij en om mij trok door het stage staren Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren Van schoonheid om mij, of niet een van dezen De alenige onvolprezene zou wezen, Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren.…

Ja heus ik houd van vruchten van de zee, van rode ponen, tarbot en garnalen, makrelen, platte schollen, vette alen. Van inktvis pik ik graag een vorkje mee. Maar dieren waar de harten nog van kloppen die zal ik nimmer in mijn laadklep stoppen.…

als de gesel voorbij is regent’ slechts assen uit de ransel der wolken zoals twee bomen die om elkaar kronkelen elkaar het licht niet gunnen maar elk om de ander de lucht in feselen in de vlucht naar het azimut de stammen gevlecht kunnen uitdunnen tot verrankte sierlijkheid met de dood van de ander slechts kurketrekker potsierlijk van alenigheid…

Aleen de bijen komen snoepen, overdag. En Rumphius maakt, voor zijn Kruiden-boeken van haar bedeesde schoonheid een verslag. Zijn pas gestorven vrouw was ooit de vinder en wees hem deze bloem bij 't planten zoeken. Hij noemt de bloem Susanna, naar zijn vlinder.…

Soms wilde ik dat ik kon geloven wat ik mezelf steeds vertel Net zoals jij dat blijkbaar kunt aleen voor jou is het geen spel Voor jou is het realiteit geworden en je hebt het zelf niet eens door Doet alleen zo onwijs zeer soms als ik weer eens dingen over je hoor Je zou het namelijk niet zeggen maar ik voel nog steeds voor jou Terwijl…

Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel edeler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En aleen wat blaadjes zijgen Doet op 't pad en 't bloemenperk, Zonder 't wazig diep te raken Waar de groene schemer blauwt, Of de goudglans schuw…

Even aleens, mijn Licht, wanneer gij mij verschijnt En dat mijn ziel ontdekt uw ziels sieraden vijndt, Die 't oge mijns gemoeds, dat t'haarwaarts strekt, ontmoeten, Zo zwelt mijn hart van vreugd en van verwond'ring diep En danke jegens u en jegens die u schiep, Totdat het berst en valt gebroken voor uw voeten. -----------…

Hij voelt zich zelfs gladder dan alen en roept dan subiet naar z'n vader, zodra hij hem ziet: 'Kijk m'n ladder eens uitschuiven, pap! Dat is óók een vergrotende trap!'…

Het is de scholver die zonder dralen, Bezig is met alen terwijl vriend aal, die scholft niet mee! Voor palingvissers is dat klote, voor echte scholvers balen. Kijk uit! Er ontsnapt er een naar open zee! Sodeju, dat kan zelfs de Heer niet verbieden, Zei daar laatst een dominee.…

Tussen grauw en gros garnalen plots twee pols zo dikke alen vissers’ blije bijvangst ons beider diep doorvoelde doodsangst. Slachten om te eten en te leven is velen om het even en tot aan het in de dood verglijden ligt een smachten en een lijden voor mens en dier van alle tijden.…

Even aleens, mijn licht, wanneer gij mij verschijnt En dat mijn ziel ontdekt uw ziels sieraden vijndt, Die 't oge mijns gemoeds, dat t' haarwaarts strekt, ontmoeten Zo zwelt mijn hart van vreugd en van verwondring diep En danke jegens u en jegens die u schiep, Totdat het berst en valt gebroken voor uw voeten. -----------------------…

toestanden met soms gevolg: de dood mensen worden eenzamer en zonder perspectief in lichtloze dagen valt al ons sociale leven stil ook al vergeten wij familie en vrienden niet in ons hart is er verdriet, angst, voelt het zo kil virologen spreken over nog zes harde maanden herfst en winter brengen nog andere virussen aan wij moeten met z' n alen…

Wanneer en waar was ik nog eens Zo hoog en stil met u alleen, Dat zoals nu de fletse schijn, Weerlicht van zomermiddagbui, Die vaagt door uwer ogen rust, Alenige herinnering Aan droom van god en wereld leek - Wanneer en waar was ik nog eens Zo hoog en stil met u alleen?…

En wijd de hoofdstraat met daar tussendoor een bad met alen. Hoogeveen is de grote moederstad van de moederbeddenwinkel, van de moederstofzuigerwinkel. Van vergeten flats grauw in het verre oosten. De kinderen zijn daar gelukkig nog klein en zielig. Het is de hoofdstad van de Mavo.…