Alle inzendingen over Gaia

De een wordt slachtoffer, de ander overleeft als Gaia vecht om de natuur te laten zegevieren. De stilte van de berg, die een hoogtepunt bereikt een ejaculatie van lava bedekt moeder aarde. De werkelijkheid ondraaglijk, niets is meer wat het lijkt als Gaia vecht voor het behoud van haar natuurlijke waarde.…

overal te allen tijde in al zijn deemoed biddende god allah boeddha vrezende in 's mensen goedheid en toekomst gelovende, miserabele humanoïde nazaten der neandertalers wordt zonder slag en in één stoot de armageddon uitgestort tot het moment dat moeder aarde, gaia, bezwijkt onder het tot waanzin drijvend geweld…

als moeder Gaia chaos wordt en wervelstormen baart die niet zijn in te tomen als wilde stromen raken in de nucleaire kern als gekerm de straten overmant en kinderen onbeschermd tussen vallend puin wezenloos bewegen laat mij dan meer oog dan lichaam zijn alziend goddelijk oog dat de gulzigheid van Gaia doorseint aan het alomvattend…

zwaaiend met je staart zonder schoenen maak je direct contact met Moeder Aarde dieren staan zoveel dichter bij het hemellichaam waarop we leven zij zijn de waarlijk rechthebbende bewoners van deze mooie plek in het heelal waarom, o waarom toch heeft de Moedergodin de mensen uitgevonden, naar deze Aarde gezonden Gaia…

geboren uit hartstocht Eroos zijn metgezel kind van de natuur en liefde moge uw leven zorgeloos en liefdevol zijn Gaia Helios en Eroos zullen u begeleiden!…

In zonnestralen schittert hemelsbreed ijle wereld barstensvol klein leven zwaarder dan mensen en dieren wegen mantel van Gaia, godin der planeet. De zon schuift weg achter een bomenrij diffuus licht geeft niet die schittering levensloos leeg lijkt plots de atmosfeer.…

aderen als rivieren onze vitale organen voeden in verbinding met ons hart dat als een regenwoud het ritme van ons leven regelt aangestuurd door ons brein dat als de korstlagen van de Aarde onze levensbronnen herbergt en onze innerlijke zon laat stralen die ons steeds weer oplaadt Wij zijn Eén met al wat leeft Wij zijn Gaia…

Gaia vindt vast een ander pleziertje.…

Gaia is onrustig De wind raast over 't land 120 km per uur Blad verwordt tot zand Elementen laten zich horen Regen hagelt neer Wortels uit aarde getrokken Weergoden gaan tekeer 'De Goede Week' voor Pasen 'Witte Donderdag' 't laatste maal 'Goede Vrijdag' lijdensweg We kennen het verhaal Storm voor de stilte Lijden voor verrijzenis…

Buitenaards atmos en stratos sferisch fysisch uit aardse dampkring tredend kosmisch astro en nautisch zwevend rondt de Apollo zijn ruimte commando met maanlander adelaar Eagle aan boord de maan in een baan ver van Gaia vandaan obscuur intermezzo een angstig half uur aan de duistere kant van de maan…

Ooit in een ondenkbaar ver infinitum onder gaia's taiga in galactica dwarrelden microscopische nonspecies van darwin en crusoë in de wereldzeeën wortelden zich als outcast vast in miljardenvoudige neuronen in de spermatozoïdenrijke tussenwervelschijven der gigantomammo's, in het mineralenrijk der algen in ongenaakbare toppen der…

groeide tegen de verdrukking in ontwortelde de huid en zag de zon ongrijpbaar boven alles uit ik denk me vrij maar ben gebonden aan je dradenkracht ik spring en voel me blij val dan weer veel te hard je wilt me bergen in je moederschoot en laat me maar heel even bloot ik hoor bij jou en deel je eeuwig streven ook ik voel Gaia…

lucht komt weer op adem, Corona maakt de wegen vrij Gaia schudt haar veren de wilde gans stijgt op tegen de rots en wordt door hemelse thermiek gegrepen…

Komaan, vergast ons straks op een essay Want Gaia is weerloos zonder jouw waarde...…

Wit Wiefke, jouw plaats is bij jouw warrelzusters heidepoelen zijn je thuis een jonge man verdwaalt wordt betoverd door gratie van de neveldans hij imponeert jou door zijn sprongen en zijn blik je volgt hem naar de mensenwereld verblind door machtswellust verwaarloost hij jou, zijn buit ontrukt aan het moeras je wendt je af, je…

planeet we dumpen er ons kernafval we gooien er olie op we vervuilen het met miljoenen kilo's plastic die alle leven kapot maakt alle dieren en planten verstikt maar het deert ons niet zolang wij maar kunnen zeilen en cruises maken ach het valt allemaal wel mee maar het valt helemaal niet mee hoe we Moeder Aarde misbruiken Gaia…

randen bijten zich in blauw als tanden van het magma zwavel voert je naar de hel in een geest- verruimend lachmaar het lijf van Gaia is gestold maar sist nog haar venijnen je voelt het kloppen van haar hart weet je dicht bij haar geheimen ze pulseert geen bloed haar huid is warm en broos de weeën komen woordeloos ontvang haar…

het marmer glanst polijst de tijd die is geweest in aders die het leven raken subtiel detail verspringend soms ze waren daar toen Gaia nog haar aarde maakte eeuwen splijten in geopend steen de houwer kijkt er vaak langs heen ziet ongebroken lijnen dat spel kan hij met een geoefend hand verfijnen ze worden in nog zachter kleuren…

ik laat me drijven op de wind hoor in de verte kerkklokken luiden beneden speelt een kind zijn spel lijkt doelloos maar hij lacht plezier zijn oog en handen vinden hun vertier ik zoek de schaduw van mijn vroeger leven speur naar kleur in de herkenningspunten die rotsen kunnen geven land in de geborgenheid van Gaia's schoot…

warmte, vriendschap, samen-zijn blauw, regengrijs verlangen ik ben onvrij, gevangen en maak mijn eenzaamheid tot iets dat in mijn nergens vorm krijgt een cognitieve dissonantie misklank van domheid, arrogantie doch in de duisternis vonkt licht subtiele vreugde, liefde, vuur atomair is zij een felle zon Pandora, die met openen begon Gaia…

en ieder weet zich thuis Het kind met tranen op de wangen, de jonge vrouw, de moeder, de godin in ’t droomkasteel heb ik ze nu gevangen de heks, de keizerin en haar slavin Tranen van bloed en wijn genoeg vergoten zacht zingend heb ik ze naar huis geleid en achter hen de buitendeur gesloten dan in Endymions wolkenbed gevlijd In moeder Gaia…

gaf hij zijn eigen lot uit handen groef hij door hoogmoed zijn eigen graf heeft hij getekend voor z'n apocalyps ging zij hem voor op planeet aarde moeder natuur de oude Gaia?…

mijn wandeling met de ongeziene voerde mij naar een stilteplek een verenkleed van oude pijn bedekte mij als grauwe as er was een kabbelend ven omringd met kaal struweel ik liep het koude water in verliet het naakt en schoon een aarzelende zonnestraal droogde mij behoedzaam ik kleedde mij met zacht groen mos dat hart en lijf beschermt…

Er is geen houvast meer, wij zijn de weerspiegeling van de toekomst; ruïnes zie ik, omgeven door sceletten en ruimtewezens in aanbidding voor Gaia op zoek naar souvenirs.…

Een Thuis door allen uitgewoond Dat aan het protesteren slaat Met een veranderend klimaat Dat chronisch lijden aan ons toont Ze waarschuwt, maar wij horen niet De woede waarin ze ontsteekt De vurigheid waarmee ze spreekt Het noodweer waarin ze voorziet Ach Gaia, Moeder, oergodin Wie trekt u straks uw doodskleed aan Wie baart u op, kan…

Eilandje van verstild geluk, verre van de roes bij een dronkaard of eigen aan een dromer en zelfs anders dan een hapje paddo santo, restant uit Gaia, de oercultuur van weleer: vandaag, staan yin en yang naast elkaar. In mij, zo vredig, mengt zich lauw water met het theater van Siberische luchten, een oase van turquoise.…

Aan boord van Fragile op weg naar haar tweelingzus gaia, het moederschip der blauwe planeet ontwaart het eye in the sky een wit konijn, moederziel alleen en van zijn god verlaten die de hele bliksemse heksenketel met een welgemikte worp smeet in het zwarte gat in de rok van het almaar slinkende terugplooiende heelal het multicolor…

Ooit was er een planeet, grootmoeder Aarde lichtblauw gerand, gezien vanaf de Maan wie nu ver reikt ziet haar bolvormig staan aan 't firmament, als ster onder de sterren het was moeder natuur die Gaia baarde in oerkrachtenergie haast evenaarde Zie hoe zij zich opnieuw regenereert haar mysterieuze groene regenwouden haar onherbergzaam hoge…

tot stof vergaan en toen verzand in torabora's hindukush spelonken, tussen achttien reuzen van eight miles highmalayatoppen ...een volk als mammoetschool van nooit te tellen octopussen in de diepste troggen op moeder Gaia's bodem of dicht bij huis wat er aan bizons op grottenrotsen is gekrast en alwat men aan reuzetrollen heeft…

solarplexus voor eeuwig vastpinnen op de toppen van cheops en gizeh Het is er niet enkel dan zodra wij ons openstellen voor binnen en buiten en onderhuids kruipende adders en padden en kronkelslangen en schaamrood en smeerlapperij er is geen antwoord, anders dan in eskimo- en neandertaal Wij stupide ratiomisbruikende ruimteverkennende gaia…