Alle inzendingen over Charon

Ik verheug me op deze vracht Mijn blik valt op haar lippen Straks zal ik ze openen, mijn Loon nemen Als ik de aanlegsteiger nader, Doemt hij op uit de mist, de Bourgondiër alias schout alias Matroos, regent, schoenlapper En kruisridder Ze wordt verwacht, de dame Alias marketentster, alias Jonkvrouw, alias boerenmeid En bloemenventster…

het was een zwarte droom toen de wind verstomde en achter de witte ijle berken een hand naar me leek te wenken een vlucht van duiven tuimelde omlaag in kalme tred liep ik naar de rivier de storm in mij ging liggen het verre tussen hem en mij verdween toen ik de wenkende hand van de oude vermoeide veerman naderde mijn gedachten…

Bij zijn opgedroogde zwarte Styx graaft Charon de veerman, zijn roeispanen klauwen geworden, wachter van de ivoren poorten en oogschaduw; aarde geworden zwijgen de vliegende mythen onder de zilveren gesp van De Dolfijn en Zwaan bij de onderaardse Styx, de boot van gebeente.…

't Zijn rare jongens, met hun rare tics Maar ook hen wachtte Charon bij de Styx…

ik cement met steen en zand fundament in dorisch zuilen jij pilaart arcadisch vrij kent in slanke bogen het verschuilen samen tempelen we de griekse mythen keer op keer en parthenonnen weer ik ilias als jij odysseet met de cerberus alleen de styx brengt charon en mijn rust…

Vaarwel mijn zoon, leg je hoofdje neer De nacht valt voor jou, je bent aan het einde Van je zo korte reis, slaap nu mijn kindje Je voorouders, die voor je waren Ze roepen je mijn zoon, van verre oorden Huil niet mijn kind, ga de weg die je moet gaan Spoedig zul je hen zien, die je eens zijn voorgegaan Charon zal je leiden naar het Zomerland…

ik heb poorten van wegen naar de stenen der wijzen geopend levenselixer ontdekt en de wachteres bij het orakel van delphi met woorden van charon bij de stix het zijn mijn eureka momenten waarin het gesproken woord algoritmisch wordt omgezet en ingedeeld in grammaticale frequenties van wereldtaals logica die ieder spreekt…

Zuster Immaculata scheepte zich eindelijk na veertig dienstjaren in. Liep zij met haar koffers zeulend toevallig Meester Char tegen het lijf? Haar kleur herkende hij en zij moest mee. Hij schetste het reisplan en zij keerde zich zwijgend naar de wand en werd gewaar hoe schaduwen verspringen kunnen. -------------------------------------…

Mirjam brengt me naar het veer. ‘Dat was het dan’ zegt ze en ze draait zich om. Ze zwaait niet meer. De veerman laat de riemen rusten. Eerst wil hij geld zien, een kwadrantpenning. Zo’n penningske heb ik niet, wel altijd op zak een zilveren kwartje. Wilhelmina met hangend haar laat ik in het maanlicht glinsteren. Hij grijnst en grijpt de riemen…

De ongekende dageraad door Charon aangeboden hij lenigt alle noden en lost de laatste levensdraad. (bij het schilderij: Die Toteninsel - Arnold Böcklin)…

zing van de man van de duizend listen van het kind van de duizend harten zing van de vrouw van de duizend liefdes van de man van duizend dagen wachten zing van van het gouden gezicht van de duizend doden van amuletten en edelstenen van de duizend kinderen zing van de gouden tong van duizend dode jongens van Charon de veerman van…

Het diep gesnerp van loden remmen Vertraagt de pas, omklemt het hoofd Zal dan weldra het waken stollen En heeft, tot slot, mijn ziel gekloofd Dan heeft de kim, de gewisse verte, De dood gezalfd met mijn geduld Wanneer mijn lust in ochtendmist, Als in een rouwgewaad gehuld, Afscheid neemt van vrije dagen En ik ook dan fortuin verloor Aan Charon…

kwam in het steen dat slaven mochten bikken die vollemaanse nacht kende geen einde ik zeilde overgoten uit en laveerde adriatisch op het scherp van de partijen ik zag hun werelden in tal van zeeën legde aan op kusten die separistisch om toeristen vreeën ankerde de bosporus waar cerberus zijn tweelinghonden riep en charon…

Hoe moet ik tot U spreken, Opperwezen Nu mijn vriendinnetje straks sterven zal Ze kwam, zoals U weet, lelijk ten val En niets of niemand kan haar nog genezen Ik heb haar wel op Uw Bestaan gewezen Maar zij zit woedend in haar diepe dal Charon de Veerman, zie ik, nadert al Zeg, kan Uw engel er niet eerder wezen?…

leven staan genoot van zon trotseerde rauwe kilte, tegenwind, storm en regenbuien des levens lente, de zomer en ook de herfst genoot ik steeds met volle teugen nu in de winter van m'n leven pluk ik de dag steeds tellen vroeger en telkens vóór de dageraad echt begint profijt met stelen van minuten tijd totdat onverwacht veerman Charon…

Dag witte tuin waar zwarte letters groeien Vorm gevend aan het menselijk bestaan Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan Charon niet langer heen en weer zal roeien Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien Straks is het met mij- gardenier gedaan Ik zal je nogmaals innig gadeslaan Je tot die tijd met printerinkt besproeien Totdat ik met je opga…

grijze vader zijn de nacht en najaarsvlagen het hart in hamerslagen de met goudstof doordrenkte dagen een stil ongerept wachten het wiegen van de grassen de zee die je schoon zal wassen de roem die rijst en valt het hart dat krimpend samenbalt de tranenregen op het basalt de wilde zwanen zullen dalen zwijgend en zonder dralen als Charon…

de afgebeten kop van schaamte glimt in de donkerte, grauw als zwartgruis etende slakken met glinsterende sporen slijm, zo glad dat zelfs oud vel erover uitglijdt in doodshemden zonder zakken bewegen zij zich voort, hun bloed is op ons hoofd, kleeft aan alles: wolkenkrabbers en Charons boot in winterlicht op weg naar graven een dorstig…

te weiden Deswegen schiet ik vol bei lach en traan Geplengd door dezen doch meer nog door genen Aan gene zeide van de overkant Der styx waarheen de zwaan van tuonela Bij charon met twee zilveren floreinen Desteids haar stervensuur aan had verpand…

Nu staan in Mekka en Qatar moskeeën Daar lost een slagschaduw op in de zon Want babydraagzakmoeders zijn hun leven Niet veilig zonder hoofddoek of nikab Hun haren zwartgekruld slechts in hun slaap Gerechtigheid slaat om in angst en beven Het 'hoofdgerecht' wordt angst maar hoop doet leven Ziedaar, hij brengt u naar de overkant Charon…

De roeiers werden opeens handlangers van Charon. Vele hermelijnen schoten door het groen. De krokodillen zongen een requiem, terwijl de geestenwereld neerboog, in diepe achting voor de thuiskomst van een grote tovenaar, die al zijn kunsten opgaf in ruil voor het hogere niets. En Abraxas werd Een met hem.…

ik gooi u van de rotsen Charon tegemoet (Euriplates tilt Ephigenia op en gooit haar de berg af.) Koor: het was een ander die heeft gedaan… haar broed vergiftigd… zie Euriplates nu wanhopig hij trek de haren uit zijn hoofd Hij: een ander? wie? … wat heb ik gedaan?…