Alle inzendingen over Kom van dat dak af

“Kom van dat dak af Waarschuw niet meer” Wat een flauwekul Laat toch die mensen Laat toch die lui Lekker lui op het dak Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand Een uitzicht om wauw van te zeggen Lucht om lekker te happen De zon om lekker bruin te worden Het leven in de Jordaan Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af Maar ook…

___________________________________ BEELDBUISOPERA Kom van dat dak af, M Pinokia 't Was ongehoord, uw beeldbuisopera Ik waarschuw u - zeg ik met Jan - niet meer Zie wat gebeurt, wees stil, kijk om u heen En zwijg, stel wijselijk uw oor te leen U bent geen humanist - hard in de leer!…

Kom van dat dak af, blondie, nu meteen! en laat die kanonnades achterwege op 't gajes in de kamer rust geen zegen l'état c'est moi, is dat jouw dictatuur van 't vrije woord? Dat is van korte duur Geen oplossing, ellende enkel spleen!…

Voor Angeline (mits aspirine) spring jij nog van 't dak als een kangoeroe.…

van dat 'DAK' (DEMOCRATIE AAN KLOTEN) af!…

een spinnenangst en krokodillentranen geperst uit woorden ze bakte voor mij het genot van scharretjes om in te schuilen mijn hete penne korreltjes gerookte zalm koelen snel af over rougette lijnen die samen komen -frans in duitsland van vroeger op school de dorische kroon op dak bijna flessenhals…

Het was de drank en drugs Wat hij graag tot zich nam Waardoor er een einde Aan zijn turbulente leven kwam Door een sprong van het dak Van het Amsterdamse Hilton Hotel Dat was zijn enige uitweg Om van zijn verslaving af te komen Hij had het lef om Vroegtijdig het leven uit te stappen Een drastisch besluit genomen De drank en drugs hebben…

Dit is overmacht lief we gaan niet hard water tot aan de kade dauwdruppels in de mist het hart ontdooid ben je daar waar je wil zijn elke dag weer een laatste dans ik begin van voor af aan…

Je kan nog niet weggaan Ik heb nog niet voor je gedanst niet zacht zingend in slaap gesust ’s nachts stil voorgelezen oud verdriet van je gezicht gekust Je kan nog niet weggaan Ik wou de zon met jou zien opgaan de kans je te danken voor alles wat je gaf we hadden nooit woorden, het voelt zo goed je kan niet weggaan, het is nog niet af…

Met mijn rug naar de zee loop ik het lange pad af richting een plek waarover mij verteld is vreemde insecten en hagedissen houden mij nauwlettend in de gaten de receptie is leeg alleen het geluid van een brommende ventilator verstoord de stilte zo rustig had ik het niet verwacht u wordt verwacht wat?…

Wilgen in de mist standvastig in 't gelid stilte huist erin de wind ging liggen geknal men schiet de houtduif af…

En zij die zich al die jaren gaf zonder enige reserve met al haar vuur en al haar verve hun liefde was toch immers echt en af? Zij hoort hem dof en niet begrijpend aan en gaat slaat zich het stof van de gebutste veren schudt hem diep verdrietig van zich af. Weer heeft ze moeten leren maar één ding staat: Zij is niet laf.…

De valse schijn was Peters eer te na Dus leek een kort geding hem wel geraden Maar in de uitslag had hij zwaar de pest Hij kon het dak op volgens het arrest…

als je even niemand meer wil zien stapel dan muren van losse stenen om je heen en als de tijd daar is breek dan het bouwsel weer langzaam af steen voor steen maar geen dak zal er ooit op komen want de blik op vogels die langs de hemel scheren en een stukje ongebonden vrijheid suggereren die wil niemand zich ontberen zij vervullen immers…

ik heb stenen letters gebakken woorden gemetseld tot zinnen en met strofen muren en dak mijn gedicht lijkt af niet iedereen weet plaats en bestemming het pad naar de deur die altijd open staat voor allen die komen om er even te wonen in het huis bepaalt ieder zijn kleuren richt kamers in naar voorkeur en smaak mijn thuis is dit…

De herfstwind raast te zeer gehaast weer langs onze daken ik krijg geen kans in deze rondedans mijn zomer af te maken.…

tracht het recht te trekken het touw dat slap hangt en mij tussen de gebouwen, eroverheen te lopen en niet hopen op een wonder maar gewoon zo zonder dollen ik dit uitzicht van torens en straten en huizen onder mij als een platte- grond door te lopen en dan het dak op en het trappenhuis de trap af om uit te komen in de wolken?…

Kan je een stropdas voor me kiezen schat? Geen tijd, vraag het maar even aan de meiden. Dit is een mooie pap, die chique zijden. Die staat je goed, daar kan je mee op pad. Kijk Max, m´n das, wat doet het volk mij aan? Ach Lex, jij bent geknipt voor deze baan!…

Ik kom van het platteland Op Voorne Putten Goeree OverFlakkee Hoeckse Waard opgegroeid De drie Zuid Hollandse Eilanden op de kaart Daar moet ik terug naar toe Want daar kom ik vandaan En daar wordt ik bejaard Ik kom van het platteland…

Het nestje schuilt op 't dak En 't wiegje schuilt er onder; En beide door Gods oog bewaakt, Is dit geen liefdrijk wonder!…

Wat zich zoal niet kan nestelen in een hoofd vol veertjes en pluisjes met losse draadjes na het verstellen het gruis van vervallen heilige huisjes en het wollige mos op doorleefde verhalen dat doorwoekert over slapende idealen Gestaag vullen zich de geslagen gaten met alles wat fladdert en pikkend zijn weg zoekt onder hoed en pet Te klein…

In de bushalte net om de hoek van de straat schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt…

Ik denk dat wij dat daklozen-WK Wanneer we het de spelers vragen zouden Ook best een keer in Holland mogen houden Althans: op Amsterdam en Arnhem na Daar voelen ze zich niet op hun gemak Want daar hebben de stadions een dak…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

midden op de dag waren we onverwacht onder dak ergens in ons leven in het kruis dat schemerend over het patroon vloertegels sluit teken van geloof warm licht zonneveren in het schip stoelen op paden aan een straat recht ontvangen genade je hand wandelt even over een rij kaarsen waaraan donzen vlammen ontspringen voor bescherming…

Beluchten brommers als doorgedraaide diesels de verdoemenis.…

Kom eens bij me kom eens hier dicht bij me ik moet je wat vertellen Ik fluister het in je oor zachtjes... sssst... luister Ik hou van je! Ik kan het wel van de daken schreeuwen de wereld mag het rustig weten maar dit is ons moment en het is daarom dat ik fluister…

Onder Dak, Ja ze komen nu echt binnen echt, ik zag het eerder goed schrijvers hier, veel nieuw bloed mooi, Uw gedichten, en Uw zinnen.…

De daken zijn wit, Het heeft gevroren Alles is stil en koud. De zon tekent met haar warmte, Zwarte strepen op het dak. Het wordt een zonnige dag. Mijn buurvrouwen aan de overkant Hebben het rolgordijn nog dicht. Er roert zich nog niets. Het huis moet eerst opwarmen, Voordat de "besjes"zich vertonen. Ik ben dus wel vroeg op.…

Met het dak eraf en ware blijheid in mij kan ik alles aan.…