Alle inzendingen over Alles kwijtgeraakt

Kwijtgeraakt, wanneer ik juist dacht, jij wordt van mij Juist dan, kwijtgeraakt!…

ik ben je kwijtgeraakt wijl ik je zat te bedenken een schijnbeweging midden een verzonnen verhaal ondoenlijk…

soms kom je aan op plekken waar je nooit meer wilt vertrekken ‘t is net alsof je kennismaakt met iets dat je was kwijtgeraakt…

wij zwerven als scherven door ruimte en tijd als kwijtgeraakte onderdelen steeds weer op zoek naar een vorm van nabijheid om alles wat stuk is te helen…

ze is de weg niet kwijtgeraakt ze heeft zich niet vergist ik zal het steeds herhalen zij wou zichzelf verdwalen omdat ze hier de weg niet wist ik zou haar kunnen vinden als ik dat werkelijk wou als ik maar niet zo bang was dat ik zelf verdwalen zou. -------------------------- uit: Chrysallis, 1978.…

staan nog altijd te wachten op niemand stiltes duren langer nu argumenten zijn verdwenen geheimen terug naar waar ze vandaan kwamen de zin tot oplossen was al eerder kwijtgeraakt…

Trots, dat ze het heeft gemaakt, ze heeft alles nog, is niets kwijtgeraakt. Minachtend, op het punt om weg te gaan, want ja, zij kan echt, op eigen vleugels staan.…

de draad kwijtgeraakt vult hij het ene gat met het andere tot hij er geen meer ziet gedachten verstrooit hij over berooide aarde dan pakt hij een spade en graaft bezeten door zijn insteek haalt hij door het afglijden maakt hem naakt…

Luister naar mijn woorden als ik met zachte stem voor jou een gedicht voorlees tot je hart geraakt wordt gevoelens losmaakt die je even was kwijtgeraakt. Luister tot jouw hart zich met liefde vult dan zal ik zwijgend mijn tranen drogen..…

Ik schrijf me neer als bomen door een zaag geveld Ik schrijf me neer 'k ben heer noch held Ik schrijf me zoveel keren neer de tel kwijtgeraakt Het schrijven heeft me dichter gemaakt dichter bij mezelf.…

Weer geloven in een toekomst, met nieuwe kansen die worden aangereikt Laat het geen illusie zijn, maar vecht voor wat je eens bent kwijtgeraakt.…

Helaas was een vleugel uit Vorden z'n u kwijtgeraakt en hij morde: ' 't Kan niet door de beugel: ik was ooit een vleugel, maar ben nu een vlegel geworden!' Hij dacht: 'Dit verandert m'n leven!' Het zoeken bleek ondanks z'n streven een nutteloos werk. Vroeger was-ie een vlerk, wat-ie na het verlies is gebleven.…

Ik voel me leeg en in de steek gelaten In één klap heel veel vrienden kwijtgeraakt Pims levenswerk blijft nu onafgemaakt Ik hoor hem op mijn lijntje niet meer praten Maar de eigenlijke reden dat ik ween: We missen zelfs de stem van Jan van Veen…

een gedicht schrijven over het verlopen van de tijd is nog zó eenvoudig niet er ging immers zoveel voorbij dus wanneer ik de tijd en de dingen die mij zijn gepasseerd in het kort zou moeten samenvatten zou ik ze willen vangen in de zin; "er is zoveel aan mij voorbij gegaan dat ik de tel ben kwijtgeraakt"…

wel, Of toch gewoon niet - Ik weet het niet meer, Weet niet welke gedaante die In mij rondwaart Nog het meest overeenkomt Met hem die ik vroeger Zonder enige terughoudendheid Ik Durfde te noemen - Er wonen zoveel identiteiten In mij, nu, die samen in een Meedogenloos spel verwikkeld zijn, Dat ik het zicht op mezelf Ben kwijtgeraakt…

mijn ledematen bevroren in het hart van de zomer samenzwerend smeedde de ziel een hermetisch slot een brok verloren verlangen zeulde in het najaar met me mee tot de winter het van ijs bevrijdde kwijtgeraakt in de tijd waar waar ik ook alweer gebleven met mijn leven?…

Al lijkt hij welbespraakt Die coatingglans is hij mooi kwijtgeraakt…

ik wist in verbinden weer stukjes wereld te vinden die ik was kwijtgeraakt in openstellen zijn zij losgemaakt uit het doolhof van niet meer weten door vergeten ik heb ze verwelkomd als schepping in tweede termijn manifesterend in zijn mijn wereld groeit in verbondenheid die was ik kwijt door diepgaand segmenteren de breuken…

(mocht u de draad zijn kwijtgeraakt niet wanhopen het kan ons allen gebeuren)…

Een jeugdliefde ooit gedeeld maar onaangetast door de tijd gekoesterd als een waardevolle schat twee verloren zielen die elkaar weer vonden het gevoel nog altijd even sterk om nu de liefde van toen weer te voelen in elkaars armen en niets is kwijtgeraakt van alle leeftijden die ze hebben gehad…

met de trein "fullspeed door Nunspeet" je verwonderen over het beleven van een innerlijke stilte het kan je zomaar gebeuren in een lawaaiig bestaan aan de andere kant van het raam walst het landschap aan je voorbij terwijl jij de stilte beleeft als een echo van weleer die je te lang geleden bent kwijtgeraakt…

wat te bespreken viel en verder ter tafel kwam een kopje, een kaart met gelukkig nieuwjaar een droevig kijkend beeldje kruimels en kringen de gedachte aan iets ondenkbaar, iets wat niet mag een brood dat werd bezorgd en nu alleen maar duurder is niet te vergeten al wat is kwijtgeraakt maar niet onaangeroerd bleef…

Onbeschaamd waait de wind maakt zichzelf onstervelijk ik probeer de wind te bedaren maar ben geen partij ze laat mij dansen als levenloze woorden op de wind de schaduwen worden langer liever was ik jou lief kwijtgeraakt in een andere tijd miste ik jou ergens ver van hier en niet hier in de wind…

Kijk in de spiegel En zie ogen dof Van levenspijn - Zo veel vragen Heb ik, antwoorden Die moeilijk te Verkrijgen zijn, Sta zo vaak Versteld van De ongerijmdheid Van dit leven, Voel me zo arm en naakt Dat ik alleen Nog maar jouw Ogen zie waarin Ik de mens ontdek Die ik al haast Was kwijtgeraakt…

Verdraaide tranen druppen omhoog naar mijn ogen de weg is kwijtgeraakt verloren vervaagd Zanikkende blikken kruisen mijn woorden dreinende kussen verstikken mijn licht onderdrukt verschrompeld verdwaald in het duister Alleen in de nacht van de dag zonder einde verdwenen de zin De logica is chaos…

niet wetend wie je was eigenlijk bent of wezen wilt slaat wagenwijd verlammende twijfel weer kansrijk toe keuzes vermijdend vooruitschuivend wat gister besloten had moeten zijn waarheidsworsteling uiteindelijk resulterend in kwijtgeraakte draden van een gesloten boek zonder inhoudsopgave met alleen een titel: ik twijfel dus…

De vrede vindt de moker die hij nooit is kwijtgeraakt. Achter het glas het woeden van de vrijheid. ------------------------ uit: Raster 119, 2007.…

Boze inborst Klaag’lijk zweeft het geluid door de ruimte; rillingen lopen over de rug, een nachtmerrie verdwenen, zoekgeraakt een kind, zoon, dochter gekeurd en weggehaald, meegenomen en kwijtgeraakt Een algemeen gevoel van ontsteltenis neemt plaats verdwenen, de veilige rust een onvolmaakte wereld.…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan een Zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan Een zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…