Netgedichten

netgedicht (nr. 23.536):

meaux

meaux

ik zag mijn overleden vader
op de terugweg vanuit zuid-frankrijk
in meaux, rue de la république
in een rolstoel voor de etalage
van een fotozaak

met zijn drieën
reden we richting senlis

onze wegen keerden
zich naar binnen
deden de steden weemoed en melancholie
het atlantis van voorbije tijden aan

waar taal haar tekort manifesteerde
door het onuitsprekelijke te laten
als het vanzelf spreken

slechts het zachte zingen
van wiegeliederen gaf rust

oude herinneringen
passeerden als ademtocht
ons ruwe gehemelte
ook de vrouw van zijn leven
en liefde in tijden van oorlog

tot het landschap weer verscheen
velden tarwe en vlas
zover het oog reikte
waar mijn vader stilletjes in verdween