Alle inzendingen over De breuk

De breuken moeten weg uit het pakket. 1/3 van het korps pleegt geen verzet. Die wisten zich met breuken zelf geen raad. Ik geef dit plan een kans van 1 op 8. Een breuk! Wie had dat bij een kans verwacht!…

Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ------------------------------------------ uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

los van mijn gevoel grijp ik, tot ik breuken heel alles bij elkaar…

toon de littekens toon de sporen van de breuk laat de wonden zien verbind de barsten bedek de wonden met goud herstel de schoonheid littekens van lood heel ze met goud of zilver heling van de breuk sporen van wonden dragen bij aan de schoonheid verzoenen is mooi met wat kapot is de kunst van repareren van al wat stuk is…

mijn moeder was afwezig mijn vader was er evenmin alleen ik was aanwezig ik was er niettemin ik had een boek een boek met sprookjes in zo begon mijn leven een sprookje met een gat erin een gat van duizend dromen ‘t leek goed te gaan alleen alleen op eigen benen alleen, ik was alleen toen kwam die breuk die breuk die alles brak mijn…

Geen breuk, maar zwijgen. De wind, ze blaast vergeten stof door lang verlaten straten.…

De breuk een feit het huis lijkt leeg ik ben je kwijt. De plek in bed naast die van mij blijft koud. Mijn eigen plekje ook, ik ga dus niet naar bed.…

Je brak mijn hart en ik bleef opgezadeld met een breuk, waarvan de teller hoop en wachten spelt de noemer wanhoop en verdriet. Ik breek sindsdien mijn hoofd over die breuk: ze is mij te complex ik breek de tanden op negatieve oplossingen als ik imaginaire varianten uitprobeer.…

Geen flauw vermoeden had ik bij het boeken Mij naar die weg een breuk te moeten zoeken.…

ik wil alleen nog maar huilen tot alle rivieren, waarin mijn tranen stromen, zijn opgedroogd en ik het zout proef van de pijn van het gemis en alleen zijn van de breuk in mijn hart…

Veel mensen waren ernstig verontrust Door de geruchten die de ronde deden Dat tussen hen een breuk was opgetreden, Maar toen heeft Judas Jezus dus gekust. En in het Dagblad van Jerusalem Stond daags daarna: Ik houd nog steeds van hem.…

Breuk Neen, jij bent niet mijn privé bezit maar nonchalant zoals altijd beschouw jij mij als jouw openbaar pronkstuk. Al sta je daar zo dwaas te pronken, weet dan wel dat jij ook jou onschuld hebt verloren.…

Zij omhelst het houden van schiet gaten in laatste loodjes breekt breuk met veraste taal toch zwijgt zij en blijft zwijgen omdat verleden geen licht meer doorlaat…

Wat eens was is er niet meer Een acute explosie Een geconcludeerde breuk Verzachtende omstandigheden Een herkansing volgt Verspilde tijd Doorboord van een ijskoude wind Vallen parten uiteen…

Mijn bloed met inkt vergoten Het beeld voor eeuwig verwoest Niets is meer zoals het ooit was En zal ook nooit meer zo zijn De wereld is aan diggelen De breuken zijn goed zichtbaar Geen lijm die dit kan helen Het zicht voor altijd stuk…

~~~ laat me dicht ik ben geen deler van eigen aard ook geen noemer die breuken aanwijst waar explosieven mogen barsten geef me wat ruimte mijn regels te lezen en boek me niet voor ik vertrek ~~~…

Het lijkt of het met John McCain gebeurd is: Als er niet snel een breuk komt in de trend Dan wordt Barack Obama president, De eerste president daar die gekleurd is En ook de eerste die een oma heeft, Althans een oma die nog altijd leeft.…

er valt een scherf op de grond gesprongen van een bord dat ooit met liefde werd gedeeld gebarsten was het schild al langer maar de immer parate kleefpasta wist breuken steeds weer te lijmen nu ze eindelijk is uitgemoeid poets ik al onze grijsgedraaide platen en strijk haar kukident in de groeven gelukkig zat er toch al geen muziek…

Steen na steen wordt gevoegd verband verbindt geen breuken welke op een slagveld bot gevangen hebben ik luisterde niet toen jij sprak stapelde gedachten op zeker weten ruis werd gruis taal is zó poreus…

ik blies het glas dat onze liefde was tot fraaie ronde vormen jij koelde dat wat moeilijk was tot de gebruikelijke normen er was geen breuk en toch verlies want alles moest in het geniep onze kunst mankeert nog steeds een warm en enthousiast publiek…

kun je een gebroken woord spalken een splint aandragen voor verzachting van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je dan na heling de plek van de oude breuk de stekende pijn waar je koud van wordt?…

je paste feilloos in mijn hand een steen uit duizenden ik zag de breuken komen gelukkig aan de buitenkant er was verval tijd trok zijn sporen tot onverwacht de kern brak jij viel uiteen niets kon me meer bekoren de schepping was totaal verloren…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

zag vingers tekenen in symboliek een witte muur nog zonder weten het krijt ben je vergeten de breuken wel aanwezig je dwarsstreept duidelijk veel de pijltjes wijzen naar uiteindelijk tussen accolades staan je stellingen maar in vergelijken blijft de uitkomst grijs…

ik wist in verbinden weer stukjes wereld te vinden die ik was kwijtgeraakt in openstellen zijn zij losgemaakt uit het doolhof van niet meer weten door vergeten ik heb ze verwelkomd als schepping in tweede termijn manifesterend in zijn mijn wereld groeit in verbondenheid die was ik kwijt door diepgaand segmenteren de breuken…

Hoewel zo’n breuk gewoonlijk nogal naar is ben ik verheugd dat Jan Smit uit elkaar is.…

ik heb de schittering van glas nooit zo gehad subtiel en breekbaar waren nooit mijn woorden wel transparant in zachte vormen zonder scherpe kant breuken zijn vermeden bloed heeft nooit gevloeid heb afstand genomen ben door het flitsend spel tot confronteren toe geboeid…

Plots brak het licht Dat de ochtend moest vergezellen Donker zal de dag zijn die volgt Op de breuk die diep door mij scheurde Krakende scharnieren liet je achter In de stilte van de dag Vreugde was al een tijdje eerder vertrokken Zonder dat ik er oog in had Nu hoor ik het in de stilte Dat alles is vertrokken Niet eens zo ver weg Maar…

”O Jean-Marie, ik wil zo graag een breuk Als jij de Holocaust weer eens ontkent Vindt tout le monde jou een klerevent” “d’Accord, Marine, ik lig al in een deuk!” Beschaafde stemmen krijg je zo cadeau C’est magistral et supérieur, chapeau!”…

de ruit spiegelde licht half doorzichtig zag hij zich getekend als volleerd figurant transparant naast een langbenige schone met wenkende ogen slechts gescheiden door een breuk ze verbeeldde meer dan het tijdelijk verdrijven van zijn alleenzaamheid maar hij was al gehard door opgeloste fata morgana’s en knipoogde alleen…