Alle inzendingen over Haar sjaal

De oude sjaal die al zo lang dienst deed, maar de hals open. Zo koud is het niet in de kamer. En toch de sjaal die ze niet meer ziet, die ze onnadenkend pakt 's morgens na het wassen. De sjaal die meegedragen wordt die alle vergaderingen heeft overleefd de reizen naar Londen en Moskou.…

neem de das die als je in z'n hart kijkt zoveel liever sjaal was geweest maar ja we hebben het nu eenmaal niet voor het zeggen dus eens een das altijd een das en die sjaal die draag je dan maar in je vrije tijd…

Jij zat daar met alleen het grauwe wolkendek als een sjaal om je heen jij zocht het nooit zo in de sterrenhemel zoals die nu zonneklaar was blijkbaar was je klaar voor je laatste keer je laatste adem legde de sjaal neer je glimlachte weer.…

Ik neem mijn verlies wanneer ik een sjaal kwijtraak -- en win onthechting.…

Ik zie je zijden sjaal nog wapperen in de wind om een gezicht dat ik herken maar door jou niet meer gezien wil worden.…

Ik geloof dat mijn adem als een sjaal van wolken gedragen door de zomerwind op een mooie dag de weg naar je schouders vindt.…

Ja, mompelt zij wanneer haar huid geen levensrimpels meer gladstrijkt ja, mompelt zij wanneer beide voeten haar eigen wil alweer laten staan de wanhoop in haar ogen wanneer vier wielen haar benen moeten laten aarden schreeuwt om taal ja, mompelt zij het is mijn tijd ik moet gaan zit mijn sjaal goed ?…

. --------------------------- uit: 'Een rode sjaal', 1998.…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

er moet een wereld van verloren dingen zijn waarin een handschoen, inderhaast vergeten, het aanlegt met een oude krant, een sjaal, een zakdoek of een kam. de handschoen mist de hand niet meer, de zakdoek hoeft geen jammernis, en zelfs de sjaal taalt niet naar warmte van kindermeiden en van moeders. - al wat verloren is, is samenhorig.…

December komt er aan het is al koud in de stad aan den lijve voel je dat minder woorden meer gehaast weer de laarsjes aan weer de mantel aan sjaal en hoed wat een beetje winter al niet doet…

Met een sjaal om mijn hart, en verloren in mijn hoofd, als in een kolenmijn. Flyerloos.…

Mijn kind kon niet snappen dat ik erger dan balen zo misselijk van haar uitspraak werd, ondanks de breedkatoenen sjaal en mijn vieux-rose lentejasje van Chinees satijn. Katrijn, zei ik, hou op!…

Met lange lome tred beweegt zij achter haar oogleden spiedend naar bewondering weet zij haar kansen niet gering in strak zwart, uitdagend rood of soms een kleurloos niet, met hoed of wapperende zijden sjaal ik zie hoe zij geniet.…

Zijn soort is dood, ze zullen niet meer jagen De snode graaf die zo bloeddorstig deed En blanke deernes in hun halzen beet (Vandaar dat wij nu sjaals en boerka's dragen) Door vampierjagers wordt het toegejuicht Maar volgelingen zeggen wel: 'het zuigt!'…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

de geruite sjaal maakt haar groot en klein terzelfder tijd. ze heeft nog een gezicht. haar voeten volgen traag het gezicht en haar leven. ze staat met rechte rug; het hoofd stevig omhoog.…

Spinrag ligt als een dun geweven sjaal rond stakerige schouders van wat struiken in mijn tuin Geen kruid lijkt opgewassen tegen het verstrijken van de tijd en zelden lag een hof er zo verlaten bij Mijn lustoord blijkt vergankelijk te zijn en mij rest slechts het brakke paradijs…

Ik merk het aan de wijze waarop jij je stappen zet onzeker, slepend, traag de indruk vaag voor iemand van jouw lengte ik zie het aan de sjaal die om je hoofd gewikkeld is maar mijn begrijpen wil niet weten pas als je weigert krab te eten krijg ik geen hap meer door mijn keel…

En of het koud is 'k Dacht het wel Koud tot op het bot Een natte kou Zweeft in de lucht Een kou waar 'k niet van hou Ik breide mij Een warme sjaal Zo dik als warme deken Ik zwaai hem Driekeer om mijn hals 'k Zag dat er Naar mij werd gekeken...…

Ik had een droom Over een sjaal, die waaide weg Over een schreeuw, die weerklonk Over golven, die het zand overspoelden Over een zee die ruiste Ik had een droom Over bloemen, die geurden Over dieren, die dronken Over paden die elkaar kruisten Ik had een droom Over twee mooie ogen Over een vriendelijke lach Over een liefdeskus…

Herfst hangt hoog in de kraag en vraagt om jas en sjaal.…

kleintje ga je mee pak je emmertje en schep genieten van de zee dit wordt dolle pret zandkastelen bouwen op het zachte zand dit beeld behouden op eindeloze stranden lekker onbezorgd spelen helaas moeten we het nog doen met onze sjaal en wanten…

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

Dit minnespel dooft uit, stilaan wanneer de avond haar sjaal slaat en het land tegen de bergen aanlegt. Restanten van het festijn drijven als verguld glas de haven in. Nog lang pikken vogels de dag al fluitend in.…

. ------------------------------------ uit: 'Een rode sjaal', 1998.…

Neem een sjaal, maillot, tuniek of pumps als fel signaal! Je bent toch met de hartenklop begaan? Stort bovendien op giro drie nul nul. Hun directeur krijgt heel wat, wees dus gul!…

Spinrag ligt als een dun geweven sjaal rond stakerige schouders van wat struiken in mijn tuin Geen kruid lijkt opgewas- sen tegen het verstrijken van de tijd en zelden lag een hof er zo verlaten bij Mijn lustoord blijkt ver- gankelijk te zijn en mij rest slechts een uitzicht op het brakke paradijs…

Het leek een romantisch winterplaatje, ik warm gekleed met sjaal en goed gemutst, wachtende op de hoek van ons straatje, op mijn geliefde maar die had het verprutst. Na een uurtje te lopen ijsberen, ben ik behoorlijk bekoeld weggegaan. Hij hoefde nooit meer iets te proberen, want hij had me ijskoud laten staan.…