Alle inzendingen over wereld

en als we nu eens zouden zwijgen de armen stil naast ons lichaam de handen open en als we dan langer dan een minuut naar elkaar zouden kijken wat zou er gebeuren als we dan een keer per dag om mee te beginnen minstens één minuut stil zijn kijken en zwijgen naar een ander die toevallig voorbij loopt of naast je zit een mooi wonder…

Wat beklijft? Vraag het de wasknijper die met een stalen oog een lijn vastbijt Wat blijft als straks de herfst aantrekt? Wat is het dan een veer om dit gespannen hout dat krampachtig nog wat was vasthoudt ------------------------------------------------------------ uit: 'De dingen de dingen de dans en de dingen', 2010…

Zijn huid is bruin, zijn kleed is vreemd; Hij komt uit verre streken. Gij ziet hem aan met medelij, Zijn taal, vol zoete melodij, Kunt gij, helaas! niet spreken! Gij denkt, dat hem het heimwee kwelt, Dat kommervol verlangen Naar berglucht en naar zonneschijn, Naar allen, die hem dierbaar zijn, Zijn boezem moet bevangen. Och, als de zwaluw…

Welkom in Nederland, welkom allemaal Welkom in Nederland Het land van geef en haal Heb je een van ons de weg gewezen Heb je misschien zijn schoenen gepoetst Heb je zijn overhemd gestreken Heb je uitgelegd hoe hasjisch roken moet? Welkom in Nederland, welkom allemaal Neem je halve dorp mee Verzin een goed verhaal Meisjes mogen minirokjes…

Als de Zonnegod slaat met zijn gulden teugels Komt zijn hand, schitterend omhoog uit de zee Zijn uitgespreide haardos van levend goud, waarmee Hij nare angst, en slaap, en onware dromen Van mensen hun lichaam wegstrijkt, en berg, en bos, en bomen En steden vol mensen, en velden met het vee In duisternis verdwaald, op hun plaats terug…

Ik heb de aarde in Twee hutten verdeeld: een Voor mij En een voor mij zelf. Als een rivier voeten Loop ik naar de monding Mijn woorden Over verbrande akkers. Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

Mijn bootje is van dun riet, Gebonden door vezels van lis. Toch bevaar ik de stroom. Geen wachtlicht op de andere oever, Alleen bewaakt door de poolster. Kom je niet? Jouw boot is van sterk hout. Deze stroom is nog lang niet De woeste Yang Tse*, en toch ben je bang. Kom je niet? ------------------------------------------------ Yang Tse…

Een avond valt in Limburg. Gebeurtenissen gebeuren, die niet toevallig zijn, in en rondom ons heen. Ik zie en luister. Bomen zie ik elkaar vinden. Een vlucht vogels hoor ik, die niet vluchten willen, maar rustig vliegen. Oneindige sterren verschijnen, die door de schemer breken. Ik hoor geluiden fluisteren, die niet van onze wereld…

We kunnen het niet vatten het is nog maar augustus en de zomer geeft al een afscheidskus. Waar is de zon gebleven met een klein beetje strandleven. Overal buien en onweer het leek herfstweer. We konden niet genieten de wolken begonnen met regen te gieten. Bloemen konden niet meer bloeien. De kinderen konden niet meer stoeien. Het kampleven…

verschrikt door ‘t geblaf van honden zag ik ze vechten om een bot met weinig vlees erop ik vluchtte met mijn handen tegen mijn oren tot aan de rivier het glinsterend water de wonderschone bloemen ‘t zachte gras de blauwe hemel met de witte wolk daar kwam ik weer tot mijzelf de wereld voorbij…

De grondwet van de aarde is langs de kanten van wegen en paden nu al uit planten en bloemen te raden: waarom hier dit gras? Omdat iemand zo pas of ooit, zeg maar ooit een eeuw geleden langs is gereden en zijn bakje as had leeg gestrooid. Waarom daar die planten? Daar heeft een tante op een deken gezeten en bessen…

Een stukje wereld in een regenboog: Wat boerenhuisjes en een korenveld, Waardoor een sidd’ring vaart van vochte wind, Een klompje bomen, wier zwaar-tintig loof Met forse donk’ring uitstaat tegen ’t licht Van de avondlucht, mat-blauw met zweem van groen; Een eindje hei als smeltend violet In zachte hulling van omwaad’mend paars, Een heuveltje…

Een klaar gat in de muur Belicht een straat Binnen handbereik ontastbaar Een dorp vat de wereld samen Steeds gecomprimeerd universum Voorbijgangers spiegelen zich Checken hun huidige versies Navigeren voort op autotv'tjes Soms ligt de straat gewoon te straten Ochtend- en avondruimte ademend Daartussen lopen levens vol en leeg…

In dit decadente gedeelte van de kosmos zwijgt de rede en bedekt een zwarte wolk het verstand dat buiten aan de hemel hangt dat zodanig door het vlees is bezwalkt dat men de mens niet meer met nieuwe inzichten kan verrijken en iedere poging alleen maar paarlen voor de zwijnen gooien wezen zal zij is als een roos…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

Het harde, houten luik is dicht en daar achter is de dag met zijn parel-gouden licht; daarachter de bomen, de bergen, de wereld, de wind, de mensheid: man, vrouw en het fijne kind; daarachter de zon, daarachter de maan, daarachter de zilveren sterren; ook Vlaanderen, nevel-blauw, en God. Het leven is nabij en verre; het hart des levens…

Je moet presteren Je moet het alleen doen Je moet beter zijn dan de ander Je familie moet normaal zijn Je moet niet afdwalen Je moet geen fouten maken Je moet dure kleding hebben Om erbij te horen Die Nikes zijn het geld waard Om erbij te horen Je moet niet arm zijn Je moet de perfecte ouders hebben Je moet altijd op tijd op werk zijn Je…

Elke dag worden duizenden mensen geboren elke dag gaan duizenden mensen dood Elke dag vrijen duizenden met andere duizenden en moorden enkelingen duizenden uit Elke dag zoek ik naarstig naar mensen en ga met mijn kop door duizenden muren ------------------------------------------ Uit: 'Geen Hemel zo hoog', 1983.…

Hoe arm kunnen rijken worden, door nog rijker te willen zijn. Zie ons economisch groeien. Zie rijke mensen arm worden, dankzij zorgelijke bezittingen. Vanwege armzalige vertoningen, die gewoonweg lachwekkend zijn. Hoor ons optimistisch praten. Zie ons succesvol overdrijven. Zie hoe we de aarde bedreigen, terwijl we wijs kiezen kunnen.…

Grottenpaleis van nachtlijke Sibulle Stond zwart voor 't oosten; fakkelvlammen deden Flikk'ringen vliegen langs scherpkant'ge treden Van trap in plots'ling blauwe vestibule. En zichtbaar achter transparante tule, Die van 't terras fosferde naar beneden, Wezenloos, groenig wit kwam aangegleden De maan, bewusteloze somnambule; En stond…

je drijft van me weg in de kleur die zo goed aan mij hecht ik herinner me hem vooral in mijn armen: nog altijd ben ik van hier ik hoor nergens anders als in die boot doordrenkt met blauw met mijn hart aan de mast wapperend zwart samen met jou of jij het zo ziet weet ik niet ik zou jouw omhulsel ook graag als het mijne willen erkennen…

hoezo verdwalen lachten de Bosjesmannen wind vogels dieren bomen en sterren ze kennen ons allemaal wij verdwalen nooit…

Het leven heeft veel onzichtbare grenzen. We denken: Het leven legt ze er neer. We kunnen ze niet verleggen. toch komen er steeds meer. De wereld verdeelt zich, In wereldjes met eigen grenzen. Partijtjes en groepjes. Overschrijdt je een grens, je hoort er niet bij, hoe graag je zou wensen. Als een vreemde wordt je behandeld. Papieren moeten…

't Waar beter stil te bloeien als een bloem, En stil te sterven bij de dood van 't jaar, Stil af te vallen als 't Novemberblad, Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard', Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn. Wat helpt het slaven in de wildernis? Wat baat het sloven in een woestenij? Schiet welig 't zaad op van een barre rots…

Bij het hervertellen herinnert niemand zich of hij een granaat droeg, of dat zijn ineengeklapt lichaam explodeerde bij contact met de verschrikking die zou komen Maakt het iets uit of je weet van 't detail dat waarheid heet? Aangezien, op fast forward, het einde hetzelfde is, namelijk over en uit. De vragen, hoe dan ook bedoeld, leiden…

Het Hollandse rivierlandschap de Ratterman te Amstelveen, de Zaanse Schans en dan de hoeren op de Dam lonkend als gedreven diva’s naar opgewonden burgers en bonkige zeelui, o, de burleske taferelen in het zacht omfloerste licht van exotische bordelen!…

'T aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid: Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren, Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren; Gebergten schurft steken er boven uit; Mens-luizen, in hun nesten meest op buit Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren. Verpletterd soms, als 't trekken van wat spieren De rotsen storten…

Steeds minder wordt de fantasie fantastisch, steeds kleiner de wereld, korter de reisduur, de voetbalbroeken. Narcissen verdrogen en worden door tulpen vervangen, de kat werpt tussen ontsproten bintjes negen jongen waar geen blik voor is. Elke dag poets ik zorgvuldig mijn schoenen en gebit terwijl er verrekt, gecrepeerd en gemoord wordt…

Het is een slimme secretarisvogel Die weet hoe hij het Weerlicht heeft doorgrond: Doorploegd mijn associatierijk jargon De free jazz van het meer-weergodendom De Ster en Maan - SM van Gerrit Hiemstra - Laat ik voorlopig voor zijn rekening In lederhosen doet-ie ook zijn ding Als Meteoroloog maar zonder Swing Het was de opperweergod Jupiter…

Hoe plezierig is het niet om iets in het vooruitzicht te hebben, een veldje met pas begonnen bloemen, of een berg die naar behoren de lucht in steekt. Het is alsof de wereld met zulke gunstbewijzen aan het tijdelijke zich verontschuldigt voor het wrede dat haar eigen is. Want meestal zien we weinig, is het donker, nacht. Er is zeker durf, en…