Alle inzendingen over De oude dag als verl

in de realiteit van de waan die dichters last verscherpt in schijn ontspoort over de buitengrens in de diaspora van zijn domein, waar een transparante vlag is geplant in een verbijsterende werkelijkheid, gewikkeld in de verouderde dag…

Dromen doe ik over en van jou Voel mijn liefde in jouw aderen Mijn hart klopt achter mijn liefde voor jou voor jou en mij in toekomst De tijd gaat ons leren dat wij ons indi- vidueel verle- den laten en ons richten op een toekomst zonder een geschiedenis die de draak steekt met...…

Als je geen stap of voet meer zal verzetten Weet men zich met stip in je te verplaatsen Als je volledig horizontaal bent afgelegd Wordt verticaal de loftrompet afgestoken Op het kruispunt van je verle(i)den Vindt iedereen je lief, aardig en mooi! Mooi meegenomen toch geestelijk wel te verstaan zo'n after-party van na na naastenliefde!…

Mensen een jaartje of wat ouder zijn mensen op hun " oude dag". Toch vreemd omdat elke keer opnieuw de dag weer jong beginnen mag!…

Er woonde een man eens in Schagen die durfde geen meisjes te vragen nu is het te laat geen vrouw meer paraat hij is nu een oude van dagen.…

Wachtend op de morgenraad, dankzij haar penselen met wat verse streken verwaterde verf, ontsluit zich de intimiteit van het duister, rusteloos draaiend wiel op de velden van het canvas. verlicht door de vleugels van de tijd koestert het de contouren van het lichaam, gouden randen aan een moegestreden horizon, de diepste…

Als de ziel zingt De melodie van stilte ken ik inmiddels uit het hoofd omdat het ligt opgeslagen in de krochten van mijn ziel leegte en volheid komen daar ze tezamen het maakt me vrij daar ontwaarde ik dat eenzame leegte ook volheid van het leven kent de ziel vertaalt die melodie eens immers is mij die rozentuin beloofd een witte…

Dag oude dibbes, dag oud jaar. De terugkerende scheiding schaadt het lot van een weemoedige duikelaar. Een duikelaar die opkomt tijdens twaalf maanden van leren, die twijfelend hoop geven om uiteindelijk weemoedig te doen generen.…

de dagen worden weer stilaan oud om weldra als nieuw te ontwaken hebben wij onze dromen opgebouwd of bleef het maar bij d'illusievlagen dragen wij nog de herinneringen mee of laten wij ze toch liever besterven waren wij met de gewone gang tevree of moesten wij wat ons lief was derven hebben wij onze tijd nuttig besteed misschien tot dieper…

De stilte werd in mij gewekt om te luisteren naar het ruisen van de luwe wind haar verhaal waarvan ik vind die luister van de natuur bij mezelf te zoeken rust op mijn oude dag om te genieten van dat vleugje schoonheid en adem het zuurstof in dat verwondering wekt wanneer vertrouwen gaat bloeien die een open wond nodig heeft om dicht…

Aan zijn lawaaiig raam gezeten lijkt het waarachtig of hij ongelukkig is naarmate hij ouder wordt ver weg, het donkere duister in daar is de wereld alles, zijn metgezel vandaag heeft hij van alles meegemaakt hij, die bijna van de hemel is want schuld op aarde leidt naar vermaak in zijn oude zetel bij het maanlicht raam in een huis dat…

Van mijn stuk gebracht, door een extra vrije dag klopt de week niet meer. De klok loopt eender, mijn hoofd mist maandag en dat terwijl de maan nu aan de hemel staat! Doe mij maar gewoon een normale week, zodat ik niet van slag raak.…

Naarmate je leven korter duurt vliegt de tijd!…

En de dag was oud. Vervlogen roem is verdwenen. In alle eenvoud geniet hij van deze momenten. Ervaren door de ouderdom. Bekijkt hij 't leven andersom. Hij plukt nu wat moed uit z'n jonge leven Toen alles nog ging zonder beven. Rust is nu zijn uitgangspunt. Gedaan met nog een stunt. Het leven waardig beleven Is nu zijn streven.…

Weer zijn de dagen oud De zon wil tegen vieren vallen Kouder dan koud decembernachten Langer kan al zelfs niet Het verdriet achter gesloten gordijnen De weemoed achter dubbelslot Geluk roert in de erwtensoep de worst erbij De bijzettafel langszij Met daarop de pronk van 'n kerstboom vol met zilver ballen.…

zo laat nog in de avond zeker deze dag nadert zijn einde prevelt mijn stem onderwijl het gebed van wat was over vandaag dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven en verguld een balsem van rust stilte rond de ziel al raak ik door de jaren immer…

het stempel van moe drukt zich als een steen op de worstelende man zijn armen strijden met de wielenstoel hij rijdt verloren rond door eindeloze gangen zonder enig verlangen gepruttel rond zijn mond - kom maar man dan ik zal je duwen de benepen ruimte uit naar de mooiste kamer ver van de geraniumruit - je kent herkent…

Vandaag wandel ik in gedachten terug naar het oude huis bij de rivier waar mijn man en ik lang woonden hoe was het daar toen mijn man nog leefde en de kleinkinderen kwamen logeren om in de boomgaard te spelen de oude dag die valt mij zwaar vaak leef ik in gedachten daar niet langer hier de oude foto's in de kast laat ik via het beeldscherm…

zo laat nog in de avond zeker, deze dag nadert zijn einde prevelt al doende mijn stem het gebed van wat was, over vandaag, dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven al raak ik door de jaren wel vaker verstrikt in verder kijken, soms gelijk aan…

Vandaag wordt er in Holland niet gespoord We pikken 't niet langer! We zijn tegen! Maar vrijdag moeten treinen weer bewegen Want de herfstvakanties mogen niet verstoord Dat wordt wat, want nu blijven grotendeels Al die bruine blaren liggen op de rails…

Dit jaar wordt elke crisis opgelost, Er komt een einde aan ons bitter lijden, Geen enge ziektes zullen zich verspreiden, De groene aarde wordt niet meer ontbost. Hoe onwaarschijnlijk ook, tòch is het waar, Want dit is ècht het allerlaatste jaar.…

zo zal het zijn als zij verlaten en onvruchtbaar gezeten aan het raam de uren tot dagen de kamers tot huizen verzinnen en tussen hen een stilte die een hoofd vol dromen nog verbergt, een stilte die de keel dichtsnoert en ten slotte een stilte vanzelfsprekend reeds, onoverkomelijk als tussen heel oude bergen ---------------------------…

Er leefde een dichter in de Jordaan Die zo met de Jordaan was begaan Dat zijn hartenkreten en gedichten Hem schatplichtig verplichtten Tot dagelijks digitaal gaan…

Heeft u een oom die foute grappen maakt En steeds naar de jeneverfles blijft grijpen De tantes in hun billen loopt te knijpen En later op uw nieuwe bankstel braakt Daar valt het een ander aan te doen Als u het voorbeeld volgt van Kim-Jung-Un.…

Je beste uitrusting voor een nieuwe dag goed uitgeslapen is goed uitgerust!…

Soms gloeit ons hoofd van pijn en zorgen Maar in de roos van Sharon zijn wij geborgen Terwijl ik schaatsend letters kras in ‘t grijs blauwe ijs Zwaaiend van links naar rechts in het winterparadijs Door het onverklaarbare in U gevoed Zingend met ‘t hart naar boven door een blij gemoed Het addernest uitgeworpen dat op eieren broedt Tussen…

Dag oud, welkom nieuw, dag 2010- welkom 2011, dag oude dagen, welkom nieuw begin, dag geliefden die ik verloor, welkom nieuwe vrienden, afscheid doet vaak barstens zeer ’t went niet, geen enkele keer. Afscheid van het oude jaar bevestigd nu alleen nog maar: dat we ook dit jaar weer een jaartje ouder worden.…

Hij heeft rimpeltjes om zijn ogen Leuke lachrimpeltjes denk ik Een verraderlijke blos voel ik Naar mijn wangen stijgen Ik buig mijn hoofd Mijn handen liggen met de palm Naar boven op de tafel, zie ik Wat is er in hemelsnaam met me aan de hand Tot mijn afgrijzen besef ik Dat ik als een verliefde puber Naar hem voorover leun Met vast en…

Je laat op winterdag zelfs bloemen bloeien in klank van je stem en warmte uit je hart met je oogopslag die alle treurnis tart band van vertrouwen en liefde doet groeien. Met geur van roos en jasmijn ben je omringd je bent als een vogel in blauwe lucht een zwaluw zo’n schoonheid met zwevende vlucht droom die zich iedere nacht aan mij opdringt…

De spiegel van je leven blijft je confronteren met elke daad met elk ding met elke strijd met elk verlies met elke winst met elke lach met elke snik Zeker met die laatste die laatste snik de meest pure van je eigen ik!…