Alle inzendingen over Hij/Zij

Jij met die twinkel in je ogen jij met die lach op je gezicht jij met je mooie karakter daar ben ik voor gezwicht Jij met je leuke dingen jij met je gouden hart jij bent nog steeds heel bijzonder jij bent het die mij verwart Jij, ik moet je vergeten. maar ik kan het niet jij, hoe moet ik het zeggen? Jij doet me veel verdriet.…

hij die geboren werd als zij maar niet kon aarden niet kon aarden in het lichaam dat hem geschonken was door zijn liefdevolle ouders werd gehoord en vooral gezien dat geluk viel hem ten deel en op een dag een moedige dag nam hij, die geboren was als zij een besluit een resoluut besluit geen tranen meer voor morgen maar stiletto…

Zonder diepe dalen zijn bergen minder hoog. Zonder ziekte beseft niemand wat welzijn en wat gezondheid is. Zonder contrast is leven zinloos. Slagen kan niet zonder falen. Liefde bestaat niet zonder haat. Leven is moedig willen balanceren, tussen goed en kwaad. Ervaring is bewustwording. Bewustzijn is contrast. Deuren zijn het, die altijd…

Je onbekommerd mee te laten voeren vrij zwevend op de vleugels van 't orkest op een van Bruckner's negen symfonieën luister, wees stil, wees open, 't is geen test geef jezelf prijs aan ritme, melodieën en laat je geest zijn eigen wereld dromen sta toe dat kleuren, vormen, fantasieën de plaats innemen van je daagse gnomen ontsnap, ontspan…

Iedereen heeft een keerzijde hij een zij zij een hij en dat geldt ook voor alles!…

Er is er 1 jarig hoera, hoera Dat kan je wel zien dat is…wie? Want hij, mijn man viert z’n verjaardag 4-10-65 niet Zoals ook ik, zijn man mijn verjaardag (12-2-52) niet vier Dat vinden wij wel zo prettig ja, ja, maar zij, de relaties niet daarom laten we wel het e.e.a. tegen ons aanleunen Zoals ik graag leun op hem En daarom zingen wij blij…

Mijn vader schreit. Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

hoe jij je zelf in woorden ontwijkt maar toch als een reuzenrad de zinnen draaiende houdt en telkens weet met welke letter je moet beginnen rest mij nu nog te zeggen dat ik gaarne je zetel ben, de armleuning van je ziel de stoof voor al het leed dat dagelijks door je ogen wordt aanschouwd maar bovenal ben ik bij tijd en wijle het besmette…

ik geloof dat we beter niet te veel in hokjes zouden moeten geloven om echt te kunnen geloven wat is de werkelijke waarde van elk politiek systeem dat ons van alles doet beloven beseffen ze dan niet we hebben maar een aarde moeten we nog wel op partijen stemmen om eerlijk te kunnen kiezen omdat die juist de saamhorigheid die nodig is…

De tulband uit de losse hand is in een uurtje klaar Met links en rechts wat krulletjes van pluizig grijzend haar Het oor, net even aangezet, in vijf minuten daar En dan ’t gezicht, het voorhoofd licht, een uur of drie, heus waar! De neus is nog een hele klus, die moet ook lekker zwaar Het is een kokkert van een ding, een uurtje, reken maar Er…

Zij heeft opnieuw zich uitgevonden Nu hij nog; dolende nomade Zij gaat weer bij zichzelf te rade Tijd heelt nu eenmaal alle wonde Zij voelt zich vrij en ongebonden Verlost van een Markies de Sade Zij heeft opnieuw zich uitgevonden En kust zichzelf met duizend monden Zij brengt zichzelf een serenade Zij neemt zichzelf aan in genade Zij…

Ik leef Ik huil , ik lach Ik schijn Ik zeg de zon straks weer gedag Draaiend om mijn eigen as Draai ik om haar heen Dynamisch als een waterpas Beschijn ik haar horizon alleen…

Wanneer ik, Priesters als eersten het grootste deel van een hostie zie nuttigen... In de begijnhofkerk een kleine jongen de aangeboden beker, de hostie het grootse deel zag nemen, schoot ik in de lach, dat waarop ik wacht…

Nee, het is niet alleen Petrus die driemaal toe verraadt. Ja, het is driemaal dat deze Petrus, Petra, wordt verraden. Telkens en opnieuw weer voelt men deze behoefte. Er wordt mij verweten, jawel, de verkeerde naam in het verkeerde hoofd te dragen. Ik weet echter mijn juist hart goed en fier te dragen: de hartstocht gaat verder dan welke duisternis…

De alleenheerser van het Romeinse rijk trachtte in eigen paleis en tijdens lange reizen zich te laten gelden als zanger en dichter zijn vermeende kunst werd door wijze raadsheren te wonderbaarlijk voor woorden gehuicheld terwijl ze achterbaks spotten vol groeiende afschuw met de verwaande keizer de burgers van Rome juichten hun gebieder…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt. Zij strooit alleen maar liefde, als bloempjes om zich heen…

peilloze droefheid gevangen in haar ogen de diep intense blik in een gestold moment het bebloede gescheurde gewaad de eenzaamheid die opkruipt uit haar hart haar loodgrijze gemoed wendt zich af van de wrede wereld de lucht kleurt rood Meester, je zeggingskracht opent haar verleden je redt haar van verlies en vergetelheid het…

Ze moest naar het ziekenhuis. Dat was haar gezegd. Haar koffer stond klaar in de gang. Alles zat erin, net of ze met vakantie vertrok. Het kan plotseling heel weinig zijn als een mens naar het ziekenhuis moet. Ze nam die koffer altijd mee op vakantie. Hij deed haar daaraan denken. Zomer, vrijheid, lange dagen. Prachtige zonsondergangen…

gedreven bindt zij verbindt zij lengt zij dagen aan koude nachten waarin zij onverstoorbaar verder werkt nu de tijd harder tikt dan de dag ervoor tot de avond valt zij haar vleugels spreidt en zich, vol liefde, overgeeft aan het licht…

Ze wees met haar pen het juiste vakje aan Ik heb er een kruisje ingedaan trok mijn meest onschuldige gezicht Een glimlach vertrok aarzelend van haar lip Daar heb ik maar een kusje opgedaan Ze straalde met een indigo licht zwaaide even en is opgewekt weggegaan…

Wit wollen kanten ding overmeestert en versiert Schattig spul dat zo groen aankijkt en leidt, ja zij siert Mijn vaak droef hart wordt ontdooid door de dabbende pootjes Prutoogjes bedelen om aaitjes en streeltjes toch zo oprecht warm Gezelschapsdame eerste klasse al heeft ze rasse noch klasse Roze oortjes en knalroze neusje ( van de zalm ), grapje…

op jouw fiets naar het feest lange lokken speelden langs jouw gezicht vrienden ontmoet in stilte afscheid genomen met vastberadenheid onder jouw arm fietste je door het maanlicht op weg naar nergens verdween zij achter de wolken al tijden opzoek naar de sleutel bleek je gevangen in een doolhof zonder uitgang dit leek dit de enige…

Ryanne van Rotterdam ja zij van de televisie een nachtdier met allure met pit, durf en vooral belangstellend en invoelend laat degelijk ook haar zachte kant zien en ‘en profil’, wat een lief gezicht ze heeft het Rotterdamse lef ‘ech wel’, ‘ja toch’, ‘pleurt op’ raakt veelal de kern van de zaak slaat nachtvissen aan de haak in haar nachten…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

Vreemdeling ben je niet voor even, Het duurt vaak een heel leven. Want heb je een keer dat oude vertrouwde achter je gelaten en andere ervaringen opgedaan dan ben je voorgoed veranderd. dan zul je het leven altijd met andere ogen zien, Omdat je andere dingen hebt gezien en ervaren en het leven daarna voor jou nooit meer hetzelfde is.…

Onmogelijk kon hij van haar verwachten Dat, na zijn daad met H2SO4 De pijn haar dwong op enige manier Een oplossing te zoeken voor haar klachten. Zijn straf verlaagd met zevenhonderd dagen, Hoe kan een rechter zich toch zo verlagen.…

Mijn krediet voor Femke neemt toe mijn vertrouwen in de mens Halsema mijn gevoel voor deze vrouwelijke burgemeester die vooral haar barmhartigheid toont dat mannen wel kunnen, maar moeilijker want de man heeft geen natuurlijke baarmoeder laat het op zich fout zijn wat Femke heeft gedaan of juist zo gelaten, op z’n beloop gelaten maar zij…

ontroostbaar zijn geknakte zielen die doelloos rondzwemmen in een poel van rouw stemmen echoën na vlijmscherpe tongen kerfden diepe wonden op hun ziel zij die wanhopig opzoek waren naar ontkenning van verlangend naar bevrijding zij kozen hun (eigen)weg…

Meteen aan het begin van ons gesprek Stelde mijn nieuwe baas aan mij de vraag Of ik misschien ook rookte. Ik zei: “Graag”, Want ik had in een rokertje wel trek. Helaas, hij bood geen sigaretje aan. Integendeel, mijn baan was van de baan.…