Alle inzendingen over Borduren

de naald in haar hand zoekt haar weg gestuurd door herinneringen langs paden van haar geest al lang telt tijd geen uren meer schakelt beelden van nu en lang geleden zij praat met hem die ik niet ken vraagt of ik ook thee wil…

Bordurende over het leven zal ik in gouden draden van een schitterend verleden voor de doffe glans van heden uit het weefgetouw diep in mij een kleed van verzoening weven…

Weg zijn de aangename uren Van het handmatig borduren.…

Vandaag behang ik mijn kamer met jouw lach het schatert me van alle kanten tegemoet ik borduur jouw vrolijkheid op mijn nieuwe pak het wordt vandaag een zonnige dag in mijn huis.…

haar gekromde vingers borduren een woord steek na steek voortborduren tot de naald zich vastzet in haar gebalde hand het monotone neuriën stokt hoe lang zal het duren voordat iemand je mist?…

oom is bezeten van de scheve kruissteek alle onderwerpen heeft ‘ie afgekruist in ‘t bejaardenhuis wordt ‘ie al verguisd sonnetten gaat men naaien deze week de oudjes steken door na het borduren gewoon genaaid, vindt de directrice aanvang kruist ‘ie door naar de remise vrijwilligers ontsla je niet uit vrije uren bewoners zitten de gehele…

mijn tante zit in de trein te borduren onder haar kruissteken liggen gedachten aan betere tijden een geliefde die haar nam met zijden glans gekleurde patronen ontstaan onder haar handen ze hecht af en breekt de draad met haar tanden…

Zij bruint in het licht van de maan van de zon wordt zij tot stof omdat zij eeuwig leeft, nou ja zo lang als het bestaan dat op de eeuwigheid beschouwd verdomde kort kan duren Voor mij is dat lang genoeg maar ik vraag niet van haar dat met onvoorwaardelijke liefde verder te borduren * bij een brons van Leny Franken…

Ik weet het niet dat ego borduren waarom je telkens verpest wie ik eigenlijk ben je zegt me dat de buren steeds gluren maar niet naar iemand die ik zelf heel goed ken je vertelt me dat ik niet mag dwalen de weg recht vooruit gaat altijd naar het doel nooit luister jij naar mijn levensverhalen je weet zelfs niet eens hoe of…

al tikkend aan nieuw bestaan -------------------------------------------------------- met insprirationele schuil bij Wil Melker's: 'in schaduwen borduur ik mijn bestaan'…

akoestiek beschrijft nederig ondergeschikt intonatie polijst een vinger tikt zwelgen in melodie aan toonsoorten onderhevig onbegrijpelijke empathie nagels krassen stevig anderzijds toegezongen ritmisch feilloos decibels gewrongen knokkels zijn broos solo’s borduren voort uitzonderlijke delen geen enkel akkoord slechts handen…

Streel mijn verlangen Laat je passie bloeien Verwarm mij met vuur welke altijd zal gloeien Borduur mijn naam met draden satijn Draag mij met je mee zodat we samen kunnen zijn Liefste, kus mijn verlangen in een zinderende droom Neem mij mee in sereen en smaak onze liefdesroom Streel mijn lichaam naar een zalig gevoel Laat je vingers…

gevangen in het patroon van jouw opvoeding is het voor jou dan ook normaal om steeds voor iedereen klaar te staan maar dan onverwacht... een signaal jarenlang borduur je verder nog steeds gevangen in datzelfde patroon het is niet langer vol te houden er moet iets gaan veranderen maar hoe... men zegt gewoon eindelijk zie je zelf in dat…

lente waait stilte alsof er geen dagen meer komen vertel me over liefde voor je weggaat of voor vogels bewegen in het gebladerte van de nacht vertel me over duinen en open huizen zweefmolens die rond de klok draaien en bogen borduren op blauwe vlinders vertel me over dromen die gedichten naar zee wiegen alsof het zwijgen…

De zee met al haar inhoud geeft mij vaak wonderbaarlijke krachten, waarmee ik voort kan borduren op het levenspad dat voor mij uitgestippeld is. Foto Mario Roels…

ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw…

we draven door en graven weer naar de geschiedenis van het authentiek detail in de cirkel der historie is dat altijd het geval als wij in een stijlloos vacuüm zijn beland de mens grijpt terug naar schoonheid uit verleden tijd omdat heden zonder inspiratie blijft ook muziek en schilderkunst borduren voort op vroegere patronen maar…

Hoge duintoppen met zandige kruinen Struwelen groeiend naar het licht Valleien waar duinviolen gedijen Menig penseel heeft hier z’n werk verricht Longen mogen zuivere luchten verteren Glinsteringen door zonlicht matinee Nachtegalenzang die het leven verblijden Je longen proeven lucht vanaf de zee Weidsheid die stiltegolven borduren Duinpannen…

ik schrijf geen épos maar voor hen die slechts voor zinnen gaan in ratio kan ik bestaan pas in schaduwen borduur ik mijn bestaan versier de feiten zodat lezers zich er vast in bijten volhardend als ze zijn zoekend naar de pijnen lijnen volgend in een zwaar beproefd gezicht weef wolken in de lucht beschrijf het hemelse gezucht over…

D’r lokken lijken vlamgevlochten vuren fel likkend in een windgeward omlaaien waarmee ze de glanzende blik verfraaien die gloeit in de diepte van haar azuren ik zie haar draden van ‘t zonlicht draaien en bloemen in wijde velden borduren uitbundig gevat in gouden gravuren wiens…

de lange rokken, het avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind, in beeldspraak tot hun zwijgen, maken ze hun fortuin eigen, om die met zachte hand te strelen en de toekomst te borduren…

Oom is bezeten van de scheve kruissteek alle onderwerpen zijn al afgekruist in het bejaardenhuis is hij al verguisd vijf sonnetten gaat men naaien deze week de oudjes vallen over het borduren aan elkaar gebreid vindt de directrice de hele boel is naar de gallemieze men voelt zich genaaid door vergane uren bewoners zijn de hele dag aan tellen…

Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Symmetrisch lage hagen, rozenbogen Een bijenvolk met nectar volgezogen Klimop en mos op scheefgezakte muren De zon blijft vlijtig schaduwen borduren Van schepsels, zingend, dansend, opgetogen Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Kastanjes, marshmallows en open vuren Bedekt met sneeuw gooit alles…

Doodge- moedereerde boventonen ademen ons die onbezonnen uit borduren gaan, lichtlinnen tijdpatronen aan. Wij ademhalingen, aanhalingen uit ongelezen natuurboeken, uit- eindelijk luchtwervelingen van het eerste uur. Het is een wellust! ----------------------------------- uit: 'Luchthonger', 2004.…

Dagelijks doen zij werkjes met hun vingers dan, borduren glinsternde parels op rijke mensens kleren aan. Leren elendig verdragen, hun slagen, kunnen zich eigenlijk niet weren. Hebben veel te wenig, om te leven van. en ook een karig loon, durven niet vertellen over spot en hoon.…

naalden rond langs pennen groeien patronen van de jaren waarin je onbelemmerde liefde is te ontwaren tussen de lijnen en motieven van de achtergrond langzaam lussen de uren zich uit knopen tussen stille handen, die op zichzelf gelaten automatisch doorgaan als je lippen praten stellen wijsheid, strikken kennis, blijven hopen zorgvuldig borduur…

een haard die brandt van binnen, bijna in ruste geland en dan weer plots even opslaand het lijkt de gang van de maan onvoorspelbaar boven 't hemeldek het is een woordeloze kleur dit zich een weg baant door een wegwuivende geur niet met opzet, maar van nature zo hou ik mij dat maar voor mensen roepen dat vaak in koor om een toekomst te borduren…

Zou je het zelfs op kaaslinnen willen borduren of ook kunnen leren van al die vreemde kuren. Soms zijn mensen immers met schijn behangen valt er naast onecht wauwelen niks te vervangen. Verlang je naar weilanden en weer de kievitskuif naar het koeren van in de ochtend die vredesduif.…

De zon zakt langzaam weg achter de zee In de verte zie ik je gezicht Je lacht naar me Ik zie je dansen in de kamer Borduren op een volgend stuk Ave Maria op de achtergrond Je staat op loop naar de keuken Pakt thee met wat citroen erin Je lacht en kijkt me aan Nog steeds je lieve ogen en je glimlach De zachte rimpelige hand met lange…

zoeken licht verzuim bij golven in het schuim mijn opa zat op het heijsche duin pruimend op tabaksche pruim te turen in d’eindeloze horizon scheepjes zoekend in de avondzon voor hem d’ eeuw’ge stilte geen gezwatel over zilte pakte hooguit een traantje mee van het zoute water van de zee hij zat er van de vroege uren oma zat soms te borduren…