Alle inzendingen over LOVER

nu eikels knappend in hun vrije val zich naast de beukennootjes wagen is de zanderige allee van rode beuken en van zomereiken een losbandig tafereel eekhoorntjes rennen met grote ogen lange tenen gepluimde oren spichtig door de dreef een Vlaamse gaai scheert magistraal als een schietspoel door het lover heen…

Kijk : boven op mij groeit reeds het lover…

Golven Golven van verslagenheid Golven van verdriet Golven van woede Golven van angst Golven van onzekerheid Golven van ongeloof Golven van wanhoop en hoop Golven van verbondenheid Golven van kwetsbaar zijn Golven, prachtig is zijn woestheid Golven, prachtig in haar imperfectie Golven, ongenadig in het nemen Golven, die in overvloed…

Een vrouw is het lover de man haar boom zonder lover heeft de boom geen echte kroon kaal zonder juwelen is hij niets valt bij gelijken uit de toon is niets meer dan een obstakel Zij is het lover dat zingt spreekt in orakel en die de boom tot boom zijn dwingt Het is een feit als zij hem z’n lover geeft dan pas beseft de boom weer dat…

Als de wind zich neder legt Het lover voor altijd zwijgt Wolken de stoffige regen loost Trekt de zon zich beschaamd terug Wandelend over het gele zeegras Waar de lichamen stierven Wandelt de dood genoegzaam rond Over de droge zeevlakte de horizon is niet meer Genoegzaam grijzend gedenkt hij zijn deal Zijn deal, met de blinde vooruit denderende…

vleugellam, diep begraven in het zand en extra lang, op de vloedlijn verstoof het inzicht, dat geluk wordt geboren in eb en vloed waarin het geloof in liefde moet gedijen als blijvende stip aan de horizon en moet, lichtzijde zichzelf steeds opnieuw bewijzen, soms slechts als schets of gebaar, wat in een vleugje wind achterbleef,het lover…

Uit s lover Ex-liefde…

ontluikend lover koestert zich in ochtendlicht van teder satijn…

Zonder iets te zeggen komt hij binnen, kleedt zich uit en wijst vanuit zijn gouden lokken naar mij met de kracht van zijn heerschap het natuurlijke wapen van mannen onbeschaamd en zelfzuchtig maar een overweldigend genot als het in mij komt, ritmisch me in vervoering brengt en weg laat drijven voorbij het bewustzijn van lichamelijke…

Hij komt in mij, ik ben open en zacht, er steekt een storm op Hulpeloos dein ik in de vloed over de nog lege aarde Ik ben bang gewond te raken van binnen te gaan bloeden Misschien ga ik wel dood maar ik voel juist vrede Diep in mij, dieper en dieper stijgen en rollen de golven Ze verrukken me, masseren me en leggen mijn binnenste bloot…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

[Haiku] heen en weer geschuif van weerloos stervend lover - de herfst is aan zet…

de ochtendwind is licht ontduikt langzaam het duister een mistbank zetelt zacht in het loverse gefluister de zon priemt zich een weg dwingt nevels spoorslags te verdwijnen laat de dag in vol ornaat verschijnen in blauw straalt zij haar warmte op het land de witte huid verbrandt zal schaduw moeten zoeken te laat voor vele voeten…

dagpauwoog ligt heel dicht naast me Matahari, zinderend Tekent cirkels rond mijn lippen Kust mij teder zoetelieve Zoetelieve immer wieder Voel haar bloemenhoning drippen Liegen bleiben liegen bleiben Zingt de merel in mijn brein Voel de eenheid van twee lijven Wil zij 't liefst nu samen zijn Dan zal ik bij haar binnen blijven Soulmate lovers…

het duurt even de droom met korte pauze loom over de dag lusteloos lover hangend over de lichtstreep van de middagzon…

Langzaam kleedt zij zich uit in het lover, Rilt verrukt en verlangt een rover, Denkt aan nimfen en faunen. Nimfen die zich genotvol over- Gaven aan faunen, naakt onder lover, Begrijnsd door oude alraunen. 't Rimpelend water spiegelt haar week: Met haar voetjes in de ondiepe beek Voeren de golfjes guerrilla.…

Het lage lover blaakt vol kracht en zonneschijn van ontloken groen, waarboven kale eiken hun oud geduld uitstralen.…

Lovers, die je nu maar mijdt, het bloed een beetje kouder. Als troost komt dan 't besef: de tijd heelt alle wonden. Dus met nog ietsje lef, worden we steeds gezonder.…

Kom, mijn lief We gaan rennen Kom, mijn lief Wees niet bang Pak mijn hand We gaan rennen Door bossen Over heuvels Langs stranden Verliefd Niets te gek Kom, mijn lief Wees niet bang We gaan rennen Straks Bezweet Vallen wij neer En dan Kom, mijn lief Wees niet bang Elkaar omarmen Vanzelfsprekend Innig kussen Voortkomend uit een…

zeven sloten de tijd verdichten in kruisende hemelbogen Waan me ver over de rivier van het sonore en geef het gezicht aan mijn lief die de schoonste droom verwaait in mijn verlangende schoot als de zwellende wind heimwee snoeit van geknotte kruinen Dan sier ik mij op het juiste ogenblik met het geluk dat mij wentelt om jouw lover…

Het tuinpad vegen: blaadjes verdwijnen; nog meer komen er weer bij.…

Waarschuwingslampen schijnen door glas, - in de boom... Rode spookvruchten?…

de late kou brengt me nog geen lente-gloren ik mis het groene lover aan de kale bomen geen ochtendlied van de merel wekt mij op alleen tegen het raam spat een trieste regendrop toch ben ik in de woestijn van mijn gedachten diep verbonden met Hem die ik mag verwachten nog houdt Hij zich in het naakte hout verborgen maar bij d' eerste knop…

Ik kijk in het lover, elk blad is een droom, wat kan ik dromen! Licht en donker, dicht en door mekaar, een Byzantijnse mozaïek. De bladeren dansen het ritueel en de wind preekt bekering. Ik, dromende druïde, ben eraan onderhevig. Vol eerbied pluk ik maretak, elk blad is een droom, wat kan ik dromen!…

Ik veeg het tuinpad, word voortdurend achtervolgd door een roodborstje.…

Langzaam gaat een mooie nazomerdag dicht en het donker plaats maakt voor het licht roerloos hangt het lover bloemen sluiten zich één voor één gouden zon gaat onder alles wordt sereen en zacht maan verschijnt en stilte omkleedt de nacht…

Huppelend, duikelend, spelende vogeltjes, hoog in het lover, ‘t bevleugelt de zon, levendig strijkorkest, hartenveroverend stijgen ze hoger dan Bas Bariton.…

ze wilden fatsoen in het fotobeheer gestoft de cactussen de klivia's nu is m'n scherm stil van leven waar is die jonge lover gebleven?…

In de lente met het eerste groen is mijn leed geboren nu geven de bladeren schaduw en doen hun ruisen horen en mijn leed leeft sterker als toen en het zal niet welken met het welkend lover, het gaat niet over 1926…

In het vallende Zonlicht van deze Verstilde zomeravond Zweven zilveren meeuwen Langs het lommerrijke lover De volmaaktheid tegemoet Gadegeslagen door de Eindeloze zieke die Verlangend naar de einder reikt…