Alle inzendingen over LETTEREN/

men kan gekte niet weerstaan het lot verbonden aan de waan dat men als dwaas niet zal misstaan tussen de dames en de heren die zich jaarlijks presenteren en ogenschijnlijk heel normaal verhaaltjes schrijven in een taal van louter gekke woorden…

gekrulde zinnen zijn zorgvuldig gekozen en uitgewerkt in momenten van de dag achteraf zijn je ze zuur opgebroken in jaren van gezichten spoelen golven ze op de rand om te zuiveren is schoonheid aanwezig in elke vingertop die je draagt letterlijk én figuurlijk letter voor letter wordt het aangetoond in vrije geluiden van adem uiterst…

In vogelvrije gedachten kunnen letters zweven zonder enige reden. Ik schep ze uit de lucht, laat ze dwarrelen op papier, daar vormen ze woorden op hun eigen wonderlijke manier. Vrij en sterk rollen zinnen in de zon, zacht van kleur smelten ze in mijn verlangende mond.…

De obsessie Van melancholische fantasieën Loopt uit mijn hand Het blijft een leugen Want de realiteit is bij nader inzien gestrand Met kinderlijke gedachten Weggestopt op vochtige zolders Mijn misplaatste gevoel Gefuseerd als engelen met steen Een beeld om aan vast te klampen En afhaken is geen doel Letterlijke woorden Hebben mij het…

Letters tekenen Achtergrond, voorgrond zelden gegrond Van vandaag en vroeger maar nooit van straks Waarom schrijven?…

Ik wil een letter zijn. Ik wil een M zijn. Omdat de M zo potig is, Kan hij waarschijnlijk Ver lopen. Omdat de M van boven Op een berg lijkt. Die vast wel te beklimmen is.…

Een Piet wilde rijmen maar miste het woord hij kon niets bedenken geen zin werd gescoord toen kwam er een dichter die schreef zonder stop goed klinkende klanken voor het Pietje op die danste van vreugde naar Sint’s magazijn en pakte een pakje gestrikt met satijn kijk lachte de poëet dit is amusant van mierzoete letters heeft Piet…

letters spelen al dagen onbeheerst door mijn woelig hoofd zonder resultaat maar op deze vroege morgen met de eerste vorst teken ik een hart met daarin jouw naam groene letters in witte rijm netjes geordend omhuld met liefde jammer dat je dat niet zag…

Toen ik de hand vroeg van uw dochter die ik hartstochtelijk bemin, deed ik zulks niet in letterlijke, doch in overdrachtelijke zin.…

Hij klieft het hout, hij schikt het op het vuur en ziet hoe Ies de kost’bre tijd verspilt. Het varken krijst verwoed in ‘t kot om kriel en Bertha rammelt nukkig op de deel. De gaskous suist gestaag haar helle wit en schallend gaat weer door zijn hoofd: gij zult uw enige zoals gij hebt beloofd ten offer brengen aan uw Heer. Hij strekt zijn…

Je hebt niet veel kaas van letters gegeten…

Gedachten die rijpen zinnen die eeuwig worden tot op de letter en de punt.…

in gelezen zinnen vind ik geen brievenmist of wisseling van wacht in stappen ik kan het uur bedanken, beminnen in de vrouw achter de vrije hand van letters zij geeft mij flanerende kleuren van vriendschap, van liefde op zachte huiden dat zich stil kan houden doorheen de tijd kent de grond der dingen die gevleugelde woordjes beschermen…

jij hebt vogels verschrikt die reeds lang zaten te slapen ze wakker gemaakt uit verstilde rust door hun veren te strelen warmte en voedsel gegeven vleugels gespreid klaar voor de vlucht nog hokken ze rond in onwennig gekwetter schrijven vrijheid met andere letters proeven de lucht van hartstocht en vuur vliegen uit voor…

letters zijn simpel aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes met hier en daar een puntje, meer niet maar pas op een half rondje teveel bij een l en je noemt je lief een dief één keer een h vergeten en je bent een kannibaal - dag, ik .eet Hans - twee uitschieten in een dictee en hij krabde zijn hond wordt hij krabte zijn kond en dat is…

hoe ver ik ook kijk nimmer verschijnt er een wolk aan 'n hemel zo blauw als vandaag of toch daar in de verte voorzichtig zie ik ze verkleuren en hoor de door jouw gevormde woorden al van verre ze toveren een glimlach op mijn gelaat ik raap de mijne tezamen en stuur ze gevleugeld naar je toe…

edlemazrev srettel sthcels rood laveot nemrov ez nedroow verzamelde letters slechts door toeval vormen ze woorden geen zin in woorden schreeuw ik onzin tot mijn hoofd eindelijk leeg is ik stamel en sta op open de gordijnen buiten regent het letterlijk zinloos ik blijf binnen om woordeloos letters te sparen…

die Romeinen hebben ondoordacht onze letters vastgebonden op een extra extra large alfa-bed ze liggen onderkoeld vervreemd en wezens-eenzaam naast elkaar H I  J is de enige met samenhang maar dan nog is hij alleen want Z ligt veel te ver hij droomt van haar voortdurend…

In het donker van de nacht, terwijl de stormwind buiten loeit, komen letters aangesneld. Groeperen zich als koorden. Voor en achter of er tussenin. Zo vormen ze woorden, maken zo een mooie zin. Ik volg ze met mijn balpen, zodat ze niet verloren gaan. Luister naar de woorden. Probeer de zin ervan te verstaan.…

Des avonds wordt een koudschuim traagsonnet Gebrouwen door de Bonte Korenaar Hij praktiseert nog op zijn Gouden Snaar Maar miste een twee pruimpjes naast zijn bed Hier liggen reeds zes regels voor hem klaar Een handvol fictie, niets is minder waar PS: voor DNA en Vrije Wil Zet ik bij dezen graag de kloktijd stil...…

zachtjes kust om al die witgekleurde letters in momenten van levenslust…

Ik schrijf cijfers met een smaak met geur en kleur met bijsmaak cijfers met dimensie cijfers zonder ik schrijf letters woorden schrijf ik hele zinnen elke zin als een verhaal cijfer mij weg drie woorden waarin ik emotie vertaal…

De kracht van slechts een letter kent alleen de zetter Is hij net Iets aan het zetten en laat hij de N-nen niet links liggen doch zetten dan zet hij door deze ene zet Niets en zichzelf buiten zet!…

letters dansen voor mijn ogen, buiten hoor ik de vogeltjes fluiten. zou ze hebben gelogen, ze kan haar gevoelens goed genoeg uiten. Waarom hier die stilte waar ik niets aan heb. Laat mij verdwijnen uit de kilte. laat me verdwijnen. Wegzinken in dit boek, één worden met de woorden en lijnen...…

Daags weet mijn daadwerkelijke voeling niets te passen onder het beschutten mij letterlijk of figuurlijk gevat; ze loopt op de toppen van haar tenen door de plassen, wat betekent zij tot over haar oren in het klimaat schat.…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen…

waarom hang je de woorden niet over mijn schouders je draait ze toch om je draait mij om vindt me mooier wanneer ik ga neem je rug mee zeg jij de graten al mager weggevreten door het hierna maal ik heb je toe gesproken trouw gediend - veel liefs - heb je nog nooit verzonnen…

De spiegel van mijn ziel daarentegen, toont in een sierlijke lijst de gezamenlijke schoonheid van twee mensen met een getekend, deels geschonden, herstelbaar leven in een mooi verhaal Nader tot elkaar gekomen leren zij elkaar beter kennen eigenschappen, liefde en passie kleurrijk, vol, emotioneel De basis van deze liefde versierd met letters…

De letters echter, lopen uit de pas. Ze zijn van vlees en bloed en klinken mede, Vocalen zijn gestut door grommen, sissen. Zij mogen alles autonoom beslissen. Geen mens snapt hun onregelmatigheden, Zoals daar zijn, het `is` en `zal` en `was`.…

alleen mijn woorden weten niet de weg langsheen de rijst met ratatouille en worst ze blijven steken ergens in de borst- streek, breken stuk bij nader overleg of eigenlijk verdwijnt al wat ik zeg in de tomatensaus die wordt gemorst jouw letters los in de gratin gekorst bereiken niet mijn brug, mijn overweg ik leefde nochthans jaren…