Alle inzendingen over Kathedrale

zachtjes, zei je vergeef me, zei ik dat ik het jubelen niet in je haren heb gevlochten of mijn meest zachte gedachte van onzegbare dingen vergeef me, zei ik dat mijn schaduw op het gebrandschilderd raam de schoonheid niet raakte van het genezend licht rust maar, zei je in mij eindeloos droef…

Een wijze uil zei hier dat onze taal Gebouwd is uit diverse elementen Een universum vol van associaties Van klanken en gedachten, aberraties Een bolwerk steunend op de fundamenten Van een nooit echt voltooide kathedraal Werd ooit Het Woord geschraagd door klankakkoorden Van 'n soortement wohltemperiert Klavier Bij requiems en oratoria…

naar het blauw- groene meer dat verkoeling beloofde van de hitte boven op weg naar santiago de compostella zonder haast en stress de rest plezier levensjaren in diepte en hoogte geluk liefde en pijn weer ervaren op de balans rekening leven onze stappen bleven voeten martelen niet zichtbaar was dat nut pas toen wij de kathedraal…

geroezemoes en ingehouden stemmen de rij is lang zeker een uur wat zoeken wij wij afgedwaalde mensen ik kijk omhoog gouden gewelven verhalen van profeten en een spiedend oog pas waar de kaarsen branden daar wordt het stil twee mannen naast me, jongens nog sluiten hun ogen leggen hun zorgen neer…

Alleen in het woud een kathedraal van stilte onbevattelijk…

Bewakers van de kathedralen Overzien het vlakke land Turend naar de horizon Spuwen water naar de vijand Zij bewaken oude stenen Tegen verval en vergetelheid Dromen soms over het verleden Herinneren zich hun klassieke aanwezigheid Bewakers van de kathedralen Vallen langzaam uit elkaar…

De zon en het blauw herscheppen ranke stammen tot een kathedraal. De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

, begroeting het gebeurt allemaal in mijn eigen kathedraal…

Zag ik het goed, wist ik haar te ontroeren? Ze stond wat kleintjes onderaan mijn treden Waarop een jongerenkoor oude gebeden In kerklatijn voor mij stond uit te voeren Zij zag, als ik, hoe vele kralensnoeren Door niet te tellen mensenvingers gleden Hoe zij eeuwenlang het geloof beleden Aanwezigheid van heiligheid ervoeren Van Iets dat groot…

In de meest heilige ruimtes van kerken en kathedralen verbeeldt de mens zich God de Heer alles uit eigen brein ontsproten in strijd zelfs met de leer…

O, schone bruid Wat zijt gij bijzonder Ja, ik verkondig luid Gij zijt een gotisch wonder Met uw kleedje Van lichtvoetig kant Verleidt g'ons toch een beetje We dingen gretig naar uw mooie hand Rubens, een van Antwerps' zonen, Tooide u met pracht en praal Mocht zich met roem laten belonen Uw minnaars snelden toe, allemaal O, schone…

ik zoek stilte kathedraal koelte en de rust van eeuwen ik vond ze daar gesokkeld en verheven tot heiligheid zag hart en ogen hun leven hebben zij tussen mens en dier bewogen maar eenmaal boven restte pas het echt geloven hoor de litanieën mensen op de knieën ik bid en zie de wierook kringelen in het onnavolgbaar zacht devote…

Nog staat het middenschip nog strekken zich de bogen Buigen moet de rots om tot het dak te komen Oude steen staat hypostiel in nieuwe wand verzonken, komen Kwelling en Kwansuis-dat alles was hier altijd al Verstomd vermomd is nu van alles van Godsmoeders tot de kaarsvlamschaduwen op palen nog Fluiten gespolieerde zuilen Hera’s hymnen uit Het…

Zo is mijn woestijn: een stilte met het geluid van een geweten in de groene kathedraal van de jeugd had ik nog geen besef maar nu ik ouder ben klinkt de schoonheid in het zuiver zijn van wat is: de dood heeft er geen thuisland en de vreemdeling geen grenzen.…

vogels vullen de lucht met prangend koorgezang als in een kosmische kathedraal met bomen als pilaren en blauw hemelgewelf ze kondigen heilige dooi aan het einde van bevroren tijd…

rijk kleurend in de zomer muziek vindt in de wind zijn orgel een vloer van leisteengrind zon zegent iedere dag mijn kathedraal ook als het leven even faalt…

Oude mensen zijn als kerken zij verdienen een naam die bij hen past: naast mij woont een kathedraal die zich hoog houdt met vele anderen als het zo door gaat stromen zij leeg door mindere zorg…

Hoor hoe de wind ons uitlegt waarom de orgels hier zo de kathedralen doen dreunen: Hoor, Cavaillé-Coll te Rouen dondert door hoofdschip en beuken: geluiden van oorlog en zout op de plank uit verbrokkelde tijden.…

. -------------------------------------------- 29 december 1170 werd de Aartsbisschop van Canterbury in zijn kathedraal vermoord.…

Goud op de kapersvloot van het zinkende rijk Goud in de paleiszalen voor het elitaire slijk Goud in de kathedralen voor het levende lijk Goud op het tabernakel van het eeuwige gelijk Maar bronzen gebeier na het breken der dijk…

Een van de allermooiste kathedralen Bevindt zich in de Franse stad Albi. Als je de kans krijgt dan bekijk je die, Maar nee, ze moesten weer op de pedalen. Dat noemen ze een rustdag in de tour, Van wielrenners begrijp ik echt geen moer.…

Een avontuur in Hansje Brinker-taal Je kunt er elke ramp mee overleven De Maya’s zullen zich zelfs overgeven Wanneer je dit kleeft aan je kathedraal Wat jammer dat het vroeger niet bestond Voor asbestvlekken op de plattegrond…

opnieuw ben ik geschokt door de TV beelden van Christchurch in het hart van de stad beeft de kathedraal haar toren is ingestort wat is de reden dat mensen juist op die plek hun dood vinden? een jaar geleden zat ik daar in de zon onwetend van nu…

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…

Ik zie ons land in prachtig ijs weerkaatsen De rijp omhult de takken als foedralen De bomen lijken witte kathedralen Waarin we broederlijk en vreedzaam schaatsen Gelukkig, het is nu de laatste dag Voordat er weer van alles niet meer mag…

Ik ben omringd door eeuwenoude stenen, Van stadsmuur, kerkhof, kathedraal en plein, Terwijl ik nip van weer een glaasje wijn, Word ik uitbundig door de zon beschenen. Eén minpunt maar, dat ik meteen vergeef: Die toren daar, die staat een beetje scheef!…

In je ogen zie ik duizend kathedralen. Licht waarin ik wil dwalen en verdwalen. In al je eenvoud mijn façade onttroond. Je bent mijn weg naar huis. Je lach, je aanraking en je zoen. Ze overstijgen: “Het Gewone Doen”. Ik ben niet heilig, Maar jouw liefde maakt mij oneindig.…

Mastodonten doorklieven het kiel, marcheren als edele betonnen rosse wachtend voor de grachten van onze mooie ring vluchtend op pilotis verankerd in de aarde als stenen bossen opwaarts naar onze kathedraal zijn enige schoonheid zijn stenen hebbeding…

In de Wilde Kaiser, Tirol: Bergen als spitse kathedralen en in de dorpse dalen fallische kerktorens beide zich richtend op de hoge hemel God erend en groetend en daartussen op smalle en brede paden de wandelende mens: Grüss Gott!…

Een gotische kathedraal is een naakte vrouw op handen en voeten waaronder ik wandel Mijn blik wordt omhoog gezogen tot in het koor, dat wulpse bos van bogen Wierook, ik weet van waar hij komt … esthetische coïtus tussen mo(nu)ment en inkomer…