Alle inzendingen over Het wegen van de doo

duizend ogen trillen in mijn hand en ik schud schud het verdriet in dichtgeknepen vingers afdrukken op een doordeweekse dag in een grote cirkel van leven naar dood een eindeloze rij van dood naar leven strak starend naar mijn adem verlies ik de zin tot bestaan en ik zwijg zwijg het antwoord in de tranen op mijn jas van duizend lelies…

...doop doop di doo...…

Jij: broeder zuster je hebt een god van rituelen en regelmaat en die van mij is zo lekker vrij en laat het gaan zoals het gaat die van jouw is door de kerk een harnas aangebonden die van mij is een beetje goddeloos en kent maar weinig zonden en toch zijn ze allebei een en dezelfde god jij bent een pruimenboom en ik een van de kers…

Zomaar, vanuit het niets, hoorde ik een klap, ‘k keek vanaf ‘t balkon daar lag een jongen, naast z’n fiets. ‘k Bleef even kijken, of ie op zou staan want als ie zou blijven liggen, zou ‘k erheen moeten gaan, want een smak was het! Gelukkig stond ie na een minuutje op wat wankel, fiets kapot, ging ie terug vanwaar ie kwam z’n broek ook…

de ander reist over onzichtbare wegen naar me toe, snelle sterren aan de hemel van mijn gedachten…

Soms werd een hoop klein als een zeil geboren, ver aan de kimmen, zwol en leek nabij en dreef weg en liet hen wereldverloren als te voren, worstlen tegen 't getij. Dan voelden zij of de watren zich sloten boven hun moegetobde hoofd dat zonk, en zij zwolgen de zekerheid der grote duistre ellende in een bittre dronk.…

Er leiden, vele wegen naar Rome, maar: er leiden ook vele- omwegen naar Rome……

Meestal ken ik uitsluitend het refrein. Mijn noten struikelen over de woorden. Verdwaasd hum ik de prachtigste akkoorden. Ik wil zo graag achtergrondkoortje zijn. (eerste in een korte serie 'koorgedichtjes')…

Vaak zie ik ’s zomers vrouwen manoeuvreren, zwaarbillig zwetend op hun fiets. Dat kan nadenkend stemmen en zo peins ik dan hoe of ik later wil reïncarneren. Als architect, als arts, als man van adel, desnoods als aap… maar nóóit als dameszadel!…

De wereld draait door, verder in de tijd is elke toekomst een ideale herinnering elke vergoten traan een vochtige lach en iedere pijn een licht geraakt zijn de morgen wordt gewoon weer dag net zoals de avond overgaat in de nacht zo zal de maan haar licht doen schijnen langs sterren door zachte gedachten de dageraad kust teder reeds…

ik zie blokkendozen om me heen het grijs beton is hier en daar nog afgedekt met rood en gele steen het groen is kunst geplant op zand en aarde van het godvergeten puin dat doo de nieuwe generaties is vermalen om weer tuin te zijn waar is mijn hoekje in de zon waar planten groeien die niets weten en door mensen en commercie…

In onze slaap gaan wij tot God terug. Ontwaakt, begrijpen wij opnieuw te zwerven. Het leven houdt ons tegen tot wij sterven. Dan keren wij voorgoed tot God terug.…

Ons lichaam rust wanneer wij eindlijk slapen, Maar meer de ziel van het langdurig waken. Dan rijst zij traag uit haar kortstondig thuis Om tot de droom, die leven heet, te ontwaken.…

Van dag tot dag, om onze weg te korten, Maakt God het leven, onze weerstand, stuk.…

. ---------------------------------------------- Scheldende papegaai te koop Uitgegeven: 3 oktober 2008 14:08 Charlie begon als lief papegaaitje, dat vriendelijk hallo zei en het deuntje van de tekenfilm Scooby Doo mee floot. Volgens Paul is Charlie door de jaren heen arrogant en onhandelbaar geworden.…

De thee op bed is letterlijk gelukt Daarna een luchtje, net als vorig jaar Een tekening, de oude hangt nog daar En dan naar zee, kom kinders, ingerukt De file was, net als vandaag, heel lang Alleen nu is het leuker, ben ik bang…

Charlie begon als lief papegaaitje, dat vriendelijk hallo zei en het deuntje van de tekenfilm Scooby Doo meefloot. Volgens Paul is Charlie door de jaren heen arrogant en onhandelbaar geworden.…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

Hij houdt van mensen, kickt op ’t groepsgevoel Dus ging zijn hart voor de Vierdaagse open Met duizenden heeft hij die uitgelopen Ja heel sociaal, tezamen voor één doel Als blijk van innige saamhorigheid Had hij en route aan de toiletten schijt…

Wonderlijk zijn Gods wegen Onmetelijk groot is Zijn wijsheid Begrijpen kunnen we Hem niet altijd Maar weten wel dat Hij ons is genegen. Wonderlijk zijn ook Gods daden Ondoorgrondelijk het werk van Zijn hand Wij kunnen er niet bij met ons verstand En dat Hij ons met liefde wil overladen.…

Stil loop ik door de nacht over hard bevroren sneeuw de weg even kwijt de maan verlicht mijn levenspad en helpt me zoeken naar de gulden middenweg…

Je leerde me te leven op eigen benen te gaan staan mijn weg te bewandelen die vrijheid kon ik aan ook was er veel vertrouwen het leven leek een feest nu moet ik constateren dat dit een farce is geweest mijn levensweg gaat verder niet langer meer die pijn de liefde zal me leren dat het ook anders nog kan zijn…

zit ze mijn moeder schouder aan schouder geluidloos scheef gezakt in de huiskamer van het tehuis haar handen in houvast om haar tas geklemd stilzwijgend schuif ik naast haar streel haar wang een glimlach opent haar gesloten lippen als haar hoofd zich langzaam heft dan ... is het moment voorbij nemen medicijnen haar mee weg…

Weg wil ik, weg van jou, weg van de persoon waar ik zoveel van hou. Weg van de pijn, weg van het verdiet, voordat jij het ziet. Als dat alles weg is kan ik weer normaal leven, en jou opnieuw mijn glimlach en vriendschap geven.…

Je bent al weg, ik had het kunnen weten. Toch ben ik weer gekomen, de zwakke schakel in jouw keten. Hoe kan ik jou vergeten? Je frisse lach, met werkelijk gevoel en altijd wetend wat ik nou echt bedoel. Na jaren van verdraagzaamheid en medelijden ben je niet hier. Je stappen zijn gezet.…

lieve opa ik stuur je een brief aan een rode ballon je bent nu zo ver ik kijk naar de sterren en wou dat ik je bereiken kon misschien ben je nu wel heel dicht bij de zon zal de wind voor je waaien mag je zwieren en zwaaien en drijven net als mijn ballon zonder geluid komt hij nu naar je toe als zit ik van binnen je naam uit te schreeuwen…

Op de weg naar morgen zijn wij de reizigers van vandaag, zoekenden in het diepe duister naar het licht van de nieuwe dag. Alleen, slechts op eigen kracht, overlevenden van de lange nacht.…

Op weg zijn wij allen naar een moment. In de tussentijd denkend wie jou kent. Wie zal er zijn op de grote dag en wenen omdat je daar zo lag. De enige vraag die zo lang smacht. Wie zal er zijn, hoe word je herdacht?…

En ik ze je schaduw Voor de laatste keer En terwijl ik je aanschouw Weet ik dat nooit meer Jij en ik zou zijn Nooit meer ons en wij Weg van elkaar Alleen nog samen vrij…

Ik zie je gaan in de verte herken je tred voel 'n traan Dichterbij 'k wil sneller lopen nog even voelen eens hoorde je bij mij 't Verleden komt terug waarom zoek ik 't op de toekomst ligt open loop ik nu té vlug 't Verleden is geleefd vooruitkijken 'n nieuwe start wie vindt de weg naar mijn hart ?…