Alle inzendingen over En nu het stil geworden is

Het is zo stil geworden, want niemand heeft nog zin jouw lang verhaal te lezen en dan vanaf ’t begin, om eens heel goed te luist’ren en wellicht zonder raad, je toch nog iets te zeggen waardoor het beter gaat. Het is zo stil geworden. Je voelt je echt alleen. Maar, vriend, kijk in die stilte eens even om je heen.…

geworden is blijft er dat wroeten naar verledens waarvan ik nooit de sleutels had wiens kind ben ik geweest?…

Het is heilig stil geworden, in mijn bovenkamer. Toeval zie ik er bedoeling worden, in de stilte, die altijd vredig is. Angst zie ik vluchten gaan. Vannacht.…

het verdriet dat ik vergeten was is alleen maar stil geworden roerloos voelt mijn hart de zwaarte de vergane tijd sluipt verder weg jij komt steeds dichterbij ik wandel van boom naar boom van jou naar jou…

dat mijn Leven weer leefbaar Geworden was…

Het is stil geworden. Buiten is het duister. Het maakt wakker. Ik ben aanwezig. Het mediteert. Het regent. Ik luister. Ik adem. Denken heeft geen zin. Gedachten verstillen. Alle druppels vallen. Mensen ademen. Allemaal. Het mediteert. Regen regent. Het is nacht. Nu is vrede. Het ademt. Het is stil. Samen. Hier. Wij. Nu.…

geworden God had voor mij het tij gekeerd…

Ik kom thuis en kijk om me heen In huis is het stil geworden Alles getuigt van jullie afwezigheid Op tafel staan nog slechts twee borden Ik blader door de babyfoto's Lang geleden gemaakt Het lijkt de dag van gisteren Toch heb ik jaren over jullie gewaakt Mijn ogen vullen zich met tranen 't Vocht van moedersentiment Die tijd is nu voorgoed…

Bevers hebben een dam gebouwd, in onze gedachtenstroom, die stil geworden is. Er is een liefdevol meer ontstaan, waarop we samen drijven willen. Waarin we diep willen duiken. In dat bewustgeworden meer, dat onze diepste gronden kent. In dat maanbeschenen water, dat bron van liefde is.…

Dat jij een kind van de zon was de vroege seizoenen van je bestaan daar hadden gebloeid waar vandaan jij noodgedwongen moest gaan met niets in je koffers daarover wilde je liever niet praten toch heb je me eens verteld hoe je op het executieterrein van de gele soldaten de laatste minuten van je leven aftelde maar waarvan je zus je bevrijdde…

Het is gewoon weer dat fragment van in pyjama zitten schoongeschrobt door mama tandjes net gepoetst Paulus de boskabouter luisteren voor Eucalypta huiveren en hupsakee dan gauw naar bed zie je de draken op de muren vuurspuwend en schuimbekkend happend naar je kinderhoofd dat wegkruipt onder zware dekens waar is je teddyhond gebleven…

Het klopt toch dat ze zich hier overdadig ontvouwden onder jouw zorgzame handen vanaf hun eerste knop jij hun rijping volgde met waren het liefdevolle ogen? en ik menigmaal op dat pad aan de zijkant ... nog voor mijn lippen woorden konden vormen 'niet hier spelen' riep jij alleen maar als een getalenteerde bloemist gaf je voedsel en…

in de keuken buigt haar grijze hoofd zich over de krant haar rimpelige hand strijkt over een foto van het gezicht van een opgejaagd kind zacht streelt ze, bezweert ze de angst van het bange kind ze sluit de ogen het is zo stil geworden in de stinkende goederenwagon in de duisternis tast ze tevergeefs naar de hand van haar moeder…

onzichtbaar voor elk oog altijd onuitgepakt gebleven hun koffers in die donkere hoek met niet te openen sloten soms snerpten heel opeens wat kreten als ijzel door de kamers ontweken stille tranen de beklemming van mijn vragen en nu het stil geworden is blijft er dat wroeten naar verledens waarvan ik nooit de sleutels had wiens kind…

Hier had ik mijn kinderen op schoot knuffelgeurige verhaaltjes voor het slapen gaan en dan de allerlaatste zoen het is hier erg stil geworden wat overbleef zijn de wolken witwollig voorbijdrijvend langs mijn raam…

Mijn mamma is zomaar stil geworden Ik snap niet goed hoe dat kan Eerst liep zij nog te dansen en kwam zij fluitend ‘an’ Maar langzaam gleed dat harde en dat drukke zomaar weg Ze was heel erg ziek geworden Ze had een beetje pech Het beetje pech werd steeds maar erger er kwam geen einde aan En met het erger worden is ook ‘mijn stem’ vergaan…

Nu is het tijd om als een trage vader te werken in de trouwe aarde van de rust, de stilte te veredelen tot stil geworden eenvoud en God te danken voor de goedheid van de goden. ---------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1982.…

Het is twee uur geworden en je komt bij me zitten. We praten over Osho en over Krishnamurti. Over het mysterie dat leven heet. Het is drie uur en stil geworden. De mensen zijn gaan slapen. Ineens zit je weer achter de vleugel. Je improviseert en dan zing je voor ons 'Het is stil in Amsterdam'. Op de juiste plaats, op de juiste tijd.…

Nu is het stil geworden, zoals een zomer om de dorpen bloeit. En moeten ook de bloemen weer verdorren: mijn lendenen zijn omgord, mijn voeten staan geschoeid. Uit Uwe Hand ten tweede maal geboren, schrijd ik U uit het donker tegemoet.…

Dan wordt het stil in mijn hoofd. Ik ben enkel nog getuige van alles dat er is en langs komt. Ja, het is heel stil geworden, heel stil. Ik voel niet meer, dat er iets is. Alles wat bestaat lijkt verdwenen in het ‘zijn’. Mijn lichaam is verdwenen. Mijn doel is verdwenen. Mijn pad is verdwenen. Mijn emoties zijn verdwenen.…

Het is stil geworden in hartje Amsterdam er lopen nog wel toeristen onwennig elkaar aankijkend met de veelal gestelde vraag "Waar zijn de Amsterdammers!…

de man met zijn mondharmonica zijn ziel als zon hoog geheven in zijn knuist van zee en zout naar aarde buigt hij voor ons gewone mensen twee merels en stil geworden kinderen wij klappen hij legt zijn ziel op tafel wikkelt zich in een deken glimlacht even en slokt jenever uit een glas dat overblijft in een waaier van bladeren waait…

De kinderen zijn de deur uit Kleinkinderen zijn er nog niet Mijn man en ik kunnen het nog prima vinden met elkander Soms vliegen de spetters van ons geluk nog door de slaapkamer Toch is het stil geworden in ons huis Is er geen rommel meer in de kamers Weinig reuring in de tent keuken schoon en opgeruimd Dan kijken wij elkander diep in…

Nee, ik ben stil geworden, Ik heb mijn ziel tot rust gebracht. Als een kind op de arm van zijn moeder, Als een kind is mijn ziel in mij. 3. Israël, hoop op de HEER, Van nu tot in eeuwigheid.…

Er wordt gesproken over ‘Niet veel doden’, ‘Slechts militaire doelen’ en zo voort, Terwijl je de sirenes loeien hoort, Bidden de leiders tot hun eigen goden. Ik zag daarnet hoe Bagdad’s dag begon, En buiten schijnt een mooie lentezon.…

naar mijn eigen verstopte warmte Vind ik ergens oude tranen en raak ze niet meer kwijt Leeg schreeuwt het in me en het overstemt me En dan de zon die alles zo belachelijk maakt Terrasjes vol met mensen die er wel zijn Juist nu ik je geur zo helemaal vergeten ben Zelfs de verzonnen herinnering me niet meer voor de gek kan houden Mijn lichaam stil…

geworden Herinneringen komen voorbij Aan wie hij was, aan wat hij zei Warme klanken van zijn accordeon muziek Wat kon hij spelen, magnifiek Zijn droge humor, wat lachten we om hem.…

Slootwaterhemel, maanverlichte weg, bomen – stil oud geworden.…

Je weet dat ze bestaan, de schriele zwarte jongetjes van een jaar of zeven, acht die tevergeefs aanschuiven voor een lepel eten. Je weet het, en dat moet doorgaans volstaan, je wilt ze niet iedere dag in je gezicht gewreven krijgen. De aanblik is ondraaglijk. Je ziet zo’n jongetje en in één klap zie je ze allemaal, ooit. Alle jongetjes, alle…

Als ik sterf sterft niet mijn energie ook al lig ik volledig uitgeblust en zal mijn laatste adem mijn stoffelijkheid beëindigen mijn innige energie ontwaakt weer door d'ochtend-frisheid na 'n diepe nachtrust die mijn energie tijdelijk temperde maar na mijn stoffelijk verlijden spring-levender en energieker zal zijn dan in het afgelegde…