Perk is
net als ik de zoon van een dominee
en beiden verslaafden aan het dichtwerk,
dat omhoog voert tot in de hemelzee,
via wijze vrouwen, niet de kerk
die dood maakt wat zij claimt te doen,
niet de wereld die in onmin leeft,
maar via hun ogen, Mathilde toen
en anderen nu, wordt de ziel doorleefd
van wat het ware dichterschap toch is:
een grote liefde in diepe eenzaamheid,
die uitroept wat de massa in feite haat,
wat de dierbaarsten stemt tot droefenis
en hoe diep deze vorm van kunst ook lijdt,
er is geen mens die deze jongen verstaat.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
ik heb deel 1 van de komrij bloemlezing maar weer eens opgeslagen om een paar van Perks gedichten te lezen.