Alle inzendingen over Lege pen

soms schrijf ik met een lege pen ik vloek achter gesloten deuren maar weer verschijnt er geen zinnig woord ik heb geen interessante dingen te vertellen het intieme hou ik toch liever voor mezelf .…

De woorden ontstaan in trage groei, maar breken de muze open, gebaard in het labyrinth van de lome emulsie van z'n literair bestaan, dan komt z'n lege pen tot bloei.…

Ik heb geheel geen honger, mens foeterde ’t tenger meisje agressief Ik voel mij fijn met een lege pens en nee, nu ben ik eens niet zo lief Ik heb vanavond toch al gegeten je mag ‘t mijn vriend ook vragen Ik heb enkele broodjes opgegeten daar hij alsmaar door bleef zagen Ik heb thuis iets gegeten vriendje wilde ze haar geliefde wijsmaken…

Haar lippen zwijgen letters van nooit gesproken zinnen fluisterend ademt zij namen in de onbeschreven lucht Haar pen, zo ongeduldig schrijft het pad naar het einde traag loopt de gitzwarte inkt op haar allerlaatste benen Het sierlijke handschrift verandert heel langzaam in letters van druk woorden van wanhoop en weemoed vullen de laatste…

Ik kijk omlaag naar het lege vel papier. Een pen in mijn hand. Ik kan niets schrijven in de eenzaamheid hier. Toch zijn we verwant.…

de pen streek neer zonder compassie inktzwart besmeurden dodelijk krullende letters het maagdelijke papier de schijnbloei van mooie woorden kon onwaarachtigheid echter niet verbloemen slechts de achterkant van het papier draagt het gelijk haar pen is uitgeschreven haar handen zwart en leeg…

ik zou graag een gedicht schrijven zonder woorden, als muziek zonder akkoorden en een baspartij dan leg ik mijn pen terzij met bombarie en mimiek om even later over te drijven…

'k Zag een blauwe vlinder op een grasberm rode klaver akkerkool 't vlasbekje dove netel smalle en ruige weegbree 'k zag er wilde peen…

het woord reikt verder dan de blauwe pen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

Zielenpijn die alles overheerst En een uitweg zoekt uit hersens Die te zwaar beladen zijn, Geen APK die hier nog iets aan kan doen, Maar de pen brengt redding!…

Leeg en onaangetast Nog steeds onbewerkt De toekomst nog onvast Zonder kleur gemerkt Onschuldig zonder wonden Raakt de kuisheid niet meer rein Maar ik heb nu gevonden Dat schuld ook mooi kan zijn De kleur is niet meer daar Door mijn hand weggeboend Nog een exemplaar Door mijn pen ontgroend…

Harde bankjes geven een glimp van 't ultieme: daar liefde te voelen, er zijn met je lief, je vergaat van de dorst en ze biedt je niets aan, maar gewoon bij elkaar zijn, dat is het sublieme. Daar zijn de platanen, het plein van Camus dat klaterend zijn in het ongerief, dat domweg, eenvoudigweg, laten gaan, het heden voorbij en bestaan in het…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Ik dicht jou in mijn armen schrijf je naar me toe en kus mijn jarenlang alleen op lippen die wat met mij doen ik bloos en jij geniet ik ben zo mooi ik ben zo mooi zo mooi als jij mij ziet ik ken je enkel op papier mijn pen leg ik terzijde…

de pen was een ganzenveer papier was perkament en de pen die je hoorde krassen en krassen de inktpot bijna leeg keek je naar buiten vanuit het klooster en eeuwen later protestants het klaslokaal met hoge ramen je verlangde naar buiten rennen in je korte broek tot in november de pennetjes bleven krassen elk moment kon er een…

smelt ik in een roes van tederheid Jij hebt mijn pen gebroken en nu zit ik daar zo leeg ... als 't glas voor me…

Zal jij mijn kruiswoordraadsel zijn Geen doorloper, woordzoeker of cryptogram Daarvoor ben ik te tam En het zit vol venijn Ik wil het enigma verklaren Woorden die zich openbaren Puzzelen tot het past Desnoods op de tast Drie letters, twee horizontaal Klaarheid in opgelegde wartaal Angstvallig zoekt mijn pen Met elk woord dat ik ken Moeilijkheidsgraad…

En je wordt deel van het immense vogelrijk en 't oude hart wordt leeg van pijn en van verlangen, en elk geklapwiek wordt een nieuw liefdeblijk maar zonder hartstocht, en de wind, die waait maar door en 't ruisen van de zee ruist nu van binnen, maar daar is andere taal, en andere liefde voor.…

De dood is geen boodschap van begrijpen maar een woord dat machtig klinkt voor wie alleen nog maar in angst gelooft en voortdurend twijfelt of hij er zelf een einde aan zal maken met een pen of een geweer.…

pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf over mijn liefdes die ik heb beschreven en hoe ze mij de grond in hebben gekregen en hoe ik mezelf weer naar boven heb gevlogen Schrijf over mijn leven en over mijn verleden en alles wat ik heb geleden Schrijf, schrijf mijn pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf over mijn land en zijn verdriet Schrijf…

verborgen in een vage droom gekleurd in tinten blauw en paars laat ik mijn gedachten binnen en gehuld in de vormen van mijn gedachten laat ik een nieuw leven beginnen... ik schrijf alles van me weg, jou van me af zonder de geruststellende vormen van jouw arm om me heen verlies ik mezelf in een simpel woord want samen met jou is beter dan…

Ik beweeg mijn pen. Mijn gedachten zijn als het water van de rivier ongrijpbaar vluchtig als een waterval zo luidruchtig in mijn hoofd. Ik ben mijn pen.…

De pen op tafel dwingt mij om te schrijven. 't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

Mijn pen is net wat het potlood in mijn hoofd belooft dan weer lont van een kaars, een die zelden dooft.…

Vertwijfeld schrijft zij lange dagen zonder pauze sierlijke letters in dwars gebakken lucht wijsheid geeft geen steun en haar pen leunt op lege lijnen versturen lijmt geen grieven zelfs het zegel plakt niet de laatste lichting wordt gemist…

uitgedrukt in peuken over de rand van middernacht een Friese kopstoot verzacht het gemis, gemeenschap de avond laat te wensen over een warmzacht lijf een heerlijk lachend wijf dat ik met mijn pen betover het glas is leeg en de asbak vol de avond laat mij wensen te over…

Een wit vel ligt onaangeroerd op tafel en kijkt mij al dagenlang leeg aan. Er is niets wat ik het vel kan toevertrouwen of vertellen. Ik ben leeg en daardoor is het vel leeg. Het vel wil gebruikt worden, met zwart. De pen is vol, maar wacht dat die ter hand genomen wordt om het maagdelijk wit te ontroeren met zijn zwarte inkt-sappen.…

hoe schreeuw je op papier zonder hoofdletters te gebruiken is het de kunst hem tussen de regels te plaatsen in eenvoudig wit of klad je de verfpotten leeg simultaan met het krassen van een pen en geeft hem kleur klinkt een gekleurde schreeuw harder dan wit schreeuwen kan of schrijf je gewoon schreeuw…

ik leg mijn gevoel op flinterdun papier de pen ontbreekt evenals een vaste hand om te schrijven woorden verdwijnen voordat letters elkaar vinden als een aquarel kristalliseren emoties in kleur op het witte vel ik geef je een vlek om te lezen de neerslag van mijn leven…

pas toen de hoem papaver stilde en haar groot papaver trok, is het vuur van de papaver onder haar verdriet gedoofd…