Alle inzendingen over IS-monsters bevechte

ik tel je haren één voor één leg er wat opzij voor wanneer de nood aan de man is al laat ik dat nooit gebeuren gelijk een leeuwin bevecht ik alle zeeën waarin de monsters zich bevinden…

in leed Wie zou ooit vinden zijn verre land Hoe eenzaam is mijn enig recht Lief als de schat die ik bevecht…

er is een grote MACHT zweeft over onze aarde en door het heelal jij vecht heftig voor het kwaad dat is mal kom jij te sterven tijdens de oorlogsstrijd dan ga jij echt alleen die moeilijke eeuwige reis voor jouw bevelhebber was je een soldatennummer nou de volgende maar weer je lijkt wel niet wijs…

De hele wereld heeft hem zien liggen, levenloos in de vloedgolven, pas twee jaar jong. Ik ken die streek, ik heb er vakantie vierend gezwommen en de ruïnes van Olympus bewonderd bij ruim veertig graden Celsius. Dit ene beeld zegt alles over de absolute zinloosheid van al die dwaze strijders, die samen de totale destructie willen bewerkstelligen…

Het huwelijk moet een monster bestrijden het monster van de dagelijkse sleur wil je je daarvan bevrijden sleur dan het monster door de achterdeur.…

Ik heb al vele monsters verslagen, bergen beklommen..grote gevaren. Maar dit monster gunt je geen rust, nee..geen ogenblik.. Dit monster is zo sterk nu ik besef..het monster..dat ben ik.…

angst ik laat een lichtje branden voor als je ‘n monster ziet je doet je ogen open ontdekt: het is er niet het monster angst ligt altijd op de loer bij ieder mensenkind het is de angst dat het monster angst ons overwint ik laat een lichtje branden dan komt het monster niet…

Verwoestend haalt hij uit kent totaal geen pardon vreet zich een weg van binnen naar waar het leven begon Raakt alle vitale delen gaat grijnzend zijn gang ontziet geen lijf nog leeftijd denkt alleen aan eigen belang Sluipt langzaam naderbij als een dief in de nacht ik ken geen ander monster dat een leven zo verkracht Het monster dat…

niet opgevoed tot jodenhater ontstond zijn extreme afkeer in de loopgraven van Champagne hoe kan het monster in elk mens aangewakkerd worden door een man als het geen wezensdeel zou zijn…

vooruit gezet veredeld tot een grotere beslissing dan geloof je denken laat het gaat niet over jou of mij of wat we vinden in ‘t totaal de wereld draait door en het verhaal beschrijft twee kanten alle kranten staan nu vol van dit vertrek en van een man wiens nek zich wit wast in de haren van een valse god ‘tot dan’ zeg ik, ‘tot…

natuurlijk respect voor de Nederlandse majesteit maar er is een grens vervul alstublieft lieve dichters mijn hartenwens bestudeer het verharde gezicht bij het aankomend jachtgedrag een totaal andere uitstraling des Konings geheel anders als normaliter zijn stralende lach…

ze op elkaar bevechten omdat ze niet goed genoeg is voor meesters die bang zijn om te dienen maar ik kan zwemmen zelfs onder kwalsterijs…

de zon gaat onder in de zee hij neemt alle gedachten mee de goede en ook de slechte er is niemand die dat kan bevechten…

Mijn monster heet verlegenheid... Eens, eens komt mijn tijd...…

hoe krijsende meeuwen elkaar bevechten om elk stukje brood hoe ze lijken op mensen die nooit van delen hebben gehoord…

Er hangt een dreigend monster boven onze daken Het tracht ons te verscheuren met zijn forse kaken Wij zien hem niet toch is hij daar wordt ons steeds verteld Men schenkt hem alle aandacht waardoor zijn groei nog wordt versneld Waarom dit moet begrijpt geen mens wie laat nu een monster groeien En daar ook nog over zeuren dat kan niemand…

Bestrijd uit alle macht dat kortzichtige monster: het monster dat racisme heet.…

Op weg naar verwoesting en vereenzaming Geen schepsel hield haar tegen uit angst voor het eenzame meisje dat veranderde in een monster…

monsterlijke klauwen slaat het onbestrijdbaar beest dieper in het weerloos vlees machteloos staan wij terzijde vragen ons vertwijfeld af: en waar is God verdomme?…

ik keer terug naar jou na mijn gevecht op leven en dood oog in oog met het monster ik weet ik ben opgeofferd maar wil het noodlot keren in dat gevecht met mijzelf geef mij een gegronde reden deze hel op aarde te verlaten spreek de woorden die ik hier in het donker wil horen…

Als een monster Stil Geen geluid Niks beweegt Kil Geen liefde Vol van verdriet Verbitterd Bang Een geluid Een gil Angstig Niet durven te kijken Te ontkomen Stilte Een traan over je wang Als een monster Boos Maar bang..…

Mijn tranen kleuren zwart duisternis overspoelt mijn gemoed het verdriet zoekt zijn baan vanuit mijn hart ik laat het maar gaan dit monster is toch niet te verslaan.…

Realiteit en verbeelding mengt zich tot een wazige drab waaruit het monster kwam. Ik ben bang.. Niet voor het monster nee dat niet. Ik ben bang voor mezelf en hoever ik dit laat komen....…

Ik ben en ik was het monster van de Beetserplas in een roestend autowrak heb ik mijn onderdak op de bodem in het slijk kronkel ik en kijk naar die waterpartij groenblauw doorschijnend boven mij Het recreatiestrand -ala zwemmers kom ik niet te na vrees niet dat ik met mijn bek je vastgrijp en de diepte in trek mijn kop boven water verschijnt…

Jij verschuilt je achter een schild, stoere man met speer Jij wilt mij wel maar bent gewaarschuwd door je vorige vriendin De wereld kun je bevechten wie je bent wil je bevechten voor idealen, amma of mij maar om de liefde, om mij kun je niet strijden zonder haar zonder mij, te verwonden of jouw macht uit handen te geven Je mag jouw…

een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld…

Wat maakt het uit Monsters Slik een pil Xanax Prozac Precies wat men wil Staatsscholen kindervorming Stil neem een pil En Geen geschreeuw Niet verdrietig Wij monsters regelen `t wel.…

Als een Donna Quichotte tegen vele windmolens bevecht zij de gedachten waarin ze is verstrikt van zwart en wit zonder nuances altijd eindigend in somber grijs uitslag vooralsnog onbeslist…

Koortsachtig werkend lichaam bevecht indringers. Uitzweten van pijn is levensnoodzakelijk. Oren, keel, mond, verdikt en gezwollen. Virus wordt langzaam maar zeker overwonnen.…

De zuurverdiende bergtrui van Voeckler Die hij bevechten zal op dood en leven Is hem zo graag gegund en graag gegeven Maar tot Parijs toe is een brug te ver Vertederend vergeefs kan heroïek zijn En zo moet ware wielerromantiek zijn…