Alle inzendingen over DUBBEN VERLICHTEN STEUN

Mensen denken diep na over het levende geloof hun vragende gedachten lopen als vele wegen krioelend door elkaar heen zijn soms ook een rechte baan verlangen naar een trefpunt dat bijna verborgen ligt onder koepelstruiken boven deze dichte kluwen zweeft voortdurend een grote ster bij nacht en dag heen en weer geeft daarbij zonnewarmte…

Zijn hulp en genade die vraag ik allebei want zonder dat ik steun krijg gaat het niet met mij. Het moet voor U o Heer een kleinigheidje zijn maar voor mij een hoop verlichting van mijn zielepijn.…

Zijn hulp en genade die vraag ik allebei want zonder dat ik steun krijg gaat het niet met mij. Het moet voor U o Heer een kleinigheidje zijn maar voor mij een hoop verlichting van mijn zielenpijn.…

na weken dubben, denken, ervaren dat alles kan verkeren! angstig blijven en gespannen, in plaats van zalig en ontspannen! geluk is een mooie deugd, maar juist daardoor duur…

Luisterrijk gespitste oren vernemen angst beleven mee laten gisteren horen Vangrijk wachtende armen geven warmte verlenen steun doen heden verwarmen Troostrijk gerichte woorden verlichten pijn verzwaren hoop spinnen toekomst koorden…

Ik hou me sterk en verman me En lijk veel beter dan ik me voel Vandaag moet ik haar kunnen troosten Ik begrijp nu wel een heleboel Hoe het is om te verliezen Een dierbaar mens door ziekte sterft Geen mogelijkheid hierin te kiezen En machteloosheid in je zwerft Het is mijn beurt om haar te steunen Als verdriet genadeloos slaat Ze krijgt mijn…

Adem je nog altijd warm en bezorgd Kijk je nog altijd vurig en vastberaden Luister je nog altijd begripvol of tegendraads Ben je mij nog niet moe Omdat ik steeds onverwacht doe Ik klamp me vast Wind, sleur me nu niet mee...…

Zo uitgestrekt als de bliksemschicht de aarde raakt zo raak jij dagelijks mijn hart. Het gedonder voel ik als het kloppen in mijn spier door de impuls van de sinusknoop. Zo levend als de voltage mij houdt is er geen twijfel aan jouw flitsend bezoek. Na jouw vertrek achter de horizon ervaar ik het einde maar morgen beleef ik weer de hoop.…

We hebben elkaar nodig ook al is het nu veel minder in het openbaar. We moeten voorzichtig zijn en gepaste afstand van elkaar houden. Het leven is zo ingrijpend veranderd, het lijkt zo onwezenlijk, maar het is pure waarheid. Wij moeten ons hieraan houden, niemand is daar van uitgezonderd. Hoe zorgvuldiger we er mee omgaan…

geef steun aan de armoedige uitgemergelde ezeltjes aan de verloederde hondjes die wegteren in on- en beschaafde landen aan die misbruikt worden in de bio en medische industrie bevrijd ze uit hun kooien bekommer u om het oerwoud en hun bewoners zowel mens als dier maar ondersteun ook mij zou graag naar buiten willen woon en zit…

de vermoeide geest leunend tegen het leven zoekt daar een rustpunt…

toen, op de grens van eeuwige jeugd en dreigende ontmaagding leunde ik, de jongeling zelve, tegen de ijzeren paal van verlichting zocht steun tegen de eenzaamheid onder puberale gewelven nu, ingewijd, op het laatste sterven na, in nagenoeg al het aardse, moet ik erkennen nimmer van de pijn der hemelse scheiding te zijn bevrijd…

handen groot en sterk, ruw van het zware werk steunen zijn vermoeid gezicht zijn kamer is maar weinig verlicht ver zijn z`n gedachten alsof hij ergens op zit te wachten z`n dierbaarste persoon is hem ontnomen en zal niet meer wederkomen in zijn hart een leeg gevoel wat heeft het leven nog voor een doel niets kan zijn…

Engelen bestaan wel degelijk, dat heb je zelf bewezen Niet in de laatste plaats door je geduld, maar ook Gaf je me de ruimte en de liefde die ik nodig had Elk moment van de dag voelde ik je aanwezigheid Louter warmte was het, wat jouw vleugels me gaven…

Zacht is haar ademhaling En de rust die dat mij brengt De kleine lieve woordjes Die ze mij zo dagelijks schenkt Het aanwezig zijn, de warmte Overdag en ook in bed De onbeschreven dingen Waar echt niemand ooit op let De zorg en toewijding Onvoorwaardelijk, elke dag Het felle, de gedrevenheid Die ik bewonder en graag mag De kracht, het enthousiastme…

Wij zaaiden wat wij vinden, En eenmaal zien wij bloei; Maar die de schoof laat binden, Gaf 't zaad en gaf 't zijn groei,- En schiep, eer zon of regen De kiem nog had gekust, Als dubb'le wet van zegen De arbeid en zijn lust.…

Men is verwonderd over de oneindigheid van het ons omringende heelal vraagt zich af wat schuil gaat tussen aarde verste sterren achter onbekende nevels al dit dubben zonder antwoord zien God en Zijn engelen met schertsend gemoed aan weten zonder meer hoe binnen deze eindeloze ruimte Hun vertrouwde Hemel bestaat en nóg verder heerst.…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…

onderweg naar het bovenzinnelijke over gewijde grond en oude ethiek het gegeven relativeren beproevingen doorstaan verlichting in een trance door ontleende krachten op het pad van de sjamaan…

verlicht ben ik vandaag even sterker dan de zeis hou op tijd mijn hoofd omlaag heden ben ik wijs zie eens rond naar allen, zoals ik wat zijn we toch gewone mensen dacht ik soms het edele te vinden in verklaarbaar gedrag ach het gaat mij niet anders ook ik maak van mijn onvoorspelbaarheid gewag verlicht ben ik vandaag…

nu ik ouder ben niet meer gedrogeerd door de natuur niet meer opgefokt gaten sla in ijle lucht ben ik vrij geen knecht meer maar ’n gelukkig verlicht mens enige verlichting die er is…

de toortsen branden langs de paden van het verleden er is geen verloren tijd wel een verlichten van het heden wat ooit geleerd werd mag nooit meer vergeten de weg van harmonie ligt open de zachtheid leren zien tussen de regels van het harde leven voeten op de grond altijd op de grond…

Dit jaar stond in de tuin van onze buren een volverlichte kerstmissantenkraam. Een bord met “vrede” stond er voor het raam. Uitnodigend voor wie er wilde gluren. Ik wou net rustig het tableau verkennen, toen plots hun doberman eraan kwam rennen.…

Dik vet lak aan deserteurs maar wie bén ik Sullen is het niet gegeven te dubben of te beven dus chique. Oneindige blijvende reddingsboei tevens steun ook toeverlaat Ik word constant uitgelachen om Mijn Manitoe die me nimmmer haat. Vader.... we blijven slechts mensen en de mens maakt fouten.…

Nu zijn ze verdwenen ergens in jou, op een plek Waar ze niet moeten dubben en peinzen En waar ze in een lieve stilte luisteren Naar een lang ironisch verhaal. Ze overwegen te verhuizen naar je kinderen. ----------------------------------------------------------- uit: 'Ten westen van Eden', 2002.…

Bij het avondgebed kunnen vragen samen met lof van allerlei aard rijzen mogen daarbij de woorden van de kleuter die naar bed gaat in de volwassen geest komen lieve God dank U dat ik vandaag op school zo heerlijk mocht spelen in het poppenhoekje deze wonderlijke klaarte doorstroomt als zuiver bergwater het lagere dal van dubben…

Wanneer licht je tuin verlaat schaduw je huis omsingelt wind tegen je voordeur slaat waar lang niet werd geklingeld Wanneer mist je raam beslaat je aarde is bevroren hagelsteen je pad bestraat waar lang geen weg van sporen Wanneer vorst je gang opgaat je kamers doet bekoelen neerslag bij je binnenslaat…

Door openlijk spoor trekt jouw routebeschrijving de hemel open.…

God strooit met sterren alsof er geen vuiltje aan de lucht is alsof de geschiedenis zelf haar sporen heeft uitgewist alsof door de eeuwen heen het leed van alle mensen niet meer is dan het lijden van één In zijn tijdloos ingerichte feestzaal steekt hij talloze lichtjes aan in opperbeste stemming.…

ik schenk mezelf iets, door het jou te geven, zachte woorden van satijn als eeuwige momenten van even zij komen uit overdadig niets de eigen pijn verlichten door de ander het goede toe te dichten waar tranen drogen door een milde lach zo groeit een droomwens langs rozenbogen tot een mooi en bloeiend mens en raak ik…