Alle inzendingen over JAARGETIJDE BOMEN

Harde regen valt op slap hangend herfstlover, dat koppig vast blijft.…

Gedachten ontspruiten jaargetijde reeds vooruit als bladeren aan bomen wachten in vertrouwen vanuit het duister op toekomst en licht. Als een geliefde op ontwaken van hartstochtelijke bruid die komt door rozenvelden gekleed in tule als van nevel stralend onder sterrendiadeem als een lichtstraal uit de hemel.…

sneeuw de mens verbergt zich onnatuurlijk een jaargetijde waarin vergissingen de boventoon voeren…

Ik ken een allee met oude bomen eiken bijna honderd jaar te schoon om niet op zondagochtend er door te rijden met koets of ook te paard de tand des tjd heeft ook hier zijn sporen nagelaten de eksters zwijgen de eekhoorntjes leveren geen commentaar Vivaldi had er best zijn jaargetijden kunnen schrijven het zou de eiken veel deugd hebben…

Dat bomen als lucifers knakken in de wind. Dat de straten blank staan, is gewoon doffe ellende. Weer om blij van de worden heeft voor mij met blauwe luchten te maken. Sneeuw, net gevallen, is ook behoorlijk mooi. Ik kan houden van het weiland dat dampt na een regenbui.…

​ Het Bachzaadje is geplant, het is ontkiemt heeft van de hemel water gekregen en zon, zin, zen en Goddelijke zegen Het sprietje werd een struikje, struik werd een boompje, boom,  een grote boom met grote takken, reusachtige takken En de bladeren, groot en klein geven in elk voorjaar een andere kleur groen Ze liederen, fladderen, flodderen…

Een herfststorm raast door de bomen en de bladeren vallen ze dwarrelen in getallen op de grond. En rollen daar rond in prachtige herfstkleuren. Het is een sfeervol gebeuren. En een prachtig jaargetij... Maar daarna komt de winter heel nabij!…

Sommige bomen behouden nog net hun groen. De anderen vervagen langzaam naar geesten. Hun ziel naar beneden.…

' Wij gaan takken planten met Pasen wortelende krullende wilgentakken die zich verankeren met onze aarde om tot heuse bomen uit te groeien die met alle jaargetijden meedoen maar het mooist zijn in de lente met die lieve zachte groene blaadjes!…

Eerst dient de horizon zich weidser aan, zo zonder bomen die het uitzicht zeven. Dit werd pas 's winters even vrij gegeven, om er dan snel een loofdoek voor te slaan. Een kleine bal, een zwarte volle maan, lijkt al wat in de verte is gebleven. De bomen zijn steeds ijler weggedreven. Van dichterbij zie ik een pony staan.…

Wonderlijk zo na de winter Alles leek dood en verdord Kale takken, kale bomen Maar je weet...…

Terwijl wij ieder zo genoten van een zonnig dal vol witbeslagen bomen had jij zelf toen al besloten dat het gevreesde einde toch zou komen Terwijl ik uren dwaalde in gedachten omgeven door de winterse kou had jij toen al eerder besloten dat ik niet echt de ware was voor jou Nu twee jaargetijden later de zomer laat mij nog niet vrij word…

Slapend leven ontwaakt Waar zacht bottende knoppen Weldra opengaan Om donzig groen te tonen Stil ontvouwen zich De tere vormen Die in klimmend licht Tot volle wasdom komen Hoe kortstondig hun bestaan Als stralen verzwakken Randen krullen om Bij tanende levenssappen Het ontzielde komt ten val Neergevlijd op koude aarde Hoogpolig bruin…

Het wordt weer lentegroen en zelfs het stoplicht in de straat staat minder vaak op rood dan toen het winter was. Ondanks die vrolijkheid is dit seizoen het meest geschikt voor elke tijd die het vertikt tussen jouw klok en de mijne tot wij gaan winteren en spoorloos verdwijnen.…

Ik kan me verbeelden een geduldig landschap te zijn, dat in de winter wacht op andere tijden. De werkelijkheid is anders. Het is meer een stervend landschap in de herfst, dat een strenge winter wacht en dan moet lijden.…

Naakte bomen kleden zich weder aan. Winterslaap is nu gedaan lente kan weer dromen. Zomer in de lucht terrasjes schuimend blond. Zwaluwen in vlucht een blauw wit achtergrond. Een dek bladeren en regen waaronder zomer sterft aan geen mens of dier gelegen het is gewoon de herfst.…

buiten is het bitterkoud laat lente nog even op zich wachten maar hier brandt de kachel warme liefde zomert het volop…

Elk jaar komt na jaar En na jaar komt nog een jaar Jaarlijks komt najaar en Na winter komt jaarlijks voorjaar Na oudejaarsochtend Komt oudejaarsmiddag En oudejaarsavond, Maar na oudejaarsavond komt nieuw jaarse nacht!…

In de verte is even de kustlijn te zien – een lichte plek tussen de bomen geeft als baken de weg aan in de nacht binnenkort, misschien eerder dan verwacht, zullen daarlangs de vogels weer komen.…

Lente, de blonde, Winter en zomer, Najaar, de dromer, Innig verbonden Dansen hun ronde. Al de bezonde, Zwellende kelken, 't Rijpen, verwelken, Elk heeft zijn stonde In deze ronde. Wanneer de monden Van deze teersten Lachten zij 't eerste? Wanneer begon de Dans in het ronde? Aan welke wonde Zullen zij sterven,…

Natuurlijke schakering van warme kleuren Betoverend mooi zo aan het eind De schoonheid van loof als laatstgebeuren Een mooie mantel die verdwijnt Hun plicht gedaan, het doel bereikt De boom leeft voort en zij vervagen Als gevallen blad de grond verrijkt Gaan takken straks weer knoppen dragen Nog even niet Nog even stralen Laten zien waar je…

Baarlijke geluiden doen het wisselvallig maanlicht het wilde spel van wind en golven rimpels plooien in het oude gezicht de zomerse geuren doen het denken verblijden geeft kleur aan ogen van wolken en regen wedergeboorte van een stoffig bestaan…

Laat mij dwalen in het warme licht waar gefluister is in bossen vol en oud. Daar wordt geschouwd vanuit schaduwen, vanuit verscholen plaatsen, waar oudheid duurt in ritmes die zijn verstomd. Wieg mij op tonen die vertroosten en laat me gaan waar geen harde paden zijn, maar paddenstoelen huizen en gevallen bladeren fluisteren in natte aarde…

o Gij die wij beminden eens, wij groeten u, vol droef geweens, en staan rondom uw graf te gaar, op 't ende van uw stervensjaar. Waar zijt gij? Sterke en kloeke, en al, waar zijt gij, ach, te groot getal van vrienden, gij, die dacht misschien: 'k Zal menig uwer sterven zien! Aleer gij iemand sterven zaagt, was 't gij die eerst…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…

Oude gedachten waaien, uit kaalgeworden bomen.…

Bruin dwarrelt het ooit zo groene leven langs me heen. Het dekt de wortels die het in vervlogen tijden samenbracht en sterft er nu, alleen Ik loop langs afgesleten paden, enigszins verblind door de schoonheid van het zonlicht, dat traag door kaalgeslagen takken een nieuw, verloren, evenwicht hervindt. Het is de wind die hier als bruid…

De dagen sleepten zich voort, op weg naar weken en maanden van gemis, seizoenen wisselenden. De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…