Woud in Droom
Ribbenkamer van mijn ziel,
kathedralen van verlangen,
lichtstorm door schaduw, glas-in-lood,
zee der vergetelheid,
die buigt, die breekt, die heelt.
Zielsrebel,
geen eind, maar zaad in 't aard,
groeiend, groeiend als een woud in droom.
... Het ritme van het gedicht versterkt de beweging van verstilling naar groei, van introspectie naar expansie. Zo wordt het gedicht een ode aan de veerkracht van de ziel en de kracht van verbeelding. Het verkent de innerlijke ruimte van de ziel als een heilige, mysterieuze plek: de "ribbenkamer". De "zee der vergetelheid" symboliseert het vergeten, het loslaten en het helen van oude pijn. Het slotbeeld – "groeiend als een woud in droom" – suggereert dat uit het innerlijk, ondanks alles, altijd weer iets nieuws en groots kan ontstaan. ...
Schrijver: Bart Devoldere15 april 2025
Geplaatst in de categorie: filosofie
Je toelichting geeft het ruimschoots
toe. Laat de interpretatie maar over
aan de lezer. Verklap dus niet te gauw je geheimen...