Alle inzendingen over Ik had gevloekt

De gemoederen raken oververhit, bij deze temperaturen delft ’s mens bewustzijn het onderspit, de ruzies worden intenser, gevloekt, geketterd, niet gepraat. De andere ochtend bij de kater, weet men niet meer waar het over gaat...…

De ridder van ons burgermansfatsoen Die elk jaar onze beeldbuis onderzoekt Meldt dat daar nog weer vaker wordt gevloekt En Jensen is de vloekenkampioen. Een extra reden die verdomde Jensen Met een drieletterscheldwoord te verwensen.…

De Denen hoopten op een Wembleywonder Maar Sterling zette ze een voetje dwars Er werd gevloekt en er was tandgeknars Zo gingen zij al strijdend toch ten onder Maar Makkelie krijgt code rood voortaan Om ooit nog Denemarken in te gaan…

Het was de vrouw die niet sprak, het was de man woordeloos, het kind kreeg niets mee, van woorden, omdat er niet gesproken werd, alleen geschreeuwd, alleen gevloekt, alleen taal, die geen taal zou mogen heten en zo kan het kind, nog steeds niet spreken!…

Waar zijn de mensen nu nog veilig Waar is het land van veiligheid Waar wordt niet geschopt geslagen Waar is geen sprake van haat en nijd Waar wordt niet gescholden Waar niet geketterd en gevloekt Waar moet je zijn, te zorgen dat Een kind nog gewoon opgroeit? Is dit nu Voltooid Verleden Tijd?…

De SGP vindt dat er te vaak gevloekt wordt in de huidige kinderboeken. ---------------------------------------- Het vloeken leerde ik gewoon op straat, Dat te ontlopen was mij niet gegeven. Mijn kleinkind wordt het vloeken ingewreven Omdat dat in zijn kinderboeken staat.…

op erewoord gevloekt het applaus met een hand geklapt de roos in een loflied verwelkt lopend over een tafel met verlamde tong onuitsprekelijk gelukkig gestemd zacht beroerend zijn eenhoorn tot onverhoeds een daverende vulkaan haar lava laat gaan over de duizenden stoelen van een lege zaal…

geluk heb ik nooit kunnen grijpen het vonkt en vliegt voorbij stopt nooit voor mij heb gelopen gehold gedraafd gevloekt en gebeden maar altijd was ik te laat pas toen jij mij je hand gaf en ik in je ogen die sprankelende lach zag wist ik wat geluk was nooit voor het grijpen maar in dat reikend jezelf geven wordt liefde weer leven…

Onz' naam is maar terloops geboekt, Voor lof, met laster aangeschreven, Als had ook ons het volk gevloekt, Dat gij wreedaardig hebt verdreven! Gevloekt? Wat zijn de trekken mild Van 't oud verhaal!…

Het leek gedaan, mijn wetten stonden bovenaan in de weg tussen de dromen en de daden in de oneindige bezwaren van weemoedigheid die ik aan niemand kon verklaren, de tijd begint te tanen, het duister komt, besluipt mij in de slaap, het bevreemdt mij dat het ochtend werd, los te laten gaat gepaard met tranen, ik had gevloekt en gehuild,…

in stof en zand wind en wolken heb ik jouw naam gezocht ik heb gevloekt getierd gehuild gebeden gezwegen en ik ging verder, keek in de eerste tweede derde persoon, zocht zelfs in meervoud maar elk woord bond me vast aan mijn honger ik kuste lippen bomen bloemen de stroom van een rivier verleden en heden en hoorde de toekomst…

Zij heeft gevloekt en gebeden, zoals zovelen heeft zij geleden. Ik ken haar oppervlakkig, maar ik ken het gevoel. Zij hebben geholpen en zijn gevlucht, zoals anderen bewaren ze afstand. Ik ken ze niet allemaal even goed, maar ik ken het gevoel. In gedachten leef ik mee op afstand, niemand verwacht ook iets anders.…

Wat werd er gemopperd en ook wel gevloekt als er opnieuw een bui omlaag kwam de zoveelste al deze keer, jemig: wanneer stopt het eens een keer?…

met een soort verantwoordelijkheid denken aan morgen, kommer en zorgen en dikwijls gedonder binnen de muren er kwam hier geen druppel melk tot verzuren we hadden niet veel maar we waren geborgen Hoe dikwijls heb ik mezelf niet gemeden in spiegels en winkels en in dat wat ik zei maar ik heb altijd de waarheid geschreven ze onverbloemd gevloekt…

Bij ontwaken na ‘n hazenslaap Stroomt ijswater in z‘n bewuste Een vernederende dood wacht Om de hoek In de dodencel wordt gevloekt als 'n lach klinkt in de executieruimte Dan weer een doodse stilte De zwijgende stoet door de gang In hun midden 'n slachtoffer van Slechte genen en opvoeding Geen mens die zichzelf maakt Achter glas…

Ik heb gebeden, gevloekt, verliefd gefluisterd, geliefden omhelsd. Ik zie de mensen verouderen en sterven zoals de bloemen. Nog altijd zucht ik naar finale ontmoeting met jou en ieder. Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing.…

Er werd gevloekt, gekankerd en gebeld, Gescholden op de digitale lussen Maar nadat bier en sterker was besteld Bleek het inferno eindelijk te blussen.…

bewegen zij zouden de zorgvuldig opgebouwde harmonie onherstelbaar verstoren door het veranderde tijdsbeeld omdat hun schaduw in een andere tijd geboren was onder een expressievere druk en ruimere mogelijkheden ik heb altijd naar harmonie van ronde lijnen gestreefd maar zij genazen geen pijnen door onvolmaaktheden vaak heb ik gevloekt…

Het leek gedaan, mijn wetten stonden bovenaan in de weg tussen dromen en de daden in oneindige bezwaren van weemoedigheid die ik aan niemand kon verklaren als het licht begint te tanen en het duister komt overvalt de slaap, bevreemdt mij dat het ochtend werd, loslaten gaat gepaard met tranen, ik had gevloekt en gehuild, dus ik was gered…

Gevloekte slang! aan gloênde harten knagend, De zoete trouw der minne boos belagend! Ik heb de knik des maak'laars wel gezien! Hij greep haar hand en lonkte bovendien. Ja! op haar voet heeft hij getrapt, de snode! Ik had het diepe bukken niet van node: Ik zag het, zij liet toe...…

Bij al 't plundren, bij 't vernielen, Bij het weiden van het zwaard, Bij de duizenden die vielen Door de dwingeland der aard', Wiens gevloekte vuist niets spaart — In dees hartverpletbre dagen, Waar geen bloempje bloost aan 't blad, En, in plaats der rozenvlagen, Weemlend langs het bruiloftspad, Merg en bloed de weg bespat — Voegen…

Vanaf 't gevloekt uur dat hij is geraakt, Is hij bezeten, gaat het door hem heen; De stilte omvat hem, woord na woord ontwaakt, Eist ritme, en hij draagt, draagt tot zijn steen.…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…