Alle inzendingen over Einde missen lach

Ik mis je genegenheid, je verlegenheid je tijdloosheid het einde onverwacht overmacht niemand die meer zo lacht als jij.…

Als de dagen van het diepste kwijt zo zonder einde kunnen zijn en toch niet kwellen dan zal ik zelfs jou missen missen en geen tijd meer tellen…

met mij was jij gaf de ware zin van leven, want jij kon altijd alles zeggen en de vriendschap was het teken van een speciale tijd missen, zal ik jouw altijd missen, zal ik je fijne karakter missen, zal ik jouw grote lach die scheen als de zon jij was een belangrijke schakel van het leven en je karakter was uniek, je lach was zo warmhartig…

fluister maar je verlangen de tijd van missen zie je lach tussen tranen door…

Misschien als de vlam gedoofd is kan ik lachen zonder eind genietend van het geld en het leven wat ik heb bereikt Nee, mijn oren mogen niet doof worden voor een gil van pijn Mijn ogen mogen zich niet sluiten voor geweld en strijd Mijn mond moet droog worden bij het voelen van begerigheid Mijn lach moet er één zijn van hoop zonder eind…

verscheurend was het afscheid het ging ook veel te snel ik wilde het niet eindigen maar het lot deed dit wel met vochtgevulde ogen kijk ik weemoedig voor mij uit zonder goede reden stapte jij ertussenuit zoveel geschikte dagen die jij kon vullen met je lach ik moet het accepteren dat je het einde eerder zag pijnlijk is de voortgang…

Zo luidt mijn huidige visitekaartje met de billenjaren bloot! Ik ben nu 72 doch tot ruim rond de 70 hield ik het vol Op de vraag; "Hoe oud bent u, ben jij" antwoordde ik "52 "of "52 ben ik" De zin hoefde ik niet af te maken "geboren " of als ik 1951 gebruikte "verwekt" 'k hoefde 't niet uit te spreken 't ging er in als zoete…

Vaak weg Dagen niet thuis Niet meer genieten Van de rust in huis 'T is hard werk En al is het ook fijn Er zijn van die momenten Dat ik o zo graag bij jou zou zijn En dan ben je daar Ik zie je gezicht Binnen in m'n ogen Schijnt een hemels licht Je bent zo dichtbij En zo levensgroot Je kijkt me aan En lacht je tanden bloot En ik weet…

Het regent Alsof de wolken het ook zat zijn Ik mis je Maar voor dit gevoel zijn woorden te klein Daarom maak ik er voor jou een einde aan Ik stop met dit gedicht om in het 'echte missen' over te gaan…

jij bent mij dierbaar o,vriend van alle mensen ik zal je missen je woorden en mooie lach beter kon ik nooit... wensen!…

Elke dag is voor haar een cadeautje Ondanks dat ze " niet lang meer heeft" Ze neemt nog een ieder in het ootje Wetend dat ze het einde van 't boek niet beleeft. Elke dag een lach op het gelaat Ondanks dat ze " steeds minder wordt" Ze speelt een spel alsof ze niet " gaat" Toch is de tijd nog maar kort.…

zoals je was ooit komt de oplossing je strooit alvast een nieuwe lente tussen de sterren als je naar dit laagland kijkt zeg je ik kan de weg zien die je moet gaan je moet je niet haasten lach naar het leven lach naar de liefde het allerhoogste heeft iets zonder einde…

heel gewoontjes niets te raar met jouw lieve glimlach zat je daar altijd in voor 'n hapje op 'n uitje of 'n feest 't werd pas gezellig als mevrouw Collet was geweest dan konden we haar zonder te hoeven vragen iedere keer weer zo heerlijk plagen ook al kan 't helemaal niet zag ik je onlangs op de fiets moest wel twee keer kijken…

Maar we missen je zo, ze vreselijk we missen je aanstekelijke lach we missen je vrolijke stem kortom: we missen JOU. Dus mag ik je nog een keertje zien, zodat ik wat rustiger slaap misschien want ik mis je zo...…

mij kijkt weer weg hij lacht naar mij ik wordt blij lach weer weg hij loopt door de gang dat maakt me bang hij is weg ik zal hem missen nooit vergissen in hoe hij was…

Toen speelde regen en sneeuw hun rol teveel om nog leuk te vinden, was er geen vrolijkheid, alsook geen lol, dus geef me zon, geef me warmte, ik lach!…

in een kunstcafe hoorde ik haar lach mij uitzwaaien ik kuste die lach onmiddelijk glimlachend en wel die lach, volgens mij sloeg het vanuit haarzelf nadat ik over de drempel was gestapt om in eeuwigheid te kunnen glimmen…

Er is een weg die niet belopen wordt als het begin van het einde niet stopt Als dit wel het geval is bij bepaalde mensen, hebben die mensen het begin wel meegemaakt maar het einde moeten missen Dat zijn de mensen die de weg nooit meer zullen zien, denken we Mensen bij wie het begin nog voortduurt zien de weg van dierbaren bij…

Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

[Dit schreef ik voor mensen die hun liefde moeten missen] Einde Onze momenten samen waren fraai. Intens hebben we van de liefde genoten. Bewonderenswaardig hoe je het leven zag. Het zal stil zijn zonder jou, maar bedankt dat je mij liefde hebt kunnen geven.…

Lange zwarte dagen Mijn masker wordt zwakker Mijn pijn sterker Pijn dat het doet Als alles gewoon doorgaat Pijn dat het doet Als ik ze hoor Als ik ze hoor lachen Lachen alsof er niks aan de hand is Ze missen niks Ze zien niks Met de dag worden ze blinder Blinder voor die lange zwarte dagen…

We huilen lachen Om wie je was Lief heerlijk mens Het missen is enorm Rust nu maar vredig Stil gaan wij naar huis…

Ik lach, begroet de dag en tel mijn zegeningen……..…

als je niet meer lacht is het einde zoek of juist heel erg dichtbij…

wie meent dat er een einde komt een einde aan mijn liefde voor jou weet weinig van gehechtheid zijn aan wie jij mij bent geworden en gebleven jou stem hoor ik nog elke dag bij het slaap gaan en wakker worden als vogelzang in de vroege ochtend die ik niet vergeten noch missen wil als een oase van rust en warmte die jij mij bent en…

soms praat ik met je over dagelijkse dingen ik vertel je over pa de boodschappen we jou dan zo missen nu wij samen lopen met dat gapende gat tussen ons in en wij dit vullen met grappen en lachen om niet te hoeven voelen hoe leeg…

blonder dan roze kleur je de dag zing je de woorden zonder einde ben je alles in mij dat ik vergat lach je een lach om mijn mond ben ik het zijn in je ogen dat rozer dan blond sterren in de hemel zond…

mezelf in de spiegel groetend maak ik een eind aan de eenzaamheid en lach me maar weer eens te barsten…

Geen rijkdom en geen roem zijn groter dan die lach, Dat lachje, dat als in herkenning, jouw oog ontmoeten mag.…

Het is verdwenen Als sneeuw voor de zon Als een blaadje in de lucht De tijden van komen Veranderden in tijden van gaan, nooit meer zien Het missen van jouw lach Als de mooie ochtendzon, Het voelen van de aanwezigheid Geschreven in de ziel Als een herinnering aan jou Zal ik altijd aan je denken…