Alle inzendingen over Geveld.

De bomen geveld het kanaal keek niet eens om liep gewoon rechtdoor wat leek het landschap plots doorzichtig klein of was het leeg een open lade waar herinnering uit verdween…

in de vlam van honger ben je nu geveld aan koperen geuren je haren wapperen als een vlag je borsten half ontbloot en ik jouw jongen die jou gedurfd kuste in een hunkering van nazomer ik heb je nooit gekend, maar getroffen in een liefdevolle wind een vrouw van liefde het donker legt nu licht in onze handen…

De dader krijgt een rode kaart wordt onder geloei gek verklaard, hij moet onmiddellijk van het veld omdat hij een speler heeft geveld. Soms winnen de blauwen dan de roden na het schoffelen onder de zoden, de ene club wint de ander verliest geef mij maar een boek alsjeblieft.…

Mijn voorgevoel zei me: ga door je " oude" straat, en zo toog ik richting mijn geboorteplaats. Moest even zoeken, er stonden flats, het parkje van voorheen was weg. De kerk in het midden houdend met mijn rug er naar toe, dacht ik nu moet ik vooruit, maar weet niet hoe? Om de toren heen die was gebouwd dan maar, liep vooruit op goed…

Een schok trok door de site, Adriaan geveld, hoe nu gesteld met zijn te gekke reacties, hoe nu verder zonder zijn geschrijf, een electrische schok trok door de site, Adriaan ziek, dat kan toch zomaar niet? Jawel, dat kan wel dat overkwam hem en wat nu?…

De zware storm kwelde velde de statige beuk trok hem los van wortels die jaren vergrendelden. Triest maar magnifiek ligt hij nu ten prooi aan spottende schimmels en wellustige wormen. Maar niet voor lang want we dulden geen dood dwars op de paden loodrecht op ons doel. Hoe bescheiden ook iedere vooruitgang moet doorgang vinden…

hij leek een boom met gespreide takken die je altijd vastgrepen als je dreigde te vallen hij was zo massief een toonbeeld van kracht maar alleen aangewend om geweld af te wenden toch was één schot genoeg om hem te vellen zijn eigen hand tekende zijn afscheid ~~~ in memoriam…

nachtenlang zingen de wolven hun dodenlied langs wakende uilen tot de maan verschiet in de rivier vallende woudreuzen bedolven verpletterend hun weerloze jongen nachtenlang huilen de wolven om hun bloed op stuwende stammen dat kleeft aan de grondontwikkelaar vreeemde geurvlaggen geroken vrezen zij de mens, het dodelijk gevaar…

geur van nog vers hout hier lig je nu uitgeteld na zo'n dertig jaar…

hout splijt tot in de vezels onder het ritme van de bijl bezwijken ringen van de tijd in ferme slagen zwellen spieren op en bundelen de kracht een laatste slag wordt toegebracht ruisend valt de bladerkroon haardhout wordt in vlam gezet en in de bedstee droomt een koortsig kind van vuur, van toortsen aan de…

Voor een ieder stond je klaar, altijd Voor een ieder was je daar, altijd Voor de dag, voor de nacht, altijd En nu, nu ben je zelf, de weg een beetje kwijt Niet voor altijd, Je ziet grauw, je ziet moe Zo zag je er niet immer uit Blakend van gezondheid Die ben je nu een beetje kwijt Ik hoop intens dat je opknapt liefst snel In je hoofd kijken…

De rechters in Den Haag hebben gesproken Een genocide noemt men illegaal Het oorlogsrecht geldt internationaal En kan zodoende niet worden ontdoken Legt Netanyahu zich nu neer hierbij? En laat Hamas de gijzelaars snel vrij?…

Paradijsvogel geveld door een jager met giftige pijlen…

Ik heb zijn ringen nauwgezet geteld nog zo jong en al geveld…

gevelde bomen oorverdovende herrie gezaag in de nacht…

Boom door storm geveld; ontheemde tortels vluchten op zoek naar asiel…

de bomen gesnoeid het bos weer netjes gekapt donkerte geveld…

Zij voelen koud op stille banden. Wie met een wagen bomen kruit voert niet te tillen stilte aan. ------------------------- uit: 'Tirade', nr. 200.…

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

Afgeknakt ligt hij scherp zijn doornen op de grond door de storm geveld het was te schoon te royaal te weelderig was zijn kroon…

Over geen ontwerp praat men; niet te temmen of -project ex geveld.…

Alsof de bomen zich hebben teruggetrokken een soort van zwijgen hangt er mijn buur heeft de dode boom uiteindelijk wat een klaarte wat een verte geveld…

Arme oude eik geveld door de storm brak als een lucifer.…

Een boom geveld gedachteloos de takken zijn geknakt liggend, langer dan rechtop terneergeslagen in dat besef gebroken bukkend, tel ik ring na ring jaar na jaar staren mij nu aan geboorte, oorlog, dood te lezen in zijn ziel gegrift zijn lief en leed gekerfd, een hart, een pijl een schok gaat door mij heen daar staat mijn wieg…

die nodig moeten afgestoft leest zij de krant van gisteren of eergisteren leest zei de krant haar thee wordt koud bij de terugkomende herinneringen aan morgen en veelbelovende gevoelens van weleer de klok tikt door één kant op net als haar hart zei hoort het tik voor tik een vlaag van helderheid laat haar achter geveld…

Doorleefde bomen wisten niet van wijken Die glashard hun geboortegrond bestrijken Het grauwe vergezicht groeit zienderogen Een groen verleden is voorgoed vervlogen En platgewalst tot aan het laatste blad Gaapt dat hiaat in mijn geliefde stad.…

ze hakten niet maar zaagden met de tand des tijd het echte hout uit jouw zo kostbaar lijf ze hadden je geveld de stronk bleef staan wortels nog onaangetast ze lieten je begaan dachten je voor uitgeteld maar jij weerbarstte hun geweld en ontknopte in een vrijheidsring die takkenhoog zijn lente vierde in een zomer die nooit kwam…

jonge pimpelmees in te vroege vlucht geveld raakt haar kinderziel warmt zijn lijfje in haar hand graaft een kuiltje vol bloemen…

een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld…

god riep zijn engelen als getuigen zij beten in het stof en moesten buigen voor de advocaten van de duivel nog is het laatste oordeel niet geveld maar de dagen van de schepping zijn geteld…