Alle inzendingen over Kinderspel

Ergens ginder achteraf In de gonzende zomer Bij de bloeiende struiken Gisten we tussen bloesems Naar vliegensvlug fouragerende vlinders En noemden hun namen uit ons blote hoofd: Koolwitje, Atalanta, Koninginnenpage, Dagpauwoog! En gristen met jampotten insecten op Als verdoofde junkies die rond kelken Van nectar en stuifmeel zoemden Door…

was uitwringen touwtje springen op de straat niet vergeten na het eten nog de vaat heideroosje schelpendoosje warm flanel poppenbordje ruitjesschortje kinderspel…

Hoe zus daar zo steels in het poppenhuis Krultang en kam op de kaptafel schikt Een roze jurk met franje gladstrijkt Met het dunst van haar vingertoppen Ze lijkt wel niet goed pluis Als je het vergelijkt Met mijn lomp en loom geweld Ik speel de krijger Broedend op een wapenwedloop Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen…

de keukenvloer ligt bezaaid met spaghetti ik speel weer feilloos mikado…

opdat wij niet vergeten het jochie in de man het meiske in de vrouw de diverse waarden van knikkers bedels schieten in de pot met duim en wijsvinger opdat wij niet vergeten wat er van ons geworden is kaarten met sigarettenmerken camel sloeg alles, we hadden schoenendozen vol we deden een eentje, een tweetje of alles, daar kon je…

ik tel tot tien ik kom wie niet weg is is gezien verstoppertje weggestoken achter de muren van de buren buut vrij kinderspel…

Moderne baby’s halen graag hun gram, Hun kleine adertjes zijn veel te nauw en Ze spuiten daardoor liever niet: ze kauwen Hun bolletjes - en zingen zacht 'mjam mjam'. Maar dan verheffen junks hun stem aldus: 'Geef hier vervelend kind, die toys ‘r us'!…

Zou je liever doof of blind of niet meer voelen, zonder reuk of snoep? Viel ooit de neus, is dat nu jammer. Hij ruikt zo lekker soep en hoe vergeeld papier hij weet de wierookgeur van Griekenland snuift liefde, kerstboom, haring. Dus nee hij niet, liever het oog dan dat alle rimpels kent in het gezicht de kleur van zalm en winteravondlucht?…

en zij zit eerste rang de tweede klap vangt scherven little pony's zijn niet bang ze galoppeert langs het behang van twintig jaren kerven hoort alleen het suizen nagalm van de klap want onderaan de trap stopte het geluid van verwarmingsbuizen…

annemarie, koekoek ik kijk niet om maar weet 36 glimmende oogjes op mij gericht domme ome Fred geniet van de kinderziel…

Opnieuw komt een schandaal zo lang nadien Tevoorschijn uit de dikke kloostermuren Hoe velen hebben vroeger niet staan gluren En zeggen nu: ‘Ik heb nooit wat gezien’ Eerst kwam Gods woord de kinderen verdoven En daarna moesten ze er aan geloven…

ik speel tikkertje met nachtelijke uren dromen blijven uit…

er viel nog zoveel te zeggen maar krampachtig of niet het feestgedruis is vergeten door voltooiing van geheugen nu valt niets meer te herhalen wat we eigenlijk al wisten dat jeugdstemmen verdrinken in windstilte zoals ouderdom dat momenten voldongen zijn voordat de storm is gaan liggen anekdotes, ons bord is leeg met tijdsbestek…

Met stok in vuist vanonder kinderkin het benarde klankkastje uitgesleurd door de f-gaten deze snikhete muziekschoolvoorspeelavonden in - ach heel wat zachtzinniger tevoorschijn gestreken kan je sarabande zeker, Bach. Maar hoe verfomfaaid ook, hoe heelhuids allerminst en op het scherpst bevochten - onverdrotener reddeloos en vlijmender dan…

Mijn eerste liefdes, een spel: de leuke jongens in de pauzes waar school goed voor was en in de weekenden met leugens bevestigd door mijn lieve broer avonden plezier in disco en soos – het ware, mijn echte, leven Haal een bessen, we gaan niet weg niet naar bed. De fiets wacht wel we blijven kletsen en lachen, vrij zijn we, want mama…

De meisjes die de winkelcentrumbrand In Alkmaar vrijdag hebben aangestoken Zijn twaalf en veertien. Sommigen gaan roken Zij springen graag wat verder uit de band Pas op, zodra de jeugd zich gaat vervelen Bestaat de kans dat ze met vuur gaan spelen…

Ik klim de woorden binnen als in een boom en kijk omhoog, voorbij de takken, blaren zo- genaamde aardse dingen, en denk: wie zoekt zal vinden. Het ruikt hier heerlijk, net een vo- geltje ben ik. Niets is onmo- gelijk, ruisen de winden. Zacht wiegt mijn hut. Ik word weer kind, omringd door stille tover. Een lied van licht danst voor mijn…

Ik las bijvoorbeeld laatst tot mijn ontzetting Hoe de gevreesde vogelgriepbesmetting Veroorzaakt was door simpel kinderspel. Dus heb ik ook mijn kat moeten bevelen Nooit meer met dode vogeltjes te spelen.…

In ons land kent de jeugd tot het gaat dooien Het sneeuwballengevecht als kinderspel, Terwijl de jongeren in Israël Doodernstig heel het jaar door stenen gooien. Het zou wel goed zijn als na twintig eeuwen Het in het Heilig Land weer fijn gaat sneeuwen.…

doorschijnend zweeft ze kalm haast uitdagend in haar eentje voort passeert tuinen ontwijkt als door een wonder talloze bomen onkwetsbaar waant zich de laatst overlevende uit vrolijk kinderspel de hoge muur komt angstig dichtbij uit "Achtertuinen"…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

korenschoven als wigwams op het kortgeschoren veld wij speelden indiaantje ik was winnetou jij old shatterhand getooid met kippenveren galmde onze strijdkreet tussen mond en handen op stokpaarden galopperend het kinderhart verlaten stuif je nu door ‘t zand getooid met dorre takken een gordel van granaten in dat godvergeten land…

novemberlicht raakt mijn huid aan als een woord van eenzaamheid windmolens staan langs de weg ooit zag ik mezelf spelen het veroveren was kinderspel nimmer zal ik nog zien het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen van een reus de ongelijke strijd blijft van helft tot helft ontwricht…

Al surfend, googelend mij amuserend Een dwaalspoor volgend in de grote vijver Van kleine dinkytoys in disneyland Zag ik een miniatuur van baanmuskieten Een paarschip als een speelgoedparadijs Vol lieveheersbeestjes met mooie tieten Maar 't was geen kinderspel, zo bleek al snel Het was een freeway naar een…

vandaag is alles anders de oude man op het bankje in het park liep z'n vertrouwde loopje in de verwachting alles bij het oude, vertrouwde te vinden glansden eens zijn ogen bij het zien van kinderspel nu voelt hij de lus knellen in zijn binnenzak een boom van een vent geveld door oud zeer wat eens was, hij komt niet meer…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach waarom?…

gedachten voorgesneden geprikt gekauwd en doorgeslikt het kinderbord onder de neus geduwd met het bevel tot eten het avondknabbelritueel een mondvol grotemensenpraat wie fluisterde werd hard getikt en zou het niet vergeten maar onder tafel - de schoenen stiekem uit - hielden we teengesprekken ons denken in een voetstoot uitgedrukt was kinderspel…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach, waarom…

als mijn zorgen wikken in de weegschaal van vandaag vraag ik me af, wat op de buitenplaats van nu het mooiste kinderspel beweegt mijn emotie leegt zich, in een blauwe schaal de ogentroost van wie je bent schuift dichterbij wat ben ik blij mijn kind, dat jij de mens bent die ik wens dapper in de strijd die wereldwijd al zoveel namen…

Met het kinderspel wordt trouw gezworen onder het groen van een winterspar. Een kindertijd lijkt niet te merken dat het voorbij is zodra het is vergleden. Na het spel komt het echte werken; met de melancholische kenmerken, dat er een verlangen rest aan een kinderspel uit een voorbij verleden.…