Alle inzendingen over Krullen

maar elk moment maakt krullen in de tijd en ’t heeft alsnog haar lieflijkheid gevonden. “ambrozijntje, tierlantijntje, gooi je kleren op de grond. ambrozijntje, florentijntje, maak de wereld heel en rond. ambrozijntje, rozerode egelantier.” het ziet alleen nog haar, het paradijs is nu en hier.…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven Naar…

krullen glansen in het zacht fluisterend cadans geleidelijk branden ze een kriebelend ontvoeren van het naakte verlangen dat zich in je vult plots vallen ze weg door het begin van de dans waarbij mijn lippen de jouwe nipt beroeren en jij je rug genietend krult…

Een heel knappe vent uit Hooghullen Had een kop vol prachtige krullen Maar 't was permanent En dat was niet bekend Dus je moet er maar niet over lullen.…

Maar, ik weer, heb krullen al wel 13 jaar. Dat valt echt niet mee. Het is echt zo'n dikke bos. Ik kan wel met dit haar gillen: ik heb het zelfs op m'n billen, in m'n oren en neus, in mijn navel en aan m'n wimpers, aan m'n tenen en ook op m'n benen. Ik lijk wel Tarzan, die is nog niet zo erg.…

Mensen met krullen draaien rondjes in hun hoofd, denken aan heel veel en dat kronkelt zo naar buiten. Meanderende gedachten die binnenin ontspruiten, groeien in golven en dansen frivool binnenstebuiten.…

Als god is goed dan heeft hij krullen houtkrullen metaalkrullen krullende golflijnen krullen met potlood getrokken door boodschappenlijsten krullen op zee God speelt met zijn haren in de ochtend speelt met zijn haren in de middag laat in de avond wat krulspelden vallen Midden in de nacht jaag ik een vinger door god's…

kapster lach Of een zacht knappe kapster tikje op het hoofd Het water werd koud, ijskoud De lucht werd koud, ijskoud De knappe kapster nagels werden scherp Het knippen begon Mijn krullen krulden op en verstrikten Mijn krullen kropen terug in mijn hoofd Ik heb geen krullen meer…

ik leg jouw naam in blauwe krullen op het parelmoer papier strijk voorzichtig als was het perkament mijn hand over het vel ik blaas jouw naam in witte krullen over de bloeiende zee die eindeloos zal golven tot daar waar ogen de einder raken ik plant jouw naam in rode krullen rond de oude plataan waar lelietjes der dalen hun kopjes…

Als dit leven over is zal mijn helikopterblik kijken over groene velden waar ik als kind speel de koeien met mij hardlopen eten uit mijn hand stelen met kindernagels ingesneden paardenbloemen krullen in hun magen en neem een bosje mee om moeder te verrassen de krullen vindt ze prachtig als ik onder haar kopje thee vaders toverkunst vertoon…

kletsnatte haren scheren waar golven krullen op planken aldoor [senryu]…

Volle maan schijnt klein in de wijde nevelkring vol licht en krullen.…

'Je blonde krullen zijn verdwenen! Wie heeft je toch zo stom gekapt?' vroeg zij. Hij voelde zich getrapt op alle tien z'n hamertenen. 'Je bent een slet, een hoerentrien,' zo zag-ie tot een weerwoord kans, 'want met het oog des timmermans kan ik dat aan je wipneus zien.'…

Niets laat de gang los in de voorzijde het onbekende wacht neemt leven de aarde de zee het kind danste zijn lach krullend tintelend eeuwigheid…

uit als de laatste krullen zijn geschikt gaan wij naar de hoek waar wind onze opschik verschrikt wil melker 08//08/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

de krullen laten dansen tot je weer uit de gekrulde waarheid ijlings verdwijnt…

Er moest gezongen! De vlotte krullenjongen Vulde zijn longen.…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

Ik wil een grote bos krullen en een wipneus grote, bruine ogen en een ondeugend lachje Ik wil een grote bos krullen die zwiepen als ze naar me omdraaien wanneer ze naar mijn hand rijkt Ik wil een lach met sterren en billen als de maan rode lippenstift alsof de zonsondergang me zoent Ik wil gegiechel in een rookwolk ik wil muziek improviseren…

grienen het jonge kind met blonde krullen……

zacht fluistert de wind over veranderingen het stormt niet altijd in een mensenhart het wil ook wel eens liefdevol door haren strijken streelt wapperende krullen glad soms is liefde genoeg om weer eens met andere ogen om je heen te kijken zie hoe vederlicht de vleugels van een vogel wiegen op de golven van het vrij zijn in de…

En hoe bij het zien van die hand alles onmiddellijk voor hem voorbij is zijn heimwee steeds terugkomt. Hoe met duizend dingen het ene benoemen zijn rouwrandjes onder zijn nagels zijn nachten zonder maan en sterren. Hij zocht een woord woorden en vond een beeld eigen angst een oog en veel naaktheid. Zoop , rookte als een ketter…

ik schrijf met bloed nog krullen letters mijn laatste levensmoed niet op geschept papier maar een simpele a vier de verhalen uit mijn leven op de lijn bibbert de pijn eist in felle uitschieters steeds alert te zijn nog is het te lezen al vlekt het rood op de plaats waar ik voor even ben gebleven zal de ondertekening niet halen…

woordjes in je oor als een intiem gebaar ik streel je teder en je opent blozend ogen dicht genietend minnekozend wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen kwetsbaarheid zal ik met kracht verhullen jij bent voor mij de liefste vrouw we wiegen samen op de hoogste golven wetend dat de stranding snel zal volgen beloof ik jou mijn diepste…

mijn letters bleven hangen in maagdelijk verlangen naar papier wel inkt en kroontjespen altijd een handvol krullen voor de sier zinnen zweven binnen ondanks de tocht die in razendsnel verdwijnen de gordijnen zocht maar tegen het behang projecteerde zon met ochtendlicht mijn strofen in hun intieme samenhang…

mijn haren zijn weer kort naar oud-sallands model de kapper was verbaasd, dat artistieke vond hij, stond me wel hij schoor de krullen bij mijn oor in een haal weg, ik schrok zag zonder bril een kale plek ik ben nu weer gewoon mijn kunstkop bleek een droom die illusie is geweest en wordt nu langzaam bij elkaar geveegd ik sier weer…

ik droom mijn woorden in je geest ben geweest, geworden tot gelukkige herinnering ik spreek geen lucht in letters zonder krullen ongeopend oog je leesbaarder dan ooit ik kus niet op papier tussen regels kou bevriest ik houd van jou altijd op jouw manier we naderen omzichtig paraderen met de witte vlag doorzichtig vloeit de inkt…

Oma is het woord toen ik deze foto zag niet van mij, maar toch Een bos vol grijze krullen geen weet van mijn bestaan Geen weet van mij zo lief is zij…

toen hij op de drempel stond zag hij hoe zij vergeefs haar weerbarstige krullen in het gareel probeerde te krijgen bewogen bleef hij staan…

Want wie kaal is heeft boven hersens zitten; en voor een behendig speler behoren daar niet altijd de krullen bij.…