Alle inzendingen over Diepe Tijd

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

Een schone dodendroom heb ik gedroomd: Diep onder marmerblank en bloemgeboomt, Sliep kalm en koel mijn moegemarteld lijf. Toen zag mijn ziel, vanuit haar blauw verblijf, Een meisjesgroep in klederen leliewit.…

Ogen waarin de glans Ontbreekt, haren Dof van eenzaamheid Sprankeling die al Lang verloren ging aan Oceanen van verdriet Open blik die levens Lang gesloten is Leven gesloten ingericht En stem die alle Leven kwijt is En als hij iets Te zeggen heeft komt Hij niet verder dan Toonloos vertellen - Toon van oneindige Vergankelijkheid…

Leven dat zijn Eigen onafwendbare Gang zou gaan - Hoge pieken verraadt Mijn levenslijn, met Daarnaast uitsluitend Diepe dalen, Te hoog, te diep Voor een eenvoudig Mens die zo graag Streven wil naar Gelijkmatigheid Zo kijk ik nu naar Mijn eigen levensscherm Dat naast mijn sterfbed Staat opgesteld en zie Ik geen leven…

Duizelingwekkend gewaagd hoorde ik ook zeggen 'k zag ze bekvechten gisteren op tv te diep het decolleté…

verdriet kruipt heel diep het zit tot in oren en tenen die zwellen paarsblauw omdat ze niet kunnen wenen…

Kijk daar loopt ze goudblonde haren glanzend maar haar ogen diepgroen die mysterie kunnen uitstralen zijn nu leeg haar glimlach geforceerd alsof niets haar kan raken ze gaat door praat door betekenisloze woorden ze hoort betekenisloze woorden niets dat raakt ze wilt gezien worden haar ogen zeggen me: Kijk me aan en kijk iets dieper…

Soms voel ik me zo diep, sluit ik mijn ogen, en zie het vallen van mijn tranen, tranen van verdriet; soms verstop ik me van de wereld, opzoek naar de waarheid, opzoek naar jouw sterren en dat heldere licht, ik voel je warmte en zie je gezicht; soms wil ik naar je toelopen, ik wil je zoeken in alles wat ik doe, ik wil je volgen, ook al…

verlaat de dag als deze is er ooit bewezen dat ie opkomt opnieuw opnieuw opnieuw voor ieder wezen opnieuw leren leven in ruimte en leegte luiden de klokken hun lied en op de straat en in deze steeg een lied dat het leven draagt op de schouders van geesten een traan klinkt er is nooit echt iets anders als de klokken in het diep…

Laat dan maar, over ons heen komen de dromen der dagen, onze dromen in vele vlagen alle andere talen lange tijd heersend, regerend over deze wereldbol. Ja, laat liefde in heel haar betekenis spreken! Geen schaamte, schuld, noch status. Geen woede, haat of oorlog. Vooral ook niet leegte, afgunst of twijfel.…

vandaag stroomt het water van niets naar niets het slaapt in de schoot van zwaartekracht er flitst een zilverwinde als een hinde in het struikgewas 'het komt door de zon', fluistert het water zijdezacht ik wist dat de rivier praten kon, een koe in het gras een vogel in de lucht en hier een dikke vlieg het water herhaalt zijn loop vanuit…

Na de twaalfde zomerwende voleindigde mijn welpentijd en overheerste ’t onbekende; ‘k begon de reis oningewijd Een gulle gift van oude gronden, door de Tijdstroom zelf gevoed. Rede en waanzin zijn verbonden in Darckheims ambrozijne bloed. Van oudsher woedt de Meersenwind, die aangevuurd werd door mijn geest en nimfenvrouwen heeft bemind…

Zij accumuleert de werkelijkheid en buigt daarbij de tijd en ruimte om. Gehuld in dit gehucht van alledag klink ik haar vast aan mijn bezielde blik. Diep in mij ziet zij het vuur. Zij ziet de drang en bloedrood vuur, ziet mijn verlangen.…

Na reconstructie van het ruimte-tijd-continuum; het losse stof tot de planeten omgesmeden. Herschapen na de grote knal – werd mij ’t heelal geopenbaard in diepe crypten der creatie. De kosmos kolkt en ademt weer ‘wijl ik verval in sopor, in een solitaire isolatie.…

Land van diep verlangen naar wat niet van deze wereld was. Tussen beide rijken, sprak de Lethe recht, als koning Minos. Ginds gedijde onze gouw, daar dansten wij onaardse walsen. Onder vreemde sterren, gaven wij de Oude Wereld op.…

Mijn zus beitelde haar afscheidswoorden diep in mijn hart, in het eelt op mijn ziel was vrij toen ze in vergetelheid viel zoekend naar het licht dat elders gloorde Zag haar weer in droom - vanop 'n grazig strand haar drijvende graf deinde zachtjes mee op Darckheims groen-golvende meersenzee 'n wijze wind blies d'r naar de overkant Want…

Als het zoekende hart tracht de kracht van de last te beogen, in het lijden van het leed, in het licht van het vermogen, als het gaan het rood betreedt, dan openen gesloten deuren ogen.…

Treurend oog, zing uw spijtzangen en voer de bezieling van uw gaan terug over de wegen van uw verlangen, over de wateren van uw tranen, en laat u door uw moed bedaren. Treurend oog, uw hart ziet wat uw zicht belicht en zwicht niet voor het gif, van de dwalende heugenis, die uw streven heeft omgeven en uw lijdenswegen heeft geweven.…

Van de geboorte af aan Het huis waarin ik woon, Vlees en bloed van God gekregen Waar ik zelf niets aan hoefde te doen, Dat mij een dikke vijftig jaar Gehuisvest heeft, en er dan Plotseling mee ophoudt - Omhulsel dat er nog wel is, Maar disfunctioneert, ontilbare Zwaarte, alleen stramme bewegingen nog, Urinebuis die ontstoken raakt…

“Nummeltje deltig glaag” en “sambal bij” We moeten stoppen met die flauwe grappen We hoeven er niet alles uit te flappen Zelfs onze Gordon lijkt bekeerd en zei “Excuses voor mijn grap uit het verlee, ik met mijn grote mond...kappen ermee!”…

De vlag van vrede heeft een witte kleur van overgeven en tot elkaar komen, met een geur die opent ogen als er niet meer wordt gelogen en opent ook harten, smarten zijn sterker dan pijn in het leven, om uiteindelijk niet alleen te dromen, maar in vrede elkaar verstaan.…

tijd vervliegt tot het tijd is en me kust kust zo diep vergeten woorden waarom wel of niet herinneren aan wie we waren kus me nog een keer kus me zo diep voordat we voorgoed vergeten en tijd ons niet meer ziet…

steeds twijfelend, erg onzeker gevoelens waaruit ik besta diep verborgen ze verscheuren mijn leven zo nadrukkelijk aanwezig doodop ben ik van steeds innerlijk te vechten kon ik mezelf maar berechten huilend met de wereld mee die op een antwoord wacht ik kan alleen maar geven een onzekere lach zoeken naar vrienden doe ik niet meer…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

In 't diepste diep ligt het gezonken schip…. Diep ligt het schip in 't onderzeese dal. De groene zeeplant slingert overal Haar rank 't salon in; slingert zelfs haar tip Hoog langs de mast op, rond de ontblote rib. Zij slingert óp zich tot de gouden bal Van wat de vlagstok was, kruipt door de stal En woekert welig in het vette slib.…

Jouw zachte geur hangt om me heen Liefde voor jou zit diep van binnen Met jou naast me mijn lieve schat Lijkt mijn leven opnieuw te beginnen Ik wist niet dat ik zo kon verlangen Naar iemand zoals jij aan mijn zij De warmte en passie die je mij geeft Maakt me zo intens gelukkig en blij Elke ontmoeting lijkt een groot feest Roept een gevoel…

Waar jij ook zal gaan of staan Er is altijd iemand die aan je denkt Die je niet vergeet en om je geeft Er zal zijn wanneer je haar wenkt Ook al ben je ver weg van mij Voor mij blijf je altijd dichtbij Verborgen in mijn hart en ziel Zo werd je een stukje van mij En zo zal het voor altijd blijven Je zit diep geworteld in mijn zijn Een intens…

gaat de mens die zich achtergesteld voelt niet serieus genomen vlijmscherp kwam hij tevoorschijn, getinte jongeren hingen hem de keel uit nu is het afgelopen ik maak er een eind aan dat dacht hij echt al zat er een drankje in de man en toen viel hij zelf ging pootjebadend tenonder in verbaasd kringelende rook onthutste motoragente…

Over de nerven van de houten vloer kruipt schuchter licht. Tevergeefs; jij zit daar met je ogen dicht. Resideer je nog steeds in je lege pauwenkamer gelijk de vorst van een voormalig rijk? De metronoom tikt verder. De musicus speelt niet. Zijn handen zijn verstard in uitvergroot verdriet.…

Mijn hart heb je genomen, je genesteld, diep in mij... uit mezelf laat ik je niet los, waarom laat je mij niet vrij?…