Alle inzendingen over Atlantis

Toen niet alleen Atlantis in beeld was Maar ook wat verrassende voorwerpen Besloot men niet deze aan te scherpen Ze pakten niet bepaald een vergrootglas NASA legt de kijker in de luren Met geregiseerde avonturen ...NASA schakelt bewust over naar saaie beelden van het controle-centrum dat ruimtevlucht Atlantis begeleidt wanneer UFO's in…

Lang, lang geleden Zo'n 3000 jaar Was er in Atlantis Een perfekt paar Zij raakte in hem Een gevoelige snaar En hij zag geen andere vrouw meer Alleen maar haar! Keken die twee elkaar In de ogen Dan bleven zij diep van binnen Nooit onbewogen Ze hielden zielsveel Van elkaar Dit prachtige, Perfekte paar!…

Geprezen de landen die de zeeën kusten gelukkig de goden die de helden steunden onsterfelijk maakten als halfgodenmensen op schepen die hen naar 't Atlantisrijk voerden zonder kusten geen stranden zonder strand enkel branding waar goden hun woede op rotsen neerknalden in vlagen verbijsterd uiteen lieten spatten gelukkig de berglanden…

Wanneer jij schijnbaar achteloos de handen mannelijk in de broekzakken je weg naar de heuvel koos braken onder jouw hakken de takken Dan dacht je steeds expres dat ik er ditmaal niet zijn zou jouw ‘vlasblonde prinses van wie ik hou’ Jij deed mij in bed stilletjes huilen ofschoon ik jou maar hoefde te zien om mijn tranen voor…

Wat ik van tijd tot tijd toch mis dat is, vast zeker en gewis, Jules Verne's diepzeegeschiedenis van onderzeeboot Nautilus Naar zeeën der verdoemenis en het verzonkene Atlantis dat aan 'n oceaan verwant is Een oorspronkelijk Platonisch rijk, ver weg van Sidon, Tyris, daar waar nu nog de Levant is, ouder dan Persepolis laat staan…

MET LIEFDE LOSLATEN Uit de nevel Doemt het op Als Atlantis Op het droge Essen, eiken en wilgen Laten hun blad Met liefde los Op een plek Die geurt naar vroeger inspiratie: Dagblad van het Noorden, 25 oktober 2012 artikel van Ed van Tellingen.…

de oude dichter droomde zijn bestaan hij rook de roze nevelen – van het leven een traan, ’t was hem aan het ontgaan de geur van ’t leven, deed hem angstig beven zijn ziel ontsloot zich, de vervagende droom des dichters geest begon te ontwaken, glinsterende gedachten, sijpelde als ’n stroom water weg uit zijn handen, ’t deed ze staken ’t…

Na 30 jaar (g)astronomisch kruisen, vaak met een Belg aan de fornuizen, steeg het ruimteveer thans een laatste keer met 30 gare Belgische muizen ...…

Hoe langer ik in mijn isoleercel verblijf, in mijn kluizenaarshol mediteer, hoe meer ik vereenvoudig, hol van gedachten muteer naar een milde reuzenkwal, deinend op de golfbewegingen van de Stille Oceaan, uit mijzelf gekropen Atlantis in mij laat kruipen en het hemelrijk alsmaar dichterbij begin te zien.…

Als land niet te bezeilen. Hij was van de kaart. Niet lekker genoeg? Een verzopen werelddeel. Een overgelopen gat in het heelal. Vol van zichzelf en alcohol. Zat.…

eigen mening de algemene norm vormt hij zich een cordon om het uitgeteerde lijf dat krijst om crematie welke ogen verdragen nog eenzaam op een eiland zijn schier reeds lang verdronken wappert het levend skelet met de flarden van zijn vel niemand die nog omkijkt naar het vernieuwde Atlantis als een bruistablet opgelost in de wereld geen…

zand uitwisselen maar elkaar ook weer afstoten aan Mauritaanse dorpen nabij woestijnen die onder zand verdwijnen aan houten vissersbootjes schommelend op zout zilver schitterend water aan de vergeefse uittocht van naamloze mensen naar het ene of andere beloofde land aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg en hoe Atlantis…

. ---------------------------------------- uit: 'Een toerist in Atlantis', 1980…

Volle treinen in de nacht staan stil tussen fijnstraal De grasdijk schommelt wat Het water zucht golfjes over het spoor Ganzen soppen rond Vaarwel Atlantis Vaarwel watertuinen Dankjewel, het ga je goed We vliegen uit de aarde ligt open Waarheen, waarheen?…

En uit het verzonnen dodenrijk is een Rozenkruiser opgestaan, hij plant een nieuwe, heilige eik, vertakt met een Hoger Bestaan, zoals in Egypte en Atlantis, de versmelting van mensen en goden, want de Godin is nooit in extremis en doorziet alle aardse coden.…

Altijd is het zo, wanneer ik gelukkig ben -- voel ik me eenzaam.…

Was zij als afwezige wel bij te benen, met prioriteiten uit het ongerijmde waande hij zich in Atlantis, doof en blind - waar stilte leegte dekt en zwart straalt wit en niets rest dan ons te laten drijven tot het komen gaat als het gaan begint.…

Het mysterie van Atlantis is, hoewel geenszins historisch dan toch zeker een archaïsch-culturele erfenis die als lectuurbelevenis een avontuur voor lezers is Zeer behendig als een zwaardvis vaart de Nautilus van Arctis door de IJszee naar Atlantis Tussen Scylla en Charybdis monsterbaaierd, waar Odysseus onversaagd aan god Neptunus…

meerde mijn scheepje aan op Pangaea daar waar mijn adem tevoren gezweefd had overzag wederom het land het was goed mijn ogen ontwaarde een utopia ik zag het groene Kumari Kandam waar middenin de berg Meru de hemel raakte in die tijd was er geen krijg verderop markeerde de zuilen van Heracles de toegang tot het schone Atlantis…

Door die triomfboog rolt, als door een tuit, Een zee van zomer 't laaiend mengvat uit, Iedere golf een parelmoeren zon: De veerkracht van de koele Atlantis trilt, Als hij omhoog die vloeîende zomer tilt, Dampend van horizon tot horizon.…

Op een portretfoto van Willem Kloos uit 1894, hij was toen 35 jaar, zie ik zijn lodderige, eenzame, lege ogen en de blik naar bovenaardse verten of Atlantis-taferelen. De Amsterdamse bacchanalen ijlen nog na in zijn zwaar getormenteerde ziel, die gebroken is door de onderdrukking van zijn homoseksualiteit.…

meaux ik zag mijn overleden vader op de terugweg vanuit zuid-frankrijk in meaux, rue de la république in een rolstoel voor de etalage van een fotozaak met zijn drieën reden we richting senlis onze wegen keerden zich naar binnen deden de steden weemoed en melancholie het atlantis van voorbije tijden aan waar taal haar tekort manifesteerde…

Ik weet van een hogere wereld, van geesten van het land aan gene zijde en ik klim doorheen miljarden liter water opwaarts weg uit het Atlantis van dit heelal.…

het verkeerde been niet aan de tijd geketend schilder ik dan als Vermeer ongebonden aan een plek spreek ik zelfs oude talen Grieks met Plato en met Bonifatius Latijn speel ik mazurka's van Chopin als Arthur Rubinstein zing als een merel, hoogbegaafd schrijf ik aan Hooft poëmen Ik mag niet klagen: 't is me gelukt Atlantis…

hij dook diep,tot de bodem,zonder omhoog te kijken (pijlsnel),hij nestelde zich voor lange tijd bij zoenende zeemeerminnen met jonge,stevige borsten en felgroene staarten,bij speelse roggen, krachtige haaien en kalme walvissen in trance, bij verliefde dolfijnen met pretoogjes en tussen vrolijke onderwatermeeuwen,bewegende kleuren in een Atlantis…

schattenbodem, zonder omhoog te kijken, hij nestelde zich voor lange tijd bij zoenende zeemeerminnen met jonge, stevige borsten, felgroene staarten en altijd stijve reuzetepels, bij speelse roggen, krachtige haaien en kalme walvissen in trance, bij verliefde dolfijnen met pretoogjes en tussen vrolijke onderwatermeeuwen, bewegende kleuren in een Atlantis…

Zij hoeft niet kwaad op te veren; niet nogmaals een Atlantis-zondvloed, als een nocturne vals en guur! Een eenhoorn bij de Hondster, vergezeld van herten, brengen vreemde hunker naar verstaan en verten.…

Neptunus dirigeert z'n vissenschool synchroon te zwemmen Terwijl de sidderaal zich schoolt in tijgerhaaien temmen Dan: duisternis, een blauwe vinvis werpt zijn schaduw neer Enorme stormen, wolken zand ontregelen 't verkeer Te midden van dit groots krioelen wordt de taal geboren Althans de conductieve zingtaal van sirenenkoren Atlantis…

Vertel mij Thisbe, waar is Pyramus In Babylon, de Eufraat of de Nijl Of duikt hij bij Atlantis onder zeil Zodra de Sun Ra van Thor Heyerdahl Bij Kreta strandt na Tauros' galgenmaal?…

LI 'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif dat stand houdt als de vloed ons overvalt en de cultuur gelijk Atlantis zinkt; hier alleen scheert de wiekslag van het licht de kim van het drievoudig continent dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt van zacht ivoor en koolzwart…