Alle inzendingen over Kloof

"Durf je de sprong te wagen?" vroeg hij mij. Ik stond naast hem aan de rand en was bang Dat hij mij dwingen zou. Dat is voorbij, Lang geleden, ik weet niet meer hoe lang. Buiten adem zie ik de morgen Aanbreken, ver verwijderd van Waar straks zijn lichaam wordt geborgen.…

in je eigen Hof van Eden onbereikbaar door een breed ravijn je bent te ver voor mijn gebeden mijn werkelijkheid is nog te klein welke uitdrukking ik ook bedacht om jouw waarheid te bereiken des te donkerder werd onze nacht om nog goed naar je te kijken maar de zon bij iedereen van binnen werpt een licht op identieke waarheid die onzichtbaar…

Als ik aan je denk Bijna zo vaak als er Dagen tussen ons liggen Veroudert mijn gezicht zich Trekt mijn mond Vreemde krommingen Zoals door de zon betrapt Op nutteloze vraaggesprekken Mijn naieve kijkertjes Zien soms onvermijdelijke genen Dansend over de kloof In dwaasheid ik me nooit wenste En al die jaren Beweeg je je daar Gewoon…

Soms zijn er woorden scherp en vol venijn lijkt de band even verbroken omdat wij onszelf niet zijn dan groeit er een kloof die niet te overbruggen lijkt er valt een stil onbehagen omdat de een voor de ander niet wijkt dan lijkt het bijna of wij elkaar niet verstaan allebei een andere taal spreken wij alleen verder zullen gaan dan toch…

Al zijn er in ons land veel geestverwanten Wie vindt dat hij teveel wordt uitgeknepen Heeft de regering weer niet goed begrepen De kloof, vindt Hoogervorst, komt van twee kanten Maar wie graag wil dat de regering kapt Is meestal iemand die haar heel goed snapt…

de kloof tussen hun niet uitgesproken woorden deelde de wereld in twee een rivier, bronstig, onstuimig, scherpte de rotsblokken diepte de kloof woorden, toegeworpen, verdronken sloegen te pletter twee werelden een brug te ver…

Kloof geslagen. Uitelkaar. Hoop verdween. Geloof ging heen. Over bleef het fundament. Voor hoop bleek dat genoeg om met geloof er aan te bouwen. De kloof gedicht. Haat gezwicht. Liefde overwon.…

Zie de kloof. De Angst. Zie de brug. De moed. Zie het tegendeel. De overkant.…

Een scheur wordt een kloof. En zo staat de mens alleen. ------------------------------------------- uit: 'Nagelaten gedichten' (1975)…

(haiku’s) tussen wat te zijn en dat ook echt te worden gaapt zo vaak een kloof of tussen de wens wat te worden en het te zijn staan soms veel bergen…

Daarom heb ik geloof In ouderen en de digitale kloof.…

In een kloof in Tirol! Zij kreeg plots diarree Geen van ons twee had wat “Klopapier” mee Dan maar mijn kaart gebruikt Mantelderliefdewerk Achter haar riep een groep: “Holadijee!”…

Zou de tijd zelfs deze kloof kunnen overbruggen? Sterkte lief...…

Tussen macht en vrijheid bestaat nog altijd een diepe kloof die alleen te dichten is met verdraagzaamheid en samenwerking maar niet uit naam van een geloof…

Bedroefd zijn de gezichten Met slechts tekens Een signaal van breder geworden kloof tussen waarheid en wat wij zouden willen…

Er is een drempel die verzakt is tot een kloof een berg die een kuil wil zijn een strand dat uit het water rijst geef maar een schelp voor de zee een hand om het zand te lichten een zandklont om de kloof te dichten bouw maar een zandkasteel in de lucht of spoel de muren en de trappen glad tot de kloven elkaar langs het water ontmoeten…

De rots bezit een kleine kloof. Zout water sijpelt op een steen. Hardheid biedt verlangen weerstand. Vergeving eindigt op geween.…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf kan laten verstijven het broeide al langer, sluimerde in stilte zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt wakker een lichtflits opent ogen en deze keer breekt de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

Zoveel verbondenheid zoveel geluksgevoel en tegelijk zoveel weemoed dragen om de kloof der jaren de snelheid van de tijd. Ik ben zestig jij bent twintig.…

anderen die dezelfde kant op gaan als ik alsof ze me begeleiden als een groep trekvogels links en rechts van me voor en achter me allemaal anoniem allemaal onverschillig maar allemaal de zelfde kant op… Alleen zij besloot om een binnenweg terug te nemen en de afslag te gebruiken kilometers geleden en hoe harder ik rijd hoe sneller de kloof…

De diepe kloof, de oude kritische scheur heeft een beslissing genomen, doorgebracht deze ongelijke broedertwist in een diepe bergspleet van gewoel. Stelde nooit vragen, de kloof die zo diep groeiend aanvoelde, dwingend en steenkoud....…

Wordt het een groene, een witte of een gele kerst? ik zie het al voor me niet alleen het kerstkoor, ook alle kerstkerkgangers dragen gele hesjes snel omgedoopt tot de gele 'kerstjes' de overvolle kerken verkondigen een geel protest van dat wat al 2018 jaar geleden beloofd was maar de armen van nu nog niet weet te 'berijken' stil,…

Toen ik met je over de kloof sprak dacht jij dat het tussen ons was jij luisterde half onder het zoeken boven je mobieltje maar het was de scheur tussen mijn kiezen als je zo voortgaat zit je er wel nabij.…

neen, driewerf neen ik benadruk de nee met een extra n n iets is meer dan het is de uitvergroting toont lelijk uw hatelijke kloof uitgeknepen putten in uw aangezicht deze gaten worden nimmer gedicht…

meedogenloos heeft de storm na de stilte toegeslagen zich vastgezet als scherpe nagels in de kern van de onrust waar angst een kloof slaat tussen lichaam en brein totdat het weer opklaart…

veel dingen zijn vaker gelijk dan je denkt verre vuurtorens schelpen warme zandvlakten stenen op kale bergtoppen de kleine kloof tussen niet geboren en de dood veel is vaker gelijk dan…

men spreekt de verschillen uit de kloof wordt diep en breed de ene kijkt de ander aan een vaas die valt en breekt opnieuw gelijmd aan elkaar bewust van noodzakelijkheid de een te veel een deel van de ander is en omgekeerd in leven en de dood…

Dieper dan mijn lage schreeuw stort ik me in jouw smalle kloof. De afgrond in, gedragen door een wind die de lucht niet vindt. De vergetelheid van mijn zwijmel valt te pletter op de waarheid. Ik bevind me in jouw vrije val.…

Natuurlijk heb je vrede met haar dood Het was een mooie leeftijd voor Riek Schagen Maar tussen heden en vervlogen dagen Wordt al met al de kloof weer wat vergroot Heb dus gerust om haar een klein verdrietje En laat ons zuinig zijn op Malle Pietje…

een kloof dichten is iets anders dan een gedicht schrijven beide gevallen zijn niet geheel zonder risico bij de één moet je waakzaam zijn voor een val terwijl je bij het andere onderwerp verdacht moet zijn om niet alsnog op je bek te gaan omdat ook kritiek nog wel eens meedogenloos kan zijn...…