Alle inzendingen over Ecologisch evenwicht

Wat is een ketting Vraagt de nieuwe schalm z'n buur Wij met z'n allen; Dan kan ik gemist worden En hij stapt er tussen uit…

evenwicht in dezen Is oorzaak dat het ritme van de hop Het hoen, de grutto, kemphaan, lepelaar En watervogelaars in Wassenaar Gedesoriënteerd door lichtvervuiling Geheel van slag raakt - broedsel in het slop...…

zing, dans, bemin ontdek, durf, begin heb lief en vermijd verspil geen tijd aan strijd leef en beleef schreeuw, huil goed uit pak op waar je was vergeet wat goed genas kijk uit naar morgen houd geheimen verborgen zeg dank voor elk geschenk want in een oogwenk waarin niemand wordt ontzien is het voorbij Carpe Diem…

Klimaatjongeren zijn simplisten Beweren hoog klimaatrealisten Deze hebben Vesuviusuitbarstingen En bedelven gerichte maatregelen Met tonnen goedkope spot en hoon Een ecologische voetafdruk Groter dan hun lange tenen Een condoom over dwarsdenken Genieten, ja. Vruchtbaar niet!…

"Stap over naar waar wij mee adverteren Het is ontzettend schoon qua CO2 Je wint er, met geluk, een scooter mee En helpt het ecologisch tij te keren" Atoomstroom ja of nee, u zegt het maar Het blijft toch in de kern een groot gevaar…

Die kastanjeboom staat daar al eeuwenlang Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch Paradijs van torren, spinnetjes en korstmossen Schimmel grijs die harmonieus samenleven op de Tonen van een vogelwijs.…

Je sterkte zit juist in je zwakte daar van tijd tot tijd aan (moeten) toegeven zeker niet voor weglopen al vind de hele wereld jou een loser het maakt jou tot blijvende kampioen "You never walk alone" maar besef je loopt altijd alleen op je eigen benen en soms op handen en voeten omvallen en weer opstaan ook met zoveel facebook…

Moraal van dit gedicht: hoe je het ook went of keert de zorgen zijn in evenwicht.…

Ik keek in het duister En vergat het licht Ik keek naar de nacht En vergat de dag Ik zag verdriet En vergat de glimlach Ik droeg haat En vergat vriendschap Ik voelde de koude En vergat de warmte Ik zag de dorre vlakte Maar vergat de oase Ik beleefde oorlog Maar vergat de vrede Ik zag de dood En vergat te leven.…

en of een dag een marge heeft niet meer of minder of het eindigen van de nacht nog telt evenwicht is iets dat je moet loskoppelen en cohesie bestaat uit factoren waar regen uit wind slaat en wandelt door mensen het enkelvoud van eenzaamheid zodra je ergens bent, maar waar…

Ik hoef geen stoeipoesen meer in mijn leven, die types hebben zich gelukkig van mij afgewend, genoeg door hen geleden, genoeg geduvel gekend, mijn hart is verlost van een koortsig leven! Ik wil geen vrouwenlijf dat mij zal tergen, een geest die dagelijks verwarring zaait, een zomer die vroeg of laat verwaait, en verder, liever beklim ik echte…

elkaar wat we voelen, geen heftig gesprek, het meeste is wel gezegd, we zijn onszelf, gaan ons weegs, er heerst harmonie en vree; rekening voor het goede leven, emotioneel en financieel wordt voldaan door de partner die het langst leeft, wie het eerst sterft betaalt met een stukje van zijn of haar leven zelfs dan is er sprake van evenwicht…

even evenwicht vluchtig vederlicht even evenwicht rijker rijper wijzer wetend wondend soms even licht: even evenwicht…

Op het eerste gezicht Is het evenwicht Dat je aan het denken zet over een natuurwet Die het verplicht. Ook een gedicht Is een kwestie van evenwicht.…

natuurlijk is leven niet volmaakt maar niemand had dat beloofd niet elke dag vuurwerkpijlen die de hemel bereiken waarom stilstaan bij ‘t niet gehaalde kijk naar wat er wél lukt wat voedt jou, kan je zelf geven is daar evenwicht? leg de lat wat minder hoog voor innerlijke vrede .…

Ik keek in het duister en vergat het licht. Ik keek naar de nacht en vergat de dag. Ik zag verdriet en vergat de glimlach. Ik droeg haat en vergat vriendschap. Ik voelde de koude en vergat de warmte. Ik zag de dorre vlakte maar vergat de oase. Ik beleefde oorlog maar vergat de vrede. Ik zag de dood en vergat te leven.…

Een contragewicht Zorgt voor evenwicht. Bij belangrijke zaken Moeten wij er voor waken Niet uit evenwicht te raken. Ook al gezwicht, Voor evenwicht?…

Anne’s kippen Er zitten 3 kippen op stok in de nok van hun hok op en top te slapen tot de morgen en dat midden in het hartje van ecologisch, economisch Nederland URECHT Maar bij het krieken van de dag vroeg vlot uit de veren “Aan het werk, sta maar op, sta maar op” roept Anne voorop en na wat koffiemokken tokken, tokken, tokken…

Nodig evenwicht lijkt ver te zoeken. Veel en weinig, overdaad en tekort. Besef is onhandig, niet economisch. Hoop is techniek gericht, nog even. Dat alles een einde kent, denkt men. Wellicht is dit ontleend aan de natuur. Ja, gewis komen levens bij een punt. Mensen beheersen slechts momenten.…

‘Kijk uit hoor’, zegt iemand uit Petten, ‘We zullen goed op moeten letten dat wie met zo’n voet straks minderen moet de hak niet in ’t zand zal gaan zetten!’…

de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt dat is alles waar het om gaat onderweg zijn naar evenwicht…

‘De bronnen raken op’ zo wordt voorspeld, De mensheid is te groot nu in getal, Maar sinds de schepping weten wij toch al, Dat de natuur zichzelf weer steeds herstelt? Een virus is daarbij heel effectief, Dus H.I.V. is best wel positief.…

Soms vliegen harde woorden kris kras over mij heen en beuken ze met vuisten op mijn hout generfde hoofd, vaak schoppen ze tegen mijn schenen die zo stijf zijn als een plank of gaan ze op me zitten bij gebrek aan een bank, maar wat er ook gebeurt ik sta garant voor evenwicht, behalve bij een verhuizing dan sjouwen ze me mee, omdat het…

ze balanceerde op het koord van haar angsten zoekend naar balans…

Gezeten in een treincoupe stroomde het landschap voorbij het voelde als een afscheid was dit de laatste reis voor mij Stemmen die mijn oor niet bereikten omhulden mij met stilte schimmen trachtten mij aan te raken doch ik voelde alleen hun kilte Onmerkbaar voor de anderen met het wegsterven van de cadans komen lichaam en geest weer samen…

ik dans op het koord wik en weeg het willoze woord ik balanceer op de ijle draad vind niets wat zich zeggen laat ik zoek de zin zonder grond sluit de luchtledige mond ik verlies het wankele evenwicht doos van Pandora in het felle licht ik val naar de bodem en laat me gaan hoop draagt me terug naar het bestaan…

Ik zag de tranen in jouw ogen. Ik hoorde snikken in jouw stem. Ik voelde hartstocht, afgewogen, om door te gaan met hem. Maar nu hij weg is van de aarde; nu hij op 't pad is in 't heelal. Nu pas besef ik duizend waarden, die hij jou gaf voor niemendal.…

“Ik ben te dik en naar ik heb begrepen Rekent daarom uw luchtvaartmaatschappij Er voor mijn ticket extra euro’s bij, Een toeslag die u echter weg kunt strepen Omdat ik met mijn echtgenote ga; Die heeft gelukkig anorexia.”…

binnen en buiten in evenwicht die balans een dagtaak des nachts ben ik vrij ik meld me bij het ochtendgloren…

evenwicht, toegangspoort van het onmogelijke, ervaring van schoonheid in liefde om ons heen jullie tempels zijn duizendmaal gebroken, staren door alle transformatie heen muziek en creativiteit pakken het ongelofelijke verstandelijke levensgeschenk, zijn nauwlettend strenge leermeesters, dankbaar en onverschillig in hun wijze doen evenwicht…