Winternacht
Het is stil geworden in de straten.
De nachtklokken en de sneeuw,
vallen zonder geluiden samen.
Angsten wachten rustig af,
tot de vrede weer vertrekt.
Gedichten worden niet gedacht.
Het wordt vredig in mijn brein.
Niets kan ik horen buiten.
Binnen wordt het stil.
Alleen mijn vingers schrijven nog.
Mijn hart luistert zonder moeite.
De slaap wil me nu niet vatten.
Het is heilig stil geworden,
in mijn bovenkamer.
Toeval zie ik er bedoeling worden,
in de stilte, die altijd vredig is.
Angst zie ik vluchten gaan.
Vannacht.
Zie ook: http://www.albertweijman.nl
Schrijver: Albert C M Weijman, 7 februari 2021
Geplaatst in de categorie: tijd