Alle inzendingen over Dichterschap

Vaak denk ik, moe van arbeid-in-gemis, (Daar geen uit eigen kunnen dichter is) Dat somtijds in een zeldzame enkeling Door onvoorzienbare begunstiging De geest wel plots de sterke vleugels rept En in zijn feilloze opvlucht schoonheid schept, - Zodat, visioen waar de ademtocht voor faalt! God zichtbaar uit dat menslijk zingen straalt;…

Als ik een dichteres was, dichtte ik dagen over jou hoe ik van je houd en ik bleef je trouw in al die gedichten dag na dag jij, met zovele bescheiden gezichten, met een schitterende lach.…

Mijn vervloekte naam, het leven dat ik haat en dat zware dichterschap: dat moest, dan maar! 's Ochtends kon ik nog uit mijn ogen kijken en de ademhaling was er nog. Wonderlijk dat ik alles op het papier neerleg. De pen houd ik in mijn rechterhand. De pen houdt mij op aarde: dus dan doen we dat maar...…

Een droom ligt in het dichterschap boven het zomerse land van zwijgende wolven in dit eenzame lijf heb ik ooit het hart van een kind gehad zwerven moet ik nu in wildernis over het veld van verlangen terwijl communicatie alsmaar stiller wordt komen dromen terug in mijn lichaam huilt het hart van een vreemde.…

Is dit genoeg; een stuk of wat gedichten, voor de rechtvaardiging van een bestaan In ‘t slecht vervullen van onnoozle plichten Om den te karigen broode allengs verdaan? En hierom zijn der op een doel gerichten bevredigende dagen mij ontgaan; Hierom blijft mij slechts zelf en lot betichten in ‘t zicht van ‘t eind der onherkeerbre baan. van…

Aangebrand, Dichterschap, Kringloop, Het huwelijk, Zie je ik hou van je, O-derivaat, Oote, Fanfare-corps, Komtocheensklaarklootzak, Schrijvenderwijs, Poëzie is een daad…

Veel hoor ik Elke dag En zien Doe ik Nog veel meer Veel meer Veel meer Dan 'k verdragen kan Daarom mijn voorkeur Voor het dichterschap Niets van wat ik hoor en zie Is sterker dan de zeggingskracht Van de poëzie Titel ontleend aan songtekst Liefs uit Londen, Bløf…

In mijn vak of sombere kunst Beöefend in de stille nacht Als slechts de maan woedt En de minnaars neerliggen Met al hun pijnen in hun armen, Dan zwoeg ik bij het zingend licht Niet om te streven of voor brood Of voor de steun en hang naar de Bekoring van ivoren podia Maar voor ’t gewone loon Van hun geheimste hart. Niet voor de trotse man…

I De onkundige dichter schrijft lariekoek, ik schrijf liever een echt goed boek II Woord en wederwoord als aanval op een dichtermoord III De chaos in de letterzee maakt zelfs de connaisseur gedwee IV Het woordenkleed wordt dichtgeknoopt…

Ik ken geen andere weg dan die ik ingeslagen heb op een keerpunt heb ik nooit gestaan ben altijd rechtdoor gegaan het eindpunt komt in zicht ik ga door ik kijk niet wat achter mij ligt daar liggen zeker onze scherven mijn nalatenschap is een ivoren toren jij zult hem erven een echo van mijn dichterschap zul je horen bij de beklimming…

in andere tijden en te groeien tot de rijpheid van dit dichterschap; op te tekenen, dat wat ik zag. Meer niet.…

Als je wordt gevraagd ze voor te lezen op een festival is dat wat het al of niet dichterschap erkennen zal? Nee zoals van Gogh eerst niet werd erkend en hij zelf zeer beslist wist weet ook jij diep in je hart wel degelijk of je wel of niet een dichter bent wij voelen en weten wij zijn immers dichters…

I Letters vormen het woord tot een dysharmonisch slotakkoord II De dichter in het boetekleed de woorden tot een bom gekneed III Door dichters op het internet wordt zelfs de taalpurist besmet IV…

Ik verspreid een zuiver licht om me heen en ik ben me ervan bewust dat ik dat kan, nu dat het gaat om liefhebben en houden van.…

De pen, die ik oppak, opnieuw en nieuw... die pen vlekt haar inkt niet. Ze strijkt heel duidelijk strepen, die niet liegen, niet zomaar over levens rondvliegen. Mijn blauwe inkt, -geen zwart-, maakt dat donkere wolken, in het hoofd, verdwijnen, overtrekken. Mijn inkt, zo giftig als kan zijn, is niet te drinken, maar slechts, juist: tot…

Als ik een bijzonder gedicht zou willen schrijven één met warm, teder licht om te laten blijven in elk hart dan zou het gaan over mijn stemming die zal blijven bestaan zonder remming positief elke morgen en elke avond heel hartelijk en lief wat ik zou willen laten zien aan ieder misschien om elke honger naar liefde te…

Als je soms dacht, dat ik hoogmoedig over mezelf ben, dan zal ik je teleurstellen want ik ben niet meer dan je verwacht. Als je soms meende, meer in mij te zien dan ik al ben, dan zet ik je met beide benen op de grond totdat je ziet wie ik werkelijk voorstelde.…

Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel niet overtref of omdat ik in de boombasten mijn roemloze klachten kras? Mijn verpauperde dromen kermen van de pijn. Het geharrewar en de huichelarij gaan door, mijn dichtersziel schreeuwt uit alle gaten, een gierzwaluw die door miljoenen gifpijlen wordt belaagd. Zo ga ik door, met misschien nog…

Het rappend dichtersvolkje heeft gesproken Het volkje raffelt maar wat af en aan Ziet korte kolder voor een dichtwerk aan Ik ben uit voorzorg vast ondergedoken En neem een dwarsdoorsnede uit mijn volk De vrienden die mij dagelijks omringen, Mijn geest verruimen en altoos doen zingen Al dragen sommigen een mes of dolk Heeft het nog zin…

net als ik de zoon van een dominee en beiden verslaafden aan het dichtwerk, dat omhoog voert tot in de hemelzee, via wijze vrouwen, niet de kerk die dood maakt wat zij claimt te doen, niet de wereld die in onmin leeft, maar via hun ogen, Mathilde toen en anderen nu, wordt de ziel doorleefd van wat het ware dichterschap toch is: een grote…

Je dichterschap heeft veel teweeggebracht: van zalen vol die voor jouw dichtkunst zwichtten tot ‘kenners’ die hun pijlen op jou richtten en jou (uit jaloezie?) hebben veracht. Voor deze zelfbenoemde zwaargewichten is rijmkunst minderwaardig en verdacht.…

aan kale bomen als vangnet voor de stemmen in de nacht die drijvend op de wind worden gebracht door sluimernevels van ontslapen dromen en morgen zullen hun verhalen zacht over die oude jas zijn neergekomen om aangedaan in het gevoel te stromen als muze waar ze lang op heeft gewacht maar blijkbaar heeft zij zich daarin vergist kan ze het dichterschap…

Het dichterschap, al wie dat wil bedrijven waarschuw ik hier: u wordt er door besmet.…

is ’t nemen van een toevlucht tot het schrijven daar dit nog vaak te wensen overlaat Een woord op schrift zal lezers lang beklijven en lettervreters zijn erbij gebaat een leven lang van zin voorzien te blijven en dat dan weer het liefst met regelmaat Dan droom ik soms van ver en grijs verleden gelezen worden was toen nog een eer en ’t dichterschap…

Of knaagt de twijfel na mijn wetenschap Hong'rig 't geloof stuk in mijn dichterschap? - Ik meende altijd, ik was geen huichelaar.…

Met een lege maag in Holland, een kop vol zorgen en verdriet, droom ik amper nog van mijn dichterschap, mijn felle agapornide knaagt aan de boeken, die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden weg, elitair gedrag is een klucht geworden en de hoge doeleinden van kunst erken…

Mijn schrale pen bleef woordenloos Bij het horen van jouw stem Die dieper doordrong in mijn ziel Dan zijn inkt in het papier En al krast hij enkel oppervlak Toch is hij mijn gezel De enige die jou verstaat Een ander houd ik niet Een ziel kan enkel zwijgen Van wat haar heeft beroerd Jouw stem trekt dieper voren Dan mijn pen in het papier…

En nu zal de sneeuw altijd blijven niet verlost en niemand ooit verteld. Tegen de avond bevriest daar hun spoor in een uur, een staat, provincie. En nu zal dat gezicht altijd blijven, eeuwen door regendruppels gegeseld, eentje rolt van een wimper naar de mond op een leeg plein, in een ongenoemde stad.…

Dat ik nu vijfenzestig lentes tel Vind ik voor een gelukwens wat voorbarig: Als je zo oud wordt, ben je nog niet jarig; Dan sta je in het leven buitenspel. Alleen een dichter gaat nooit met pensioen. U moet het dus nog heel lang met mij doen.…

Mijn zuster is bespiegelend Ook ik dook eens mijn pijnen in Kwam uit bij kind en het gezin Ik leerde houden van een Man Die op Zijn beurt boos was en ver Maar hoger dan de blauwe luchten Toch veel van alle kinderen hield Tussen servet en tafellaken Zong ik verlangend als een bruid Om deze vreemde bruidegom Die zwijgzaam was en zelden thuis…