Alle inzendingen over Margriet

sterkste geadviseerd me te distancieren van televisie maar naar 'M' kijk ik stiekem Omdat ik Margriet van de straat ken omdat ik Margriet dit echt gun omdat ik een zus heb die Margriet heet omdat ik het blad 'Margriet' leuk vind En zo afwisselend was ook de eerste uitzending over de zoektocht van Johan Fretz over Arie Boomsma's eerste ‘pijpsessie…

Een kommer te raden, te helen, en te doen of men weet het niet, dat moeten de mensen nog leren van de hoge stille margriet.…

Margrieten staan te pronken in blikken emmers ik kik er van op…

Een veld margrieten, boter- en koekoeksbloemen: wacht de kunstschilder?…

margrieten ogen statig en koperglanzend boven het maaiveld kunstenaar: Paul Veroude…

daar ben je dan en ik pas in je schaduw met jouw geboorte ben ik mee geboren ontpopt tot wijs en oud en veilig en vertrouwd we groeien samen op in onze nieuwe staat in al je kleinheid jij reusachtige ervaring een ware openbaring Verwonderend vervolg…

Voor ik het wist was ik al doorverbonden: Ik hoor je stem, en 't klonk zo heel gewoon. Ik stel mijn vraag op ongedwongen toon. Je antwoordt net alsof we alle dagen.... Maar dit is een hoogst ongewone dag, en voor ik 't weet heb ik al opgehangen. Mijn koude lijf verwarmt zich met verlangen; Mijn lichaam trilt als nagalm van jouw lach…

Zichtbaar verstopt in alle ruimte van de dag Mijn kind dat haar ontdekt, en opgetogen Haar naam noemt, roemt, verrast, met mededogen Haar hoopt tot ooit weer groter pracht Ik zag haar pas verscholen in de nacht Ik ken haar, maar herken haar amper: Een haar, haast niets, een sikkel, schamper Als een achteloze schildersstreek Ik veeg mijn…

Jouw voetspoor heeft mijn dolen mogen dragen langs stromend koud maar hartverwarmend water met glans van zonlicht. Vogelzacht gesnater van ganzen die de Nijl en Zijl verwarren, maar die vergissing trots en prachtig dragen, omlijst verrukking over zoveel schoons. De zon maakt lente in mijn hart en dag: je bent nabij, ik zie wat jij…

De zee, groots, onstuimig Je stem spoelt aan Je handen verworden tot water dat streelt Het land waar jij staat loopt door tot mijn voeten De lucht die je ademt de wind die mij streelt Spiegel mijn zinnen of, lief, kom terug…

Te weten dat er één is Die één kan zijn met mij Proeft wat ik proef Voelt wat ik voel Geniet wat ik geniet Twee wensen, één woord Jouw adem, mijn zucht Jouw ogen, mijn zicht Onze vleugels, één vlucht En elke milimeter huid Eén vuur dat brandt Tot nooit meer uit...…

Als ochtendmist, onzichtbaar maar te voelen, niet zelf koud maar de huiver overbrengend... Als stilte, klaar al om gewekt te worden, ontwakend tot een zuiver ritueel van vreemde vogels in het riet verborgen... Zo kom je, ben je plotseling mijn deel....…

Muze Neem me morgen mee Als ooit tevoren Laat me dan verloren zijn In wat ik nu zo mis Mijn vleugels, laat ze groeien Mijn woorden overvloeien Mijn hart onstuimig En verward Waar dat nu rustig is Maar kom nog niet vandaag Kom niet al deze nacht Ik denk wel aan je, warm me aan je Hoe ik je verwacht Met pijn naar 't felle leven…

Omring mij Als de armen Van mijn liefste Wanneer ik moe de slaap niet vatten wil En even als een kind nog dralen wil Welwetend over dromen, over rust Kom, voer mij met de streling van je stromen Naar verten, diepten, vaart en drijvend dromen Ik geef me over met mijn hele huid En stap daarna voldaan Het zwembad Uit…

je laat me los grootmoedig in een zee waar onstuim welig tiert aarzelend neem ik je geschenk aan zoekend naar mijn eigen koers ik zing een lied van vrijheid en weet me voor altijd verbonden met jou…

Nietverwacht Kleuren Jonge loten In de late zon Dansen muggen Een laatste dans Denk ik jou Mijn laatste Liefde…

Stevig sta je in de wereld Ik vertrouw je gang Ga je weg, kind, Zoek je wegen Breng aan anderen je zegen Ook al ga je heinde ver Volg je hart, dan kom je er Je bent groot nu, je mag gaan We zeggen niet wat je zou moeten Kies je weg, je kunt het aan Lopen werd je moedertaal Je vaderland je voeten…

Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar bonhomme. Foetsie faam? Ik bord maar verder, ‘Mens-Erger-Je-Niet’.…

Ongeduldig zijn is slechts een kwestie van tijd: te veel tijd hebben.…

Twee jongens onteerden te Smilde in 't klooster zuster Mathilde; ze vergrepen zich niet aan zuster Margriet, volgens hen, omdat zij niet wilde.…

bemind zijn mijn sedum violen margrieten wat rest is de rust om van hèn te genieten: de dauw van de dag die ontwaakt langs mijn pad een wonder bewegend van bladgroen naar blad…

Zij heeft aan calvinistisch Nederland het culinair genot cadeau gegeven en in Margriet en Avenue beschreven hoe bloemrijk de beau monde watertandt. Maar nu heeft zij haar laatste woord gezegd en wacht haar slechts het hemelse gerecht.…

heb de bloemen al geplukt voor jou mijn kleine puk klaproosde margrieten het wilde bloeien deed ons zo genieten in het bos zag jij de eerste bloeiers staan ben met je mee gegaan samen spraken we kabouters aan ja jij was meer dan stralend fee weet op een mooie zonnedag nemen jij en ik die bloemen voor elkander mee…

Rondom de afgelegen wei groeiden klaver en margriet, wat koeien zomaar bij het hek, veel meer leven gaf het niet. Wat verderop een houten schuur waarover hoge bomen bogen, daar, onder toezicht van een kip, heeft zij haar echtgenoot bedrogen.…

Zo 'n vent wens ik niet,' redeneerde Margriet. Nee, ze wilde beslist niet getrouwd zijn. De berm waar ze was, was een zachte. Ze lag ongeduldig te wachten om te worden bevrijd, want ze had al een tijd het geluk van een kind in gedachte.…

Madeliefjes en margrieten, boterbloemen, fluitenkruid, het is lente langs de wegen en dan trek ik erop uit. Jonge grutto's in het grasland, een rij pijltjes in de vliet. Als de zon schijnt, ga ik fietsen langs het moois, dat lente biedt.…

Je neemt een villa en je vraagt twee gasten Die stop je bij elkaar, maar meestal niet Dus maar apart: de een spreekt met Margriet: De ander denkt ineens aan poppenkasten Ik keek ernaar met frisse tegenzin Soms heb je met die M de P erin…

Hij bedankte weer voor de bloemen uit Nederland maar een lieve Madelief en een mooie Margriet samen in één potje mag van hem niet. Die onthoudt hij de zegen van zijn hand. Ofschoon hun liefde echt de echt verdiende zegt hij nee, deze Benedictus de XVI-de…

Rododendrons violet sneeuwwit en bloedrood viooltjes blauw en geel primula's en margrieten geraniums aan de muur bosanemonen wild en frêle vergeet-mij-nietjes lelietjes-van-dalen 't is straks weer mei het maakt mij blij…

Wanneer lentelicht je plaats beroert hoor je mijn voeten op zachte aarde Beneden droogt slaap je tranen hier kleurt je beeld mijn ogen Je bed bedelf ik onder orchideeën en zoete margrieten Morgen niet dan zwaai ik je van ver mijn liefde toe…