De bossen

Ik stond daar, met lichaam en ziel
tegen de boom der bomen.
Slechts aanschouwde ik, leunend,
de gang van zaken, op aarde,
in bossen der vroeger tijden.

Niks en niets scheen mij te bevrijden.
Alleen en nergens,
met hart en geest
vol betrokkenheid in het menselijk lot...
zo machteloos!

Totdat ik losliet, wegging,
om terug te keren...
in andere tijden
en te groeien tot de rijpheid
van dit dichterschap;
op te tekenen, dat wat ik zag.

Meer niet.

... Een nachtelijke droom van vroeger...
die steeds terugkeert,
totdat ik haar
heb weten 'te vangen' in woorden. ...

Schrijver: Petra Hermans, 20 februari 2013

worldpoet546live.nl

Wereld Individu Liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 160