Alle inzendingen over Desinteresse

Op straat blinkt er iets, ik sta stil en schop het weg -- pff, een dode ster.…

Den Helders volk laat zich eenvoudig remmen Door desinteresse, tegenzin of kolven Vergaat straks de gemeente in de golven Als niemand nog de puf heeft om te stemmen Dus zijn er stuntlocaties ingedeeld Met Toots die nog eens op zijn broodje speelt…

wederom zijn woorden mij ontschoten, gisteren nog fietsten ze mij voorbij in grote getale nu blijft het ijzingwekkend stil daar een oprecht gesprek al langere tijd niet meer gevoerd werd was het desinteresse of bleek de winter niet koud genoeg voor een warme chocola…

Echter: als liefde en haat, overgaan in desinteresse, kun je stellen dat: je het met beiden wel hebt gehad!…

even een foto maken van 2 oersterke werkpaarden in een landschap bij Ootmarsum maar ze draaien mij resoluut de kont toe alsof ze daarmee zeggen 'het is zo wel mooi geweest' blijf ik toch nog zitten met de vraag van 'is het minachting of louter desinteresse' wie het antwoord weet mag het mij zeggen...…

Er zijn van die dagen Dan maakt het mij niet uit Hoe ik mijn lot zal dragen Waar ik mijn ogen sluit Dagen van vervreemding Altijd op de loer Waarin ik desinteresse toon Niets boeit mij, geen moer Het kleine beetje zelfrespect Dat ik moeizaam had verkregen Is ongemerkt weggelekt Dat kom ik dan niet tegen Ondanks dat draag ik dit lot Je hoort…

nog heeft de wereld zijn schatten niet verloren nog steeds worden er kinderen geboren gebeuren kleine wondertjes waar je over struikelt zonder ze te zien omdat het zo gewoon is stukjes hemel tegen te komen in eigen dromen toch zijn vele jaren vergleden hebben ernstig onder desinteresse geleden omdat wij ze niet hebben geprofileerd…

ik wilde alles over liefde weten heb meters boeken stukgelezen bibliotheken bezocht toneel bekeken geluisterd naar muziek maar liefde vond ik niet wel alle draden waarmee het is verweven zoals drama en verdriet als je het patroon verliest tot ik de mensen naar elkaar zag kijken in desinteresse of begrijpen maar ook met warmte…

ik wil een gids in het steeds groter wordend grijze gebied van mijn leven waar vroeger kleuren duidelijk spraken raakten aan schoonheid vergrauwt de wereld snel desinteresse reflecteert matheid in het vitale licht de sprankelende helderheid is langzaamaan verdwenen nu schuifelen mensen langs het koel beton zien niet op of om uit…

Onverschillig ziet zij het aan, en ze glimlacht -- tot vervelens toe.…

zich mengde, licht doch massief een vriendschap gedragen door engelengeduld verlang ik, mijn chronische lief Jij blijft onvindbaar, hoe diep ik ook delf op zoek naar vergane perfectie Mijn rudimentaire affectie geldt jou, monument van jezelf Neem jij nu de moed mij een glimlach te geven dan zweef ik heel even in hemelse gloed Maar desinteresse…

koppen hangen weer vandaag de ogen niet geboeid, die bloeien slechts hun eigen wijze kleur desinteresse kauwt heel cool de schone schijn van zekerheid ze rappen urenlang de tijd onrust is nu aan het woord een nieuwe heeft de groep verstoord alle plaatsen zijn weer ter beschikking de orde lijkt nog blonder dan het was met ogen blauw…

planten in mosgroen wij hebben ergens nog zilveren slingers die vaak langs onze vingers zijn gegaan en die we daarna hebben vergeten geen aandacht en plaats voor vrede op aard wel chaos en opgroeiende jeugd met andere ideeën en vooral wensen maar het kan niet langer zo alles wegdoen en vergeten zonder dat het dementie mag heten of desinteresse…

Door het lint, in woede, weg: scheldend op de slangen in mijn leven zwerend tegen ongeluk en pech, bezwerend, bewogen en bedreven vloekend om onwetendheid, desinteresse en egoïsme ik wil meer dan tranen kwijt: aanschouw vervagend optimisme Roep ik alleen in de woestijn?…

Toch heeft onbegrip, en in een later stadium Desinteresse, jou en jouw omgeving immuun ge- Maakt voor neurologisch leed in al zijn aspec- Ten. Fysiek in al zijn aard, werd de hemel be- Stormd. Gabriël grijnsde en wees uit.…

de koffie halen (inbegrepen) ik hoor van verre dichters zuchten ja, zo hoort dat aan op afstand als een wind van gedempte geruchten nog stoelen zat, achteraan en met natte sokken hoor ik gedichten je bent dan toch iets meer begaan met wat sprekers uitrichten maar ook al kom je te laat de pauze blijft trekken gek he het is niet mijn desinteresse…