Alle inzendingen over Foto

Ik wil foto's van vandaag nieuwe foto's van jou en mij waarop we intens gelukkig zijn Ik wil foto's van later van hoe het misschien ooit zal zijn foto's waarop we samen oud en samen nog steeds gelukkig zijn Foto's van toen zijn er genoeg maar ik wil foto's van vandaag waarop te zien is hoeveel ik van je hou...…

Duistere stilte, lichte stilte Foto´s komen tot leven Foto´s van oudooms En van oudtantes Ik wil slapen in de wind Tv kijken in de lucht Met op de achtergrond De foto´s die door de lucht zweven Zweven door elkaar Om de minuut zie ik een andere foto De mooiste foto en de bijzonderste Foto lacht naar me…

Hij kijkt foto's. Op een ervan verft zij een kastje. In het kastje liggen foto's. Op een ervan kijkt hij foto's. Niet op de foto's: zij verft een kastje.…

Je stuurde een foto vandaag waar jij het allermooist op staat en al wilde ik dat heel graag het is niet dat het nu beter met me gaat want een foto verandert niets aan het feit dat ik je mis ik kan je misschien wel zien maar ik weet dat het niet echt is Want een foto is slechts een foto ik kan geen zoen geven of krijgen ik kan je niet voelen…

En dan die ene foto, waar de tijd is vasgelegd, waar geen mens meer naar kijkt, geen woord over wordt gezegd.. Die ene foto, waar de tijd lijkt stil te staan, de mensen verdwijnen, Die foto blijft bestaan...…

De trein, rekt het landschap uit Bomen strijken langs het glas Een flits, legt de tijd voor even stil Vormt de wereld, hoe ze was…

Zo'n foto is nooit weg, en ze kosten maar vier voor een gulden Kijk, het lijkt (na drie minuten) en we staan er nog op, ook. Omgekeerd natuurlijk, ik zat links en op de foto's zit ik rechts. We zijn bruiner dan in werkelijkheid, en de schaafwond op mijn neus blitst overdreven. Links voorop, dat ben jij.…

Zij staart me aan Als ik kijk, kijkt zij ook. Ze zit gemoedelijk Lachend en onberispelijk In haar zetel weggedoken Even boven haar bril kijkend. Een glimlach rond haar lippen Of is het een grijns De achtergrond is vergeeld Gekreukt, gescheurd Maar ze blijft daar hardnekkig zonder verpinken mij gadeslaan tot ik mijn rug naar haar toekeer…

De foto van de dag een beeld dat je niet zal verliezen Misschien een bittere last wat zal je kiezen Dat beeld van onwel of die schim die is verdwenen De dag gaat snel maar die foto is gebleven…

En je weet lieve moeder door die foto aan de muur zul je altijd bij ons zijn. In gedachten ben je bij ons en je leeft voor altijd mee in ons hart. Rust zacht lieve mama. We houden van jou. En we missen je.…

Flonkerende ogen witte tanden een prachtige huid fel gekleurde sari’s versierd met edelstenen en dan wij lichte haren bleke huid westers gekleed toch wil je vol trots met ons op de foto…

Een foto, al is die zo ver weg genomen, is als zwart wit dichtbij mij, waarin iedere nieuwe strofe, van nature overgaat in een alinea, alsof ik jouw boek nooit echt gelezen heb, dus lees ik jou tomeloos ademloos door, terwijl ik naar een oude zwart wit foto staar...…

Foto aan de muur. Oneindig diep. Aftastend en onzeker is hoe ik er naar binnen liep. Dagen, weken, maanden geleden. Foto aan de muur. Aan het oppervlak zo mooi en puur, maar diep van binnen koud en zwart. Toch veroverde het zijn plek. De tunnel naar mijn hart. Foto aan de muur die me tot leven heeft geroepen.…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

je kijkt mij aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zoveel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt mij bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt me bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt me aan je foto houdt mij bij de les…

Nog drie zijn er in leven Soms sta ik op en heb energie dan ga ik langs langs alledrie dag tante Jo ben je nog bang voor kikkers, muizen of de kat van tante Alie die mijn moeder al lang niet zag niet zien wil of doven woorden net als daden langzaam uit dag ma wat is er nog na die kaalslag wat kan ik nog omhelzen…

een steen blijft geworpen de melk opgeschud tot breukvlak, niet opraapbaar niets is gaande alles bevroren in een moment, twijfelloos niets is herroepbaar alles voldongen in stilstaande val, bodemloos geweest is onvervangen met nadruk cursief gedrukt alle luchten eender geen wolk hetzelfde, de foto onbewogen…

Overal door de wereld Zwerven de snippers rond Van toen god Zijn foto verscheurde…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…

Uitgeblust In water zwevend lig je nu elegant sieraad te zijn aan het strand O, ik voel de jongetjes je straks al prikken met een stok in je blubberige bol En jij ligt te wachten op vloed, houdt rustig nog vol…

Ik zie de foto waarop wij staan mijn zussen en mijn broers Broer bert is niet daarbij hij stierf, nog jong zo plotseling in mei Onze ouders zijn allang gestorven, te vroeg nu ik zoveel vragen heb Over leven en gewenste dromen in hun hart Het lijkt zo lang geleden soms als vandaag Dat wij kinderen aan de lange tafel vochten om een…

Als fluwelen frambozen lonken je lippen naar mij Je geeft je kwetsbare pose en lacht je witte tanden vrij Je groengerande ogen stralen zoals een zoete zomerzon Ik volg je bergen en je dalen en wou dat ik je strelen kon Ik kan je mijn passie geven vol van tedere geborgenheid en onze liefde laten leven en stoeiend vrijen zonder tijd…

ze zomert in mijn hoofd en vult mijn gedachten met warme woorden die verzachten ik had het even koud gekregen maar haar aanwezigheid heeft de kilte verdreven je foto bracht ook mij het licht ik ben alweer voor jou gezwicht…

Haar moeder lacht en maakt de foto die ze van zichzelf had willen zien: het meisje, en ik incognito niet zo wijs, niet zo vol, hoog en breed van voorgeschiedenis als nu en kleiner dan wat ik weet van al de mensen die mij hebben gestreeld van al de wensen die ze met mij hebben gedeeld…

als een innige omarming zo liefkoost tijd de vooruitgang jaren groei verbond natuur met wat de mens bedacht tot een harmonisch samengaan zelfs daar waar je het niet verwacht…

Het is stil in huis, ik zie je foto staan. M'n ogen branden, er vloeit een traan. Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in. nooit wil ik weer wakker worden, mijn leven heeft geen enkele zin. Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan, m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

een winters decor met water, riet en een molen huiverend sta je op een brug naar onbekende overzij bekoorlijk gekleed in een jas die ik nooit zag je haren wapperend in de gure wind gewikkeld om je hand de riem van de vrolijke hond die nog steeds niet snapt waarheen ik nu toch ben weemoedig lijk je naar de fotograaf te kijken een vage…

Ik kijk je heel lang in je ogen en word weer even meegezogen Mensen vinden die foto naar getekend gezicht en zonder haar Maar voor mij geld de gedachte dat je voor ‘t eerst weer lachte Toen ik die foto heb genomen wisten we dat het goed zou komen De chemo werd je haast fataal 't middel erger dan de kwaal Maar je was een echte vechter…