Alle inzendingen over Lucide

Struikelend sleep ik door kwade dromen onverklaarbare mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin een fossielen bos onverklaarbaar sla ik glasgordijnen open van motregen, dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres gesloten tussen mens en de natuur binnen het eeuwigdurende gedruis blijf ik abrupt hangen…

Je bent een oneironaut niet wakker maar wel bewust een reiziger in je eigen droom die pas thuis komt bij het ontwaken Lucide, wat een prachtig fantoom.…

en in de lucide morgenstond floten vogels in een nieuw verlangen de vorige hunkering zakte in het kwelwater van de nacht alleen de bomen rijgden diepgaand hun voeten daar waar ik sliep op de uitlopers van verleden tijd kwinkeleren ze in en uit…

ik weet dat in mijn lucide werkelijkheid de absurditeit van de wereld snakt naar een thuis in Utrecht of Abcoude met vreemde kostgangers moet het leven zuiver zijn nu ik me ontwikkel in stugge dwaasheid van mijn fabuleren voel ik mij steeds meer thuis in hogere sferen.…

Een droom, een vlinder die op mijn neus kwam zitten, en toen wegfladderde. Een stroom, gevoelens die mij zouden bezitten, en daarna wegzwabberde. Daartussen niets dan flarden, vergane deeltjes van de ziel. Daarbuiten enkel barsten, alles voelt onstabiel. Een nacht, de vlek die voor de zon kwam te zitten, en vervolgens wegsloop.…

er was dat moment onverwacht dat de niet begrepen vragen die een leven lang in haar gedachten cirkelden plots zonder meer op hun plaats vielen en alle verwarring werd orde alle vragen antwoorden klaarheid nu vanzelfsprekend in dat ene lucide ogenblik ontijdig van haar dood…

De muur is hard ik ben verdrietig en alleen hier sta ik aan de andere kant van leven achter een glazen deur gevangen maar weerspiegelt niet trek me door deze spiegel heen is al wat ik verlang dat je wakker wordt en ziet: mijn beeld is het mooiste dat je me kunt geven…

alles kunnen ze staven maar ik rijd op een vleeshaak kauw klaver en mompel 'Bewonder de lucide boreling die zich met diatonische zang ijlings aan de navelstreng verhangt' vergeef mij, Spinoza en Heidegger maar ik hoor liever proza van een wauwelende kasseilegger --------------------------------- uit: 'Stil de grain jaune', 1989.…

ik graaf een graf voor het wegstervende woord de doorgestreepte zin een graf voor schots en scheve verlangens en de tranen met tuiten voor het gebrek aan lucide dromen aan taal en het teveel aan menselijk tekort boven het graf laten moed en hoop zich onvermoeibaar horen…

boom eenzaam op het oeverland het zoetwatermeer spiegelde ontzag voor de dichtershemel waar jij soms koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte dikwijls metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte alleen pijn voelbaar in afgrijzen, alsof er bomen in het lucide…

de late dag ontmoet het schemer in een stilzwijgende omarming licht neemt afscheid met een steelse blik vredig waakt de avond bij een vervaagde grens van opgeloste kleuren in beelden van graniet en de hemel glimlacht met duizend lucide ogen hoe moest ik weten dat donker zó licht kon zijn…

Door de waarheid ingehaald Vertrekt ze naar het land der dromen Waar visioenen binnenkomen En haar dwaallicht vredig straalt Voorbij de aardse woestenij Raakt ze lucide sterren Ziet de kosmos opensperren Schouwt planeten van nabij Maakt het gewillig brein Haar eigen creaties Restrictieloze impressies Die werken als karmozijn…

Ik heb jouw ademhaling en jouw verstilde stemgeluid teruggevonden in jouw gedichten duinrups bij het zilte strand kleine worm in zoet tegenlicht ik vond jouw naam in mijn gedicht ik heb je nooit mogen aanschouwen daarvoor was ik te schuw en te gehaast maar ik weet dat in mijn lucide dromen jij de werkelijkheid naast mijn droom plaatst…

Het lijkt steeds vaker net als in mijn lucide dromen alsof het allemaal voor niets is geweest in een antwoordloze tijd dromen van een frisse lente die nooit meer zal komen een vergeten zomer-nevel om de wildernis te omvatten in een toekomst vol vragen alsof het allemaal voor niets is geweest stiltedromen ontsnapt uit de tijdelijkheid…

Ik zag mijn moeder in een meeuw veranderen tijdens de lucide dromen van mijn onrust er stak een wind op die over het verleden blies mijn ingewanden lagen hulpeloos op een tapijt van brandend zand de meeuw kwam naar mijn rug naar mijn maag, longen en hart met een onheilspellende oorlog in de lethargie van haar schaduw ik schreef een…

Toen de heldere dag jouw lucide droom aanvaarde  waren witte zeilschepen al onderweg  op zee naar een andere droom hier op aarde  in een speelfilm over oude tijden stevige mannen bolle zeilen geen glimp van regenwolken of heldere glans van zonneschijn alles grijs en laag hangend in dronkenschap op volle zee te laat…

We zitten niet meer op dezelfde golflengte jij altijd ijverig bezig in een lucide wereld vol belangrijke veranderingen ik geworteld in het nu van eenzaamheid en overleven, je probeert een vergelijking te maken tussen een gedicht en een straat die wankelt onder natte regensluiers woorden, die vochtig zijn door tranendrop…

Ik zag in m’n lucide dromen op m'n reizen van de geest reuzen groter als een ster richting zonnestelsel gaan-- ik zag apocalyptische ruiters erger dan megavulkanen en grote meteoriet inslagen-- ik zag dat de dood het wist hij poetste zijn beenderen in een hoek van de wereld-- ik dacht 't zijn maar dromen tot ik op de reisfoto…

de alcohol de roes, het schrijnende en het lucide... ik prijs de dag die breekt, denk: 'goddank, ik ben wakker goddank, ik ben nog altijd wakker.' ---------------------------------- uit: 'Bloedtest', 2003…

een lucide speling van het lot laat mij een ander leven leven brandhaarden pijnigen mijn zicht, verlos mij van dit zien en geef mij mijn eigen zijn terug! deze reïncarnatie is niet de mijne! of vergis ik mij nu schromelijk?…

lelijkheid te pareren van boze mensen in het zomerse park sublimeren in kwetsbare schoonheid alleen in jouw ondergoed op de bank je ziet de vogels foerageren de bomen aan de waterkant de heldere zon breekt door sombere wolken verdwijnen ik wandel in jouw stem ik zwem in jouw gedachten alles sterkt me in wie ik ben ik neem je mee in mijn lucide…

weggegaan Waar nu ook de laatste Paus al is Is er zo weinig weggedaan Wat eens “zo belangrijk is”… Broerlief had haar zolang verzorgd Met ongekende liefde Hij was méér dan wie ook bezorgd Er was veel dat hem griefde… En nu twee decennia later Inmiddels ook zelf een invalide Zat hij met een serieuze kater Doodziek terminaal, maar zó lucide…

Wijl het zwarte koren schuurde langs haar ingevreten wonden beet Brechtje op een houtje en vloekte grommend naar de honden haar nazaat werd geboren in het wolkig water van de beek waar Brechtje lijkbleek wegtrok toen ze in lucide ogen keek waar biest vloeide uit haar borsten huilden wolven als in nood zij vreesden het wrede dorsten van…

onwerkelijk niets vermoedende onwetendheid alles achterhaald door het kwaad op zoek naar een werkelijkheid omdat antwoorden nooit komen – adem zuurstof, vitaliteit die ik haalde uit het rouwproces uit het verwerken van jouw dood mystieke mist rond jouw graf verschenen – Ik zie je telkens in een ander stiltelicht tegenwicht voor mijn lucide…

Waarom zou ik boos zijn we hebben niets meer dan onszelf troostend en zoekend vriendschap, zielsverwantschap en het zijn op zich geen wanen omdat werkelijkheid anders toont in bizarre lucide dromen die toonladders beklimmen met onbekende muziek van de ziel waarom zou jij boos zijn met het vertrekken van de trein je hebt niet anders dan…

gezicht haar lichaam dat langzaam een verandering ondergaat verhalen die de ronde doen doet zij af als bakerpraat voelt ze hoe haar lichaam groeit genietend van ieder moment liefdevol wrijvend over haar buik die ze als geen ander kent koestert ze het leven binnenin stralend als geen ander zou samen één vooralsnog de ongeborene en de lucide…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

De avond valt in duisternis op aardse zwarte gronden er ligt een diep verlangen in het nabije landschap een stille hunkering in dorst naar regen sobere onbestemde nuchterheid tekent zich af met het donkere silhouetten van bomen begrenzen zoete fantasieën jouw lucide dromen reizen met raven, wolven en vleermuizen in vertrouwd…

Laat mij de trotse groene boom in jouw lucide dromen zijn om onze droomgeheimen te delen met zuurstof en zonnestralen laat me de maan in jouw verhaal zijn als de donkere nacht jouw droom bezoekt met ademlucht en sprookjeszinnen liederen die verhalen over beminnen ik wil je kussen in het duister het stille donker van de liefde soms…

De stem van jouw eenzame ziel klinkt nu weer helder in de lucide nacht het geluid is duidelijk hoorbaar het wezen van de aarde huilt natuur probeert zich te herstellen nu de wolf weer thuis is in het land moeder aarde woelt in broze dromen onder de wolvenmaan, liefde in haar hart ze komt weer terug met de bloeiwijzer vol hunkerende…